აუ რა კარგი იყო,მეორეჯერაც უნდა წავიკითხო ორივე წიგნი
ნეტა,ნეტა,ნეტა ორიგინალში წამაკითხა რა

ძაან გლიჯავს,ბავშვობაშიც არ მიკაიფია ისე ახლა რო ვისიამოვნე
რა საინტერესო ტიპი ყოფილა თვითონ კეროლი,ცოტა ვრცელ ბიოგრაფიას წაიკითხავდა კაცი
ბავშვო,ნათელი უღრუბლო სახით
და მეოცნებე მზერით,
წლები გავიდა,შორს გაქვს დღეს სახლი
და აღარ მყავხარ გვერდით.
მწამს,შენი გული მაინც მზად არი,
თბილად მიიღოს ჩემი ზღაპარი
შენს მზიან სახეს ვეღარსად ვნახავ
არც წკრიალა ხმა მესმის,
"თუ ვახსენდები როდისმე ნეტავ?:-
ზოგჯერ ფიქრს ვბედავ ჩემთვის.
მაგრამ ნუგეშად ისიც მყოფნის მე,
რომ ჩემგან მოძღვნილ ზღაპარს მოისმენ.
ის მაშინ იშვა როცა ივლისის
მზე ბრდღვიალებდა ცაში,
ისმოდა ნავში ბავშვთა კისკისი
შეძახილები ტაში.
იმ ხმათა ექო ახლაც გულში ჟღერს,
თუმც შურიან წლებს სურს დამავიწყდეს.
დარჩი ზღაპარში,სანამ ქარიშხლის
ხმა უმოწყალო,უღვთო
მელანქოლიურ,სპეტაკ ქალიშვილს
უცხო საწოლში უხმობს.
ჩვენ ხომ დროის სვლამ ბავშვს დაგვამსგავსა,
დასაძინებლად რომ არ სურს წასვლა
გარეთ თოვლია,ქარი უხეში,
ყინულის ცივი ვერცხლი:
შიგნით-ბავშვობის კერა.ბუხარში
მყუდროდ გიზგიზებს ცეცხლი.
შენც დაგაფარებს კალთას ზღაპარი
ვერას დაგაკლებს მსუსხავი ქარი
და რინც გაჟღერდეს თხრობაში ოდნავ
წარსულ დღეებზე დარდი,
სიცილში წამით გაისმის ოხვრა
გამოკრთეს სევდის ლანდი,
სიავის სუნთქვა მაინც ვერ ავნებს
სიამით შეთხზულ ჯადოსნურ ამბავს
ეს ლექსი სარკისმიღმეთის დასაწყისია,საოცრებათა ქვეყნის დაწერიდან 6 წლის მერე დაწერა,ალისა ხო მართლა არსებობდა და პატარა ბავშვი იყო,ვისაც უყვებოდა კეროლი ზღაპრებს,მერე სულ ძალით დააწერინეს წიგნად,თორე ისე ზეპირად ყვებოდა.
6 წლის მერე ალბათ უკვე ცოტა გაზრდილი,ან კარგა ბლომად გაზრდილი იყო,მაგიტო გამოუვიდა ასე სევდიანი ეს ლექსი,ნუ იმედი დაიტოვა რო ალისა არ გაიზრდებოდა,საინტერესოა სადმე ინტერნეტში თუ იქნება მაგ გოგოს სურათები.
საინტერესო ტიპია,მაგარი წიგნია კიდე,ერთი რომანიც ქონია ამ კაცს,ოღონდ მგონი ჯობია არ წავიკითხო
ოღონდაც,პლეხანოველი მოგელა ამას დიდად ვერ ხედავდა,ჩასჩერებოდა ქვაფენილს და უქუდან თავამოყოფილ ბალახს და ფიქრობდა,ნახე როგორ დავიყვირე,ამის დედას ######ო.@
ზამთარი მკაცრი იცის -აღიარა ნედმა-მაგრამ გავუძლებთ.სტარკები ყოველთვის ვუძლებთ ხოლმე @