წამოწოლილი ვიყავი და მეზარებოდა ბევრის წერა
კაი მოდი არ დავიზარებ
ე.ი გარკვეულ ასაკში ადამიანი სვამს კითხვას ,რა აზრი აქვს მის ცხოვრებას.დიდი უმრავლესობა პოულობს პასუხს ,ეს არის ოჯახი,კაროიერა ,რწმენა და ა.შ და აგრძელებენ ცხოვრებას..
ეს პასუხი რა თქმა უნდა სუბიექტურია ,ბევრჯერ დავწერე რომ ცხოვრება თავისთავად უაზროა,ჩვენ ვაძლევთ მას აზრს,მაგრამ მას რომ სრუფასოვანი აზრი მივცეთ ჩვენ უნდა მოვიტყუოთ თავი,ანუ ის ბუნებრივი მოვლენა რომელიც სიკვდილია მივიღოთ ისე თითქოს ეს არაფერია,სინამდვილეში ეს ყველაფერია და მხოლოდ იმიტომ გვეჩვენება არაფრად რომ ის შორსაა ,ის თითქოს ჩვენ არ გვეხება,მნიშვნელოვანი რომ შენ ეხლა ეს მომენტი კარგად გაიგო და ამაზე არ შემეკამათო,სწორედ იმიტომ და სწორედ იმიტომ გვეჩვენება ბუნებრივად რომ მას ჩვენ არ აღვიქვამთ სერიოზულად მისი სიშორის გამო ,ასრვე გვგონია რომ უკ ვდავები ვართ..
თუ მაინც შემეკამათები მოიფიქრე სიტუაცია როცა 1 საათი გრჩება და შეადარაე ეხლანდელს სად რა გრძნობები ექნება და რას მოიმოქმედებ და მიხვდები რომ დრო განსასღვრავს მის სერიოზუალად აღქმას
მოკლედ..როცა მე დავსვი კითხვა რა აზრი აქვს ცხოვრებას მე ვერ მივიღე პასუხი,მე დავიწყე სიკვდილზე ფიქრზე ,როგორც ასეთზე ,რომელიც ნიშნავს ინდივიდის გაქრობას არ დმიხატავს ის რომანტიულ ფერებში,სიკვდილის გააზრება არის პირველი ნაბიჯი თავისუფლებისკენ,რაც არ უნდა პარადოქსულია ადამიანს არ შეუძლია თავისუფლების თვირთის ატანა,თუმცა ერთხელ გათავისუფლებულს უკან დაბრუნება უკვე უჭირს ,თუმცა ეს სხვა საითხია,ხო მოკლედ სიცოცხლის აზრზე ფიქრს მივყავართ სიკვდილის გააზრებაზე,ხოლო პასუხის მიუღებლობა იწვევს ფიქრს სიკვდილზე (სუიციდზე) ეს ბუნებრივი ჯაჭვია პირველი მიზეზის
არ გინდათ თქვენ ამის გაგება,თქვენ გინდათ იყოს ისე როგორც თქვენ გინდათ რომ იყოს..არაა ასე )))
მოკლედ ნუ მომწერთ მაშIნ რ ავქნათ პანიკაში ვიყოთ მთელი ცხოვრებაო?
რაც გინდა ის აკეთე ,ეს ჩემი საქმე არაა ,მაგრამ მაშIნ როცა არ არის აზრი ,ნუ იტყვი რომ არის მხოლოდ იმის გამო რომ სხვანაირად არ შეგიძლია ცხოვრება
This post has been edited by daniel_kowalski on 22 Jan 2013, 19:47 
სუიციდი ( თვითმკვლელობა ), III ნაწილი
