უცნაური შენობაა..
ვინც აქ ხვდება ცივდება.. სულს კარგავს.. ნდობას...
ყველა..
დავრწმუნდი წლების განმავლობაში..
აქ ვინც ვნახე ჩემი ძველი ნაცნობ-მეგობარი, რომელთანაც ლაშქრობა, სიხარული და ბევრი საერთო მაკავშირებდა - ყველა შეიცვალა...
...
_ჰეიიი.. როგორ ხარ..
_კარგად.. შენ? რას შვრები, რამდენი ხანი არ მინახიხარ..
_აბა.. როგორ მომენატრე..
(იღიმის..)..
საით ხარ..
_მეხუთეზე..
_ვა რა მაგარია.. გნახავ აუცილებლად..
_ხო რა ამომიარე.. რომ იცოდე როგორ გამახარებ...
ასეთი დაიმედებული დავდივარ დღემდე

/ამას მეგობრების ნაკლებობა არ მალაპარაკებს

)) მიზეზი მხოლოდ ადამიანების გამოფიტვის ტკივილია.../
მითხარი...