სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს.
ისე ხშირად ელანდებათ ხოლმე გოგოებს. ვითომ და ხელს ძალით უფათურებენ და რამე.
მაგრამ უბედურება ისაა რომ ნაღდი შემთხვევებიც ბევრია.
და მაგარი მეცოდება, ამ შემთხვევაში, გოგო. ცაცკლები.
ბევრი იბნევა და მაგარი ეშინია.
არავითარ შემთხვევაში არ ღირს გაჩუმება. ვიმე მაინც გამოჩნდება და (პამ პა რამპაა პამ პამ, პამ პა რამპაა პამ პამ პამ პაა პაა პაა_ს ფონზე (© ინდიანა ჯონსი))
უთავაზებს შიგ მორდაში ბოროტ ბიძას.
არიან კიდე ჩვენთან კარგი ბიჭები
პ.ს.
ზამთარია. მაგარი მცივა. როგორც იქნა ავტობუსიც მოვიდა, ავედი და დავჯექი. მაცვია გრძელი შალის სვიტრი. ხელები მაგარიი გაყინული მქონდა. ხოდააა შევიყავი ხელები სვიტრის ქვეშ და მუცელზე დავიდე.
გავთბი. პახოდუ პლეერი მაქ ჩართული. ჯინსის ჯიბეში მიდევს. რამოდენიმეჯერ ნა ოშუპ გადავრთე გამოვრთე სიმღერები. (წარმოიდგინეთ გარედან რას გავდა ეს მანიპულაციები
)
გძელი გზა მქონდა. ჰოდაა მეც გატრუნული, თვალებიც მინაბული ვარ ჩემთვის. მგონი ჩამეძინა კიდეც. (თან მაგარი დაღლილი ვიყავი)
უცებ ბრახააან. კაროჩე გამაღვიძეს ჩანთით თავში და წივილ კივილით "შე უნამუსო, შე უსინდისო, რეებს კადრულობ და ა.შ."
ვიღაც, სტარაია დევა იავნად, მეჯდა წინ. მანიაკ იზვრაშენცობას მტენიდა.
ჩანთაც იმან მითავაზა. და ამბავიც იმან ატეხა.
მეორედაც უნდოდა რომ ეხეთქა, მარა ამ დროს უკვე მე გადამეკეტა ჭკუა. იმდენი ვუკურთხე, სახლში მისულს ჯერ და-ძმა ოხრად დახვდებოდა. მერე თვითონაც მრავალშვილიანი ოჯახის დედა გახდებოდა, და სანათესაოშიც შემოემატებოდა.
ძლივს დამაწყნარეს. თან სახე გამიკაწრა მაგრად. და ვაბშე რა. კაცი მაინც ყოფილიყო... უფ.
კიდე კაი, ვიღაც გოგო იჯდა იქვე, სისხლი მომაცილებინა და მაწყნარებდა თორე აჩეხვა მინდოდა იმ ქალის.
ახლა კი მეცინება, მაგრამ მაშინ სულაც არ მეცინებოდა.
ვატ ტაკაია ისტორია
საზოგადოებრივ ტრანსპორტში, რეები ხდება
