Waste Land-ით დავიწყებ:
'AFTER the torchlight red on sweaty faces
After the frosty silence in the gardens
After the agony in stony places
The shouting and the crying
Prison and place and reverberation
Of thunder of spring over distant mountains
He who was living is now dead
We who were living are now dying
With a little patience.'
სულ პათეტიკური მომენტები გამიხაზია
'What is that sound high in the air
Murmur of maternal lamentation
Who are those hooded hordes swarming
Over endless plains, stumbling in cracked earth
Ringed by the flat horizon only
What is the city over the mountains
Cracks and reforms and bursts in the violet air
Falling towers
Jerusalem Athens Alexandria
Vienna London
Unreal '
დასაწყისი მომწონს საშინლად:
'APRIL is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain. '
FOUR QUARTETS-ში Burmt Norton-ის პირველი თავი ხომ შედევრია:
'Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.'
ამავე ნაწილის მეხუთე თავში უკვე აშკარად მოდერნულ ფილოსოფიას უბერავს:
'Not that only, but the co-existence,
Or say that the end precedes the beginning,
And the end and the beginning were always there
Before the beginning and after the end.
And all is always now.'
ჯერ კიდევ არის შანსი, რომ სამყაროს მოძრაობა ავხსნათ:
'Desire itself is movement'
კვლავ ძია პლატონის რემინისცენციები:
'Love is itself unmoving,
Only the cause and end of movement,
Timeless, and undesiring
Except in the aspect of time
Caught in the form of limitation
Between un-being and being.'
East Coker-ში უდავოდ ყველაზე ცნობილი ციტატაა:
'In my beginning is my end. ' მე ეს მესმის არა როგორც ციკლურობა, არამედ როგორც დასაწყისისა და დასასრულის უსასრულობის აღქმის მცდელობა, რაც თავისთავად უტოპიაა, თუმცა შეგახსენებთ, რომ ელიოტი მოდერნისტია!
ჰო, დავუბრუნდეთ ისევ კვარტეტს. მეორე თავში ჩემი საყვარელი ციტატა:
'Houses live and die: there is a time for building'
'In my beginning is my end'-ის უფრო უკეთესი ახსნაც მოჰყავს, ალბათ უფრო დასაზუსტებლად :
'I am here
Or there, or elsewhere. In my beginning.'
კაცს რომელსაც დასაწყისის სწამს, იმას მომავლისაც სწამს და იმას სწამს 'ყველაფრის', ყოფნისაც.
თუმცა არა გამოცდილების პრიმატი:
'There is, it seems to us,
At best, only a limited value
In the knowledge derived from experience.'
ნუ, რა თქმა უნდა, ამ დროისთვის სკეპტიციზმი უკვე ჩვეულებრივი ამბავია... მაგრამ კვლავ რჩება რაღაც, რაზეც დაყრდნობა შეიძლება:
'I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love,
For love would be love of the wrong thing;
there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.''Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.' ---> აქ მივაწერე 'კირკეგორი', მაგრამ რატომ მივაწერე, აღარ მახსოვს
'And what you do not know is the only thing you know
And what you own is what you do not own
And where you are is where you are not.' ----> ამას მივაწერე 'ჰოსა და არას შორის' და საკმაოდ 'სამართლიანადაც', კამიუს ესსეა, გირჩევთ წაიკითხოთ
და მთელი მოდერნის დევიზი:
'We must be still and still moving'
'I have said before
That the past experience revived in the meaning
Is not the experience of one life only
But of many generations' _ენის ფორმებში ინახება ისტორია. რეპროდუცირებული პრაქტიკები.
'And the way up is the way down, the way forward is the way back.'
Fare forward, travellers!Fare forward O voyagers, O seamen,
ელიოტი მოითხოვს დიდ გეოგრაფიულ აღმოჩენებს
მაშინ როცა ჯერ კიდევ შესაძლებელია სამყაროს რუკაზე ადამიანის ლოკალიზება. შინაგანი ძიების დაუსრულებელი პროცესი.
And right action is freedom
From past and future also.
_როგორი 'განმანათლებლურია' ძია ელიოტი, არადა, ტრადიციონალიზმსაც ხშირად სწამებდნენ, ყოველ შემთხვევაში, მე აქამდე სულ მაგას ვწამებდი.
და ბოლო ნაწილიც:
We shall not cease from exploration
And the end of all our exploring
Will be to arrive where we started
And know the place for the first time.
მაგრამ მივალთ კი დათქმულ ადგილას, იქ, საიდანაც დავიწყეთ? ეს ხომ აღდგომაა.
This post has been edited by მოდუსი on 27 Mar 2008, 16:03 
ტომას ელიოტი, კაცი, რომელსაც მიაჩნდა,, რომ პოეზია და მუსიკა ერთი და იგივეა (მალარმე).
