ჩემო ძვირფასო ჯაჯეტა, რაღაცა იქნება
მეგონა, მაგრამ უკვე ეული მხედარი დავრჩი
ბეღურა. ნებისმიერ რაინდს
ავკუწავდი ხმლით, ნებისმიერ ჯარს
დავუდგებოდი წინ, მაგრამ უკვე დავყარე
აბჯარი და აღარც მწამს ღვთის...
მისი სახე რომ ვიხილე, ნეტავ რად არ
დაიქცა ის დღე ასე რომ მომწამლა და
მიმაჯაჭვს ფიქრებს...
გესმის, ჩემო ჯაჯეტა, რაინდი მივდივარ
ბრძოლის ველიდან, რაინდი მივდივარ მთაში,ბოსტანიც დაეცა უკვე და დაკარგა
ფასი...
პაბლო ოხერი კოცონზე დაწვეს და მისი
ლეგენდარული ტრუსიკი შვაზე გაყვეს....
ქერა სალომე ქერად დარჩეს, შენ მუდამ რაინდად უნდა დარჩე და შენ დურსულინია
ელაჯით ხელში... დიდების დარბაზში დაგხვდეს...
ეგო, სასმელში არ ჩაწვეს და ყველა ბოსტანელი კარგად გახდეს...
მე წავალ, ბუთხუზა მარიამის სილამაზეს დავემალები,მის გულქვა გულს აღარ დავენახები ...
შენ გაგიმართლა , მე არა....
მაგრამ მისი პორტრეტი დავხატე,
გულში ჩაკრული წავიღებ სადღაც...