რატო მე მქონია შემთხვევები ბერვი ძალიან.
15-16 წლის ვიყავი, როცა პირველად "Yahoo" მესენჯერში გავიცანი გოგო, ჩემ დროს მირკის მერე ეს საშუალება იყო გაცნობის. ისე ვამბობ ჩემ დროსთქკო 90იანი ბიჭივარ
თუ გახსოვს "ჰაი ოლები" და ასე შემდეგ
ლისტების აგცვლა და მთელი ღადაობები მიდიოდა, ალბათ 3000 ტიპი მყავდა ყველა აქტიური
ხოდა ეს გოგო იმენა მიყვარდა სანამ ვნახავდი, მერეც ერთი 3 წელი ერთად ვიყავით, ნუ საბურთალოელი "ვაჟელი" ისეთი დასტოინი კარგი გოგო იყო რა
მაგის მერე ძაან იშვიათად, უფრო კლიენტებთან ვიბერის საშვალებით, ესე ნომერი არასდროს არ ამიკრეფია, მაგრამ რამდენიმესთვის მიმიწერია მათ შორის აქაც
არც ვმალავ რა პრობლემაა ვერ ვხვდები, რამდენიმე ვნახე კიდეც, ოღონდ ესე დაგეგმილად მოდი ხვალ ვნახოთ ერთმანეთი იმენა საბჭოთა კავშირი მგონია
პროსტა სლუჩაინად, თბილისი რამხელაა ყველამ იცით და შესაბამისად არავის ანხვა პოვნა და უცებ გამოცხადება სირთულეს არ წარმოადგენს
მითუმეტეს ცენტრალურ უბნებში.
ბოლოს, ნუ ერთი გოგოა აქ ძალიან საყავრელი და კარგი <3 მიხვდება ალბათ რომ წაიკითხავს
ტელეფონზე ველაპარაკებოდი ერთი 3 დღე, მანქანა ყავს და ხან სად იყო ხან სად, სულ ვლაპარაკობდით
გზაში, სამსახურში, ღამე სახლში რავიცი მთელი დღე ალბათ
შესაბამისად ვიცოდი სად მიდიოდა სად დადიოდა, დაახლოებით გავიგე სად ცხოვრობდა და როცა ვიცოდი რო გარეთ იყო ან სად მიდიოდა მეც მანქანით იმ კვადრატში ვმოძრაობდი
ხოდა აი ესე შემთხვევით, ვენდიდან დავხვოსტე და იკაიფა, გაიქცა მარა მერე მაინც დავაჯექი და ბოლოს გადავაყენე
ძაან ისეთი ისტორიაა სასაცილოც და ექშენიც
მთელი 2 საათი დავყვებოდი ისე რო არ იცოდა, თან ვლაპარაკობდით ტელეფონით ზარულომ, სახლთან რო მივიდა თავისი მანქანის ნომრები ვუთხარი და კინაღამ გაააფრინა ჰაჰა
რათქმაუდნა ფორუმელია და ფორუმიდან გავიცანით ერთმანეთი.
მოკლედ ვინც მესიმპატიურება ყველას ვიცნობ, ნუ ვცდილობ გავიცნო
შეწუხებით არავის ვაწუხებ, თუ ვატყობ რომ ცივია არც ვცდილობ რო რამეზე დავიყოლიო ან კიდევ მქონდეს მცდელობები,
აღარ ვწერ უბრალოდ და მორჩა. ჩემი ბოლო სიმპატია და ინტერესი ვინც გამოიწვია იყო
whateverr ეს ლამაზმანი. ძაან მესიმპატიურება, რაღაცნაირი ეშხიანი და დახვეწილი მგონია, სახეზე განსაკუთრებით. ესე რთულია ზედაპირულად შეაფასო, მაგრამ მგონია რომ არ ვცდები
ალბათ ამ თაგსაც ზოგი ისე ჩამითვლის რო თითქოს აქედანაც რაღაცას ვდილობ
მაგრამ არა, გასაგებია დამოკიდებულება და უბრალოდ გამოვხატავს რაც არის
- ყველაზე დიდი სათხოვარი იცით რა არის? როცა თავს ჩაქინდრავ და ეტყვი: "უფალოო, იყავნ ნება შენი...."
- თუ იმათ, მოსულთ, ჩვენი მიწის გულისთვის სიკვდილისა არ ეშინიათ, ჩვენ, ამ მიწის პატრონთ რად უნდა გვილაჩრდებოდეს გული?
სოციალური ქსელები, ინტერნეტ გაცნობა
