ლეონარდო და ვინჩი

როგორც ზევით თქვეს გემოვნებაზე არ დაობენო და მე ჯოკონდას დანახვაზე რატომღაც დიდი არაფერი რეაქცია მქონდა, თუმცა მიქელანჯელოს პიეტა რომ ვნახე ცრემლებად დავიღვარე...

BEKO
კი ბატონო! ეგ სურათი ანუ დაზგური ნამუშევარი არაა მე პირობითად ვუწოდე სურათი (შეცდომით ნახატის მაგივრად ) ხოლო ორიგინალი არის ტემპერაში შესრულებული ფრესკა, ფრესკა რომელიც სხვათა შორის თავის დროზეც ბევრს დიდად არ მოწონდა ვგულისხმობ ბერებს იმ (Santa Maria delle Grazie-ს ეკლესიაში, მილანში, რომელიც ამავე დროს დომინიკანელთა "მონასტერია") და როგორც მე ვიცი ძალიან დაზიანებულია ეხლა რადგან ნესტი და ტემპერატურა ძალიან ვნებს, მაგრამ მთავარი ეგ ხომ არაა მე იმისი თქმა მინდოდა რომ ვიღაცეებმა დიდი ხნის წინ მოახდინეს ამ ფრესკის იდეური მისტიფიკაცია და შეიტანეს უაზრო არეულობა ამ ნახატის რეალურ ისტორიაში და მისი აღქმის პრინციპებში.

cunculika
დიდი დიდი მადლობა ასეთი კომპლიმენტისთვის ძაან გამეხარდა ნიშნად მადლიერებისა მზად ვარ რაც კი რამე სურათია "აქტუარულრი" და საინტერესო ყველაზე დავწერო ჩემი მოზარება და გამიხარდება თუ ზოგადი მსჯელობა და განხილვა გამოგვივა

საიდუმლო სერობას რაც შეეხება საოცარი კომპოზიციაა საოცარი იმიტოა რომ ლეონარდომ პირველმა ასახა ცოცხალი სცენა ანუ უბრალო პოზები კი არ მიანიჭა პერსონაჟებს, არამედ იდეურად ისე განალაგა, რომ დაძაბულობის და არეულობის იმიტაცია შეექმნა. ჩემი აზრით ძალიან საინტერესო ასახვაა საიდუმლო სერობის, რადგან აქ ჩნდება მხატვრის პირადი პოზიცია და ერთგვარი დრამატურგიული გადაწყვეტაც, რაც ინდივიდუალიზმია, ინდივიდუალიზმი ასეთი ფორმით მაშინ საყოველთაო არ იყო.
თვითონ ეს სცენაც იძლევა ზოგადად ასეთი გამოსახვის საშუალებას ეს ის მომენტია, როდესაც ისეო ქრისტე საბოლოოდ უცხადებს თავის მოწაფეებს, რომ ერთ-ერთი მათგანი გასცემდა მას და ლეონარდოს ნახატში ასახული მომენტი ჩემი აზრით სწორედ ამ გამონათქვამით გამოწვეული არეულობის და აჟოიტქაჟის ასახვაა.
სცენაში მოციქულები არეულები არიან ზოგი რას აკეთებს ზოგი რას ზოგი საით იხრება და ზოგი საით, მაგრამ
იესო ქრისტეს რომ დააკვირდები ატყობ რომ ძალიან მშვიდად არის არავითარი მღელვარება მასზე არ აისახება პირიქით ის შერიგებულია თავის ბედს (ხელების მოძრაობას დააკვირდით) იმიტომ რომ ის რაც ხდება უნდა მოხდეს რადგან ეს ყველაფერი დაწერილია წმინდა წერილში.
ქრისტეს შინაგან სიშვიდეს კიდევ ხაზს უსვამს ზოგადად დანარჩენი კომპოზიციაც ის არქიტექტურული დეტალები, ის პერპექტივი, ანუ ის სიმშვიდე რაც ზოგადად "ინტერიერში" იკითხება თითქოს ყველაფერი გათვლილია, ყველაფერი დალაგებულია და მხოლოდ ადამიანები ირევიან და ღელავენ "დავცემ მწყემსს და დაიფანტება მისი ფარა" (დაახლოებით ასე წერია სახარებაში).
ანუ ისევ და ისევ მინდა რომ ხაზი გავუსვა ერთ რამეს რომ ეს ნახატი არის გენიალური ასახვა საიდუმლო სერობის სცენისა და გადასარევად ჯდება ქრისტეს ჭეშმარიტი მოძღვრების ფარგლებში და კიდევ ერთი გენიალური ფაქტორი არის ის რომ ეს ნამუშევარი ინდივიდუალურია ანუ ძიების შედეგია და არა უბრალო "კანონიკურობის" ფარგლებში შესრულებული ილუსტრირება. ამიტომ არის მხატვრებისათვის ასეთი მნიშვნელოვანი (ისე მარტო მხატვრებისათვის არა მგონია მემგონი რეჟისორებისთვისაც ძალიან საინტერესო უნდა იყოს რადგან აქ გადმოცემაა და მისი ფორმაა მთავარი ანუ რა როგორ და რატომ)

P.S. mika9, კი ბატონო მეც მაგას ვამბობ რომ სულ რაღაცა აჩრდილებს და მისტერიებს ეძებენ იქ სადაც ეს საერთოდ არაა საჭირო.
რეაქციები კიდევ ნამეტანი არსად ვარგა უბრალოდ სამწუხაროდ ამ სურათთანაა მიბმული მთელი ეს ამბავი ამ "და ვინცის კოდი"-სა მეტი არაფერი თორემ მე ისეთი ილუსტრაციები მაქვს ნანახი იესო ქრისტეს ასახვით და ასე შემდეგ რო რავიცი მე პირადად სულ არ ვირევი ასეთ რამეებზე უბრალოდ კომენტარის დონეზე ვაფიქსირებ ჩემ აზრს.
რეცენზიას რაც შეეხება მეც დამიწერია და გემოცნებაზე არ დაობენ რა პრობლემაა მე მაგალითად ლოტრეკი და დეგა დიდად არ მაგიჟებს ანუ ჩემთან ეგრე ახლოს არაა მაგათი შემოქმედება როგორც მაგალითად სეზანისა, მონესი, ცოტა შემდგომ პერიოდში ვან გოგისა, გოგენისა, მატისისა, როთკოსი და ასე შემდეგ...

This post has been edited by Jamiroman on 5 May 2006, 15:54

N.G.

ვაიმე რა ორიგინალური ხააააარ

საიდუმლო სერობაზე, და მონა ლიზაზე და საერტოდ ლეონარდოზე რაგაც გული გამიცივდა, ადრე უფრო მომწონდა, რაგაცნაირად მაფიქრებდა მისი ნამუშევრები. ახლა კიდე არ ვიცი უფრო ათეისტი გავხდი თუ რაარი დავკარგე ის რის გამოც მომცონდა ეგ მხატვარი.

ge0rge
ეგეთი რამეები ჩემი აზრით ჩვეულებრივი მოვლენაა. მე პირადად მქონია მაგდაგვარი ცვალებადობა დამოკიდებულებებში მარა მერე სხვა მხატვარზე გადავდიოდი იმდენად გააზრებულად და ტენდენციურად არა რამდენადაც თავის-თავად. მაინც ჩემი აზრით მუსკასავითაა სულ ერთი და იგივეზე ვერ იქნები ადამიანი რაც არ უნდა გენიალური იყოს. არის მომენტები, როცა იცი ამა თუ იმ ნამუშევრის კარგიც და ვთქვად ცუდიც იცი მაგრამ მერე რაღაცნაირად მაინც შორდები შინაგანად, დამოკიდებულების დონეზე.

N.G.
პირველ შთაბეჭდილებას რაც შეეხება შეიძლება ეგრევე რაღაც დიდად ემოციური არც იყოს თვითონ ყურების მომენტში.
მე მაგალითად მასე მქონდა ვან გოგზე და პოსტ იმრესიონისტებზე რო ვუყურებდი არაფერს ისეთს არ განვიცდიდი (შეიძლება იმიტომ რომ უამრავი ხალხი ირეოდა გარშემო და საშინელი ქაოსი იყო ) და მიუხედავად იმისა რო მეგონა რო აუცილებლად ნახვისას რაღაცას ვიგრძნობდი, მაგრამ ყოველთვის ასე არაა მე ემოცია მქონდა მერე უკვე რო გამოვედი მუზეუმიდან და თანდათან აღვიქვი მთელი სიღრმე. რაღაცნაირად თითქოს იტენები ემოციით ნახატთან მერე მოდიხარ და იწყება გადამუშავების პროცესი რავიცი მემგონი ფილმზეც ასეა მერე ხდება ყოველთვის კარგი ფილმის გააზრება უშუალოდ ყურებისას არა მაგიტოა რომ კაი ფილმს უბრუნდები 3-4 ჯერ და უფრო მეტს იღებ ყურების პროცესშიც და მერე ანალიზის დროსაც.

Jamiroman
მშვენივრად წერ

გახსოვს ბუნუელის "ვირიდიანა?"

ეს ლინკი ნახე:

http://forum.ge/?f=36&showtopic=33584020&st=150

ლუი(ს) ლუი(ს)... ისე მემგონი ლუი ამ ნამუშევარს როგორც ნახატს და ხელოვნების ნუმუშს უფრო ისე უდგებოდა და შექმნა კიდევაც ანტი არტი დადაისტების დუხში, რათა ზოგ ზოგიერთები ნარცისიზმში არ გადავარდნილიყვნენ და გადავარდნილები ცოტა შერყეულიყვნენ თავიანთ კომფორტში.
ისე მე ამის დანახვა უფრი მინდა ვიდრე რაიმე ქრისტიანობის საწინააღმდეგოსი ბუნუელის ამ ნამოქმედარში ესეც არის, მარა მე რამდენადაც ვიცი ბუნუელის შემოქმედება ეს მომენტი არ იდო ანუ ნიცშესავით ანტი ქრისტიანულობას არ აწვებოდა .
საერთოდ ეს ნიჰილიზმი და კრიტიკულ-მატერიალისტური დამოკიდებულება ქრისტიანობის მიმართ უფრო შუა საუკუნეების კათოლიკური ეკლესიის დამსახურებაა (ისევე როგორც მაგ. პროტესტანტობის არსებობა) ვიდრე ქრისტეს მოძღვრების. ბუნუელი მე მომწონს იმიტომ რომ ირონიის "ტონკი" გრძნობა აქვს და სურეალიზმთან კარგად აზავებს . საასტიკ ანგელოზში დაჟე მასონებზეც კაიფობს მოკლედ ჩემი აზრით ლუის ბუნუელი თავის სტიქიაშია დესტრუქცია კონსტრუციიისათვის (ეს საკითხი შეიძლება სადაო იყოს მამენტ )


This post has been edited by Jamiroman on 5 May 2006, 23:39

Jamiroman

აბა რა გითხრა
ბუნუელი უპირველესად როგორც ესთეტი მხიბლავს.
და

მე ვერ შეგედავები

ესეთივე წარმატებით რუსული სოციალიზმი შეიძლება რუსულ მართლმადიდებლობას დავუკავშიროთ

Jamiroman
ამდენი წერის დრო არ მაქვს სამწუხაროდ რომ საპუძვლიანად ვუპასუხო ყველაპერს.....

უბრალოდ ისაა საინტერესოო და დასაპიქრებელი რომ ადამიანები ამას ასე აგიქვამენ და აანალიზებენ....აი ამაზე კი ნამდვილად გირს დავა......რატომ უცჰნდებატ ესეთი იდეები და აზრები

mika9

მე როგორც მივხვდი შენ მისტიფიკაციისაკენ მიდრეკილებას და რაღაცა ფანტომების უადგილო ძებნას გულისხმობ ხო? რატომ უჩნდებათ ასეთი იდეები და აზრები...
მართალია მეც მაგას ვფიქრობ და ეგ საკითხი მართლაც საინტერესოა როგორც მოვლენა.

აბა ჩემო კარგო Jamiroman! ახლა ეს შესანიშნავი ნახატიც განვიხილოთ ოკ?ანუ "მადონა მღვიმეში",მერე სხვებსაც მოვაყოლებ ნელნელა

მიმაგრებული სურათი

cunculika მშვენიერი არჩევანია! "მადონა მღვიმეში"
ლეონარდოს გენიალურობა ჩემი აზრით კიდევ იმაშია, რომ სხვა მხავტვრებისგან გასნხვავებით გარემოთი როგორც ასეთით იყო უფრო დაინტერესებული. სიღრმეებში შედიოდა ისეთი რამეების რაც ნუ ერთი შეხედვით პირობითად ჟარნული მხატვრისათვის პირველადი პრიორიტეტი არაა.
მისი ცნობილი დღიური რომელიც სავსეა სხვა და სხვა მოწყობილობების ჩანახატებით, მცენარეებით, ანატომიური დეტალებით და ძაღლიც კი არის მემგონი ასე მახსოვს მოხვედრილი ამ ჩანახატებში ანუ ლეონარდო მაინც მკვლევარია რაც საყოველთაოდ აღიარებული ფაქტია აი მაგ. რაფაელი სულაც არ ფიქრობდა იმაზე თუ რეალურად როგორ მოძრაობს წყალი მაგ. ჩანჩქერთან ან წისქვილთან რა დინამიკით, როცა ლეონდარდოს დახატული აქვს (მოხუცი წყალთან არის ესეთი ჩანახატი)
ანატომიის მაშინ გაკვეთის გზით სწავლას ერიდებოდნენ მხატვრები იმიტომ რომ ეკლესიის მიერ აკრძალული იყო ლეონარდო მიუხედავად ამისა ასეთი გზით იკვლევდა ადამიანის სხეულს.
ჩემი აზრით იდეალური მხატვარი იყო მისთვის ნაკლებად პრიორიტეტული რამე არ არსებობდა რაც ბუნებაშია. კარგად იცოდა ქვები, კლდეები და მარმარილოს ჯიშები ასთი ცნობილი ფაქტიც კია აღწერილი, რომ როდესაც მიქელანჯელოს დავითის დადგმა უნდოდათ ფლორენციის ცენტრში, განხილვაზე ლეორანდომ თქვა რომ ეგ ჯიშიო მარმარილოსი ვერ გაუძლებსო გარემოსო და დროთა განმავლობაში დაიშლებაო ნუ იქ იასნია მიქელანჯელომ შენო გშურსო და მაგიტო ამბობო მაგასო მარა მერე დროთა განმავლობაში დავითი მაინც დახურულ სივრცეში მოხვდა და გაირკვა რომ მართლაც იყო ასეთი რისკი.
პერპექტივის თვისებებს იკვლევდა როგორც კონსტრუქციულს ასევე ფერწერულსაც (კსტატე ამ ბოლოს პოსტ იმრესიონისტებიც იკვლევდნენ მაგ. პისარო) ამიტომაა მის უმრავლესობა ნახატებში უკან გაშლილი სივრცე და რელიეფური პეიზაჟი. ამ კონკრეტულ ნახატშიც ასეა აქ ჩანს ლეონარდოს ცონდა ქვის მასების, წყლის და მცენარეების ესენი ისე უბრალოდ დეკორაციის მიზნით არაა მხოლოდ მოხვედრილი რა თქმა უნდა კომპოზიცია პირველადი იყო და ასეთი სახით უფრო საინტერესო სანახავია მარა მაინც ისე უბრალოდ მანდ მოხვედრილი არაფერია (მე ასე მგონია ).
თვითონ თემა რელიგიურია, მაგრამ საინტერესო ისაა რო ლეონარდო აქაც და სხვა რამოდენიმე კომპოზიციაშიც მაცხოვართან ათავსებს იოანე ნათლისმცემელსაც რაც საინტერესო გადაწყვეტაა ჩემი აზრით იმიტომ რომ იოანეც და იესო ქრისტეც მთლიანობაში ერთი მისიის თავია და გენიალური ბოლოა აი მაგალითად იოანე ამბობს (ლუკას სახარებაში თუ არ მეშლება) რომ მე მთელი ჩემი ქადაგებით მიწისა ვარო და ქრისტე კიდევ ცის არისო რაც ციდან ჩაესმის იმასვე ქადაგებსო აქედან გამომდინარე ჩემი აზრით კარგი გადაწყვეტაა იესო ქრისტესი და იოანეს როგორც ბავშვების ერთ კომპოზიციაში გაერთიანება როგორც ერთობის სიმბოლო ჭეშმარიტების ქადაგებისათვის და წმინდა წერილში ნაწინასწარმეტყველების ახდენის განსასახიერება. კომპოზიცია თაღოვანია რაც ლეონარდოსთან ხშირად ჩნდება მე რამდენადაც ვიცი ეს მომენტი გამომდინარეოს იქინდან, რომ ლეონარდოს უყვარდა ხეზე მუშაობა და მაშინ ტილო როგორც მასალა ახალი იყო (შედარებით) ხეზე კიდევ კომპოზიციებში ხშირად გვხვდება ამდაგვარი გადაწყვეტა და ვთქვათ დარჩენილი ადგილის შემდგომში თვლებით მოპირკეთება ან რაიმე ასეთი. ესთეტიურად კიდევ ეს თაღოვანობა ნახატს ხატის ელფერს აძლევს და უფრო საეკლესიოს ხდის ვიდრე დაზგურს .
მემგონი აქაც ჩანს ლეონარდოს ინდივიდუალური მიდგომა, რომელიც ჩემი აზრით ერეტიკული არაა და მისტიფიკაციისაგანაც შირსაა ხოლო ახლოა მხატვრობასთან და მხატვრის ჩეშმარიტ დანიშნულებასთან. ის გენიალურად ათავსებს პირადი ძიების სფეროს, უკვე მიღებულ ინფორაციას რელიგიურ თემასთან რომელსაც ასევე კარგად ხსნის და ასახავს.

P.S. კსტატე რამდენადაც მე ვიცი ამ სურათის ორი ვარიანტი არსებობს 1485 წელს შესრულებული რომელიც ეხლა ლუვრშია და მეორე 1508 წლის რომელიც ლონდონის ნაციონალურ გალერეაშია.





ესეც ერთ ერთი ჩანხატი ამ კომპოზიციისათვის



This post has been edited by Jamiroman on 7 May 2006, 18:05

Jamiroman

გეთანხმები, და ერთი რამ მინდა ვიკითხო.
რამდენად ამახვილებს მაყურებელი რელიგიურ მომენტზე ყურადღებას ლეონარდოს და სხვა გენიოსების შედევრების მზერისას?
ჩემთვის სრულიად გამორიცხულია რელიგიური მომენტი.
ნუთუ ეს მხოლოდ ტრადიციის ბრალია? ხანდახან მგონია, იმდენად სრულყოფილია ნახატი, თითქოს ადგილს აღარ გიტოვებს რელიგიური განცდისათვის.

This post has been edited by BEKO on 8 May 2006, 00:22

გეთანხმები, მარა მანდ მთლად მასე არაა მემგონი რო მე ან ვინმეს რამე ეჩვენება არა უბრალოდ იდეა მოდის ავტორთან ეკლესიიდან, რელიგიიდან ხო? და შესრულება უკვე არის ფაქტიურად სხვა რამე მაგას ვამბობ ლეონარდოს ინდივიდუალურობათქო. შენ რაც მოგწონს ეს შესრულებაა ეს ინდივიდუალიზმია ლეონარდოსი ეგ მარა რელიგია მაგ სურათში დევს, ფორმის სახით და პირველადი იდეის სახით. ჩემი აზრით მთელი მაგარი რამე ამ ორ რამეს შორის ბალანსია რომელიც ლეონარდომ დასვა .თან ზოგადად ევროპაში საეკლესიო ფერწერა არ განსხვავდება იმავე პერიოდის მხატვრობისაგან არსებითად, როგორც მაგ. ჩვენთან იქ უფრო ახლოა ეს ორი მომენტი და სუ სხვა ტრადიციაა.

P.S. კსტატე ფერწერის ისტორიას თუ გადახედავ მაგ. მაზაჩო, ვეროკიო... ხატწერიდან წამოვიდნენ და რელიგიიდან ასე რომ ლეონარდოს დროსაც და მერეც ქრისტიანობას და ბიბლიურ თემებს დიდი ადგილი ეკავა თემატურად მხატვრების შემოქმედებაში.
* * *
ლეონარდოს რამოდენიმე ჩანახატი მინდა შემოგთავაზოთ და სანაცვლოდ აზრის გამოთქმა გთხოვოთ
ჩემს მოსაზრებას რაც შეეხება ეხლავე მოგახსენებთ



"ახალგაზრდა ქალის პორტრეტი გაშლილი თმებით"



"ანგელოზის სახე"



"ხელები"

ეს ჩანახატები ჩავსვი იმიტომ რომ აქ ჩემი აზრით კარგად ჩანს ლეონარდოს ოსტატობა ხატვაში (რაც დღეს დღეისობით ცოტა უკანა პლანზე გადადის ბევრი მიზეზის გამო). საერთოდ რო დაუკვირდეთ ფერმწერის და მოქანდაკის ნახატები (გრაფიკა, ნახატი მაგ. ფანქარში, სანგინით ან ნახშირით შესრულებული) ცოტათი განსხვავდება ერთმანეთისაგან მოქანდაკეებს უფრო მეტად და უფრო ოსტატურადაც ჩემი აზრით აქვთ ასახული ფორმა ფერმწერებს კიდევ უფრო მეტად ტონალობა და შტრიხი.
ლეონარდოს ჩანახაეტბი კი ტიპიური ფერმწერისას არ გავს პირიქით მოქანდაკის გეგონება ისეთი გამოძერწილია ისეთი ნაგრძნობია ფორმა. კონკრეტულად ამ ჩანახატებში ჩანს როგორი ოსტატია ფორმის შეგრძნების და მისი ასახვის, რომ დაუკვირდეთ როგორი ნაზი გადასვლებია, როგორი ხაზია შთაბეჭდილება გექმნება თითქოს ფაქტურასაც გრძნობ და მთლიან მასას - საოცარი რამეა ამავე დროს ძალიან მარტივია და ჰაეროვანი გეგონება 2-3 წუთშიაო სუ დახატული ერთი ხელის მოსმით ასეც არის, მარა ამ მომენტს ასეთ სიმსუბუქეს და სიმარტივეს დიდი ცოდნა განაპირობებს. ლეონარდო ძაან დელიკატურია ამ ჩანახატებში და გენიალურად აქვს ქალური სილამაზის დინამიკა დაჭერილი და ასევე გენიალურად ასახული .
* * *
P.S. ესეც საიდუმლო სერობის ჩანახატი აქ ჩანს კომპოზიციის ძიების პროცესი ანუ აქ სუ სხვა სქემაა ვიდრე საბოლოო ვარიანტში (და შეხედეთ საბოლოო ვარიანტი რამდენად ჯობია )



This post has been edited by Jamiroman on 8 May 2006, 00:44

გეთანხმები,საბოლოო ვარიანტი ნამდვილად ჯობს,თუმც ჩანახატიც არაჩვეულებრივია,გავადიდე და ვიღაც თითQოს ჩაძინებული მომეჩვენა