ზოგადად 3 ვარიანტი თუ სტადია არსებობს ამ თემის ირგვლივ ჩემი დაკვირვებით.
1. პირველივე სიყვარულზე როდესაც ქორწინდებიან. აჟიტირებული რომ ხარ და თავში გიქრის, ჰორმონების ჭკუაზე რომ დადიხარ აი ეგ პერიოდი.
დასასრული: ყოველდღიური პრობლემები, საოჯახო საქმეები და უბრალოდ დამპალი რეალობა აქრობს იმ ილუზიებს და ზღაპრებს რისიც გჯეროდა და შემდეგ უბრალოდ ვეღარ ეგუები ყოველდღიურობას.
2. მარტოობის შიში ან როდესაც უბრალოდ იცი რომ აუცილებელია ოჯახის შექმნა და აღარ გინდა ბიძია-მამიდებმა ტვინი გიჭამონ როდის აპირებო აბა უკვე დიდი კაცი/ქალი ხარ და ა.შ ძალიან შემაწუხებელია ეს და ცუდად გირტყამს მაინც და გაფიქრებინებს, რომ არასრულფასოვანი ხარ.
დასასრული: ეს არის ყველაზე საზიზღარი ვარიანტი და შესაბამისად დასასრულიც ყველაზე საზიზღარი აქვს
ამ მოტივით ქორწინება ყველაზე საშინელი განაჩენია რაც კი შეიძლება შენს თავს გამოუტანო. შენი ცხოვრება შენს გარდა ყველას ეკუთვნის და მერეც შენს დაშორებას ყველა უფრო აქტიურად განიხილავს ვიდრე შენ. ბიცოლა-დეიდები ზიან ყავაზე და აძაგებენ შენს აწ უკვე ყოფილ მეორე ნახევარს და გაძლევენ უსარგებლო რჩევებს, რომელიც ზოგადად მაგრად კიდიათ
ეგ ევასებათ, რომ რაღაც გზით შენზე გავლენა აქვთ და პროსტა ეგ უსწორდებათ. ეს ვარიანტი სრულდება ძირითადად ციხით, ქორწინებაშივე ან განქორწინების შემდეგ ეჭვიანი ჭუჭუები რომ კლავენ თავიანთ ყოფილ ცოლებს. ჰო კიდევ, ამ ვარიანტს მიეკუთვნება ის წყვილები ერთმანეთი რო მაგრად კიდიათ და შვილის გამო რომ არსებობენ მარტო ან მაგ მიზეზით იტანენ ერთმანეთს უბრალოდ.
3. როდესაც ორივე ადამიანს ყველანაირი დრამა და სცენარი აქვთ გამოვლილი, უბრალოდ განადგურებულები არიან ფსიქოლოგიურად და ძალიან გადაღლილებიც. რაღაცნაირად თანხმდება ორი ადამიანი, წარსულ გამოცდილებებს უზიარებენ და წითელ ხაზებს ავლებენ რისი გადაკვეთაც არ უნდა გაბედოს არცერთმა. ასეთების მენტალური მდგომარეობა ძირითადად ყველაზე განადგურებულია და იმასაც აცნობიერებენ რაშიც ცხოვრობენ და უკეთესის იმედი საერთოდ გამქრალი აქვთ. ვერც გაამტყუნებ რომ დაფიქრდე.
დასასრული: ორიდან ერთ-ერთს ყელში ამოსდის, ცხოვრება ხანგრძლივი რომ არაა ხვდებიან და სადღაცას მაინც უჩნდებათ ძველი შეგრძნებების ნოსტალგია და კიდევ უნდათ რომ იგივე გამოსცადონ სანამ ცოცხლები არიან, მაგრამ იშვიათად ხდება ამის მერე მსგავსი რამ. ორივე მშვიდობიანად იშლება დაშორებისას, არც ტვინს უტ#ნავენ ერთმანეთს და არც აპათოლოგებენ მერე უაზროდ.
საერთოდაც, ნებისმიერი სახის ურთიერთობა არის მოსაბეზრებელი. რაღაც პერიოდის განმავლობაში გბეზრდება ერთი და იგივე ადამიანთან სექსი და ნებისმიერი სახის გართობა.
მორალი: მაინც ყველა დავიშლებით ოდესმე და მაინც ყველა მოვკვდებით
მუდმივი არაფერია და შესაბამისად მარადიული და საუკუნოვანი სიყვარული არის ჩვეულებრივი ბულშითი და ზღაპარი, რომელიც ვიღაც მძრეველა პოეტებმა და მწერლებმა დაგვაჯერეს თავიანთი შედევრებით. რეალურად კი ყველა იტანჯებოდა ამ კუთხით და წერა მხოლოდ რეალობიდან გაქცევის საშუალება იყო
ასე რომ თავს ნუ მოიტყუებთ, ყველაფერი წარმავალი და დროებითია, დატკბით, ისიყვარულეთ, მიეცით თავს უფლება გამო#ლევების, მაგრამ ილუზიებს ნუ შეიქმნით და მარტივად მიიღეთ ის, რომ ეს ყველაფერი ერთ დღესაც დასრულდება და როცა დასრულდება თავს ნუ მოიკლავთ და ნურავის მოკლავთ კიდე
This post has been edited by Stormtrooper1 on 20 Nov 2021, 11:35