მახსოვს პირველად სასწავლებელში.....:)), ........

ყველამ ეს ლექსი რო თქვა:

ვარდს გაეფურჩქნა კოკორი,
გადაჰხვეოდა იასა,
ზამბახსაც გაჰღვიძებოდა
და თავს უხრიდა ნიავსა.
ტოროლა მაღლა ღრუბლებში
წკრიალ-წკრიალით ჰგალობდა,
ბულბულიც, გრძნობით აღვსილი,
ნაზის ხმით ამას ამბობდა:
,,აჰყვავდი ტურფა ქვეყანავ,
ილხინე, ივერთ მხარეო,
და შენც, ქართველო, სწავლითა
სამშობლო გაახარეო!“

ჰუჰ.. რა დამავიწყებს

კიკინები მეკეთა, შავ-თეთრი ქვედაბოლო -შავ-თეთრი გვირილებით.
"შავი ლაკი ტუფლები თავი თეთრი ნასკებითა" ( )

მე და დედას მეგობრის შვილი, რომელიღაც კლასში შეგვიყვანეს, და 1 გაკვეთილის შემდეგ აღმოჩნდა რომ იმ კლასში არ უნდა მესწავლა... ისე აღმოჩნდა რომ ჩემი პირველი გაკვეთილი არ შედგა თუმცა მაინც იმ კლასთან ერთად ავღნიშნე "ბოლო ზარი" სადაც პირველად მოვხვდი

მეორე დღეს დედამ რაღაც რულეტის მსგავსი ნიგვზიანი ნამცხვარი გამატანა..
შესვენების დროს ზოგი სად წავიდა (ბუFეტში) და ზოგი სად (ტუალეტში).. ჩემი დამრიგებელი კი იჯდა და ჟურნალს აწესრიგებდა..
მე რატომღაც ჩავთვალე, რომ შიოდა და ვერ ახერხებდა ჭამას.. ჰოდა.. არც ვაციე-არც ვაცხელე, მივედი და ეს ჩემი ნამცხვარი დავუდე მერხზე და - მიირთვით მეთქი..
გაშტერებულმა შემომხედა. ..
მერე ამ ყველაფერს 10 თეთრიც მივამატე - ამით კევი იყიდეთ მეთქი

და დამრიგებელი -

დიდი წვეწნა-უარი-მუდარას მერე როგორც იქნა დაიტოვა ჩემი "ძღვენი"

სახლში რომ მოვედი დედამ უკვე იცოდა ჩემი "გმირობის" ამბავი
სამასწავლებლოდან დაურეკეს და შეატყობინეს ჩემი გულთბილი დამოკიდებულება "საწყალი, მშიერი მასწავლებლისადმი"



იმის მერე ვერ შევიცვალე

პირველად სასწავლებელში:

დამრიგებელმა ყველა სიკეთესთან ერთად აგვიხსნა რომ ვიმორიგევებდით.. ანუ ორშაბათს პირობითად თიკო და მალხაზი დაალაგებდნენ ოთახს, სამშაბათს - გიორგი და ნინო... ხოდა რა დამავიწყებს "ოთხშაბათს თამუნაო" რომ თქვა ავტეხე ბღავიილიი.. ვიფიქრე ღამეც ამ სკოლაში უნდა ვიყო კარისკაცივითთქო...

ესეთი რთული ბავშვობა მქონდა

დედა ნახე, დედა ნახე, შვილი ისე გამონახე

ო

ბევრი არაფერი მახსოვს ერთი ის მახსოვს რომ წასვლის წინ გრენდაიზერს ვუყურებდი (ყოველთვის) და კარაქიანპურს ვჭამდი ოღონდ თვითმფრინავის ეფეკტით , ბევრი ვიტირე ეგეც მახსოვს და პირველ მერხზე დამსვეს ქერა ხუჭუჭთმიან გოგონასთან ერთად , და ძალიან დაძაბული ვიჯექი
შესვენებაზე დერეფანში მამა მივამსგავსე ვიღაცას მივედი და რო გამომხედა და მივხვდი რომ არ იყო მამაჩემი ტირილი დავიწყე

ვერ ვლაპარაკობ , ცრემლები ეცემა კლავიატურას , კაროტკოე ზამიკანიე..

მე ჩემ პირველ სექტემბერს სკოლა გავხსენიი ოღონდ ეს მართლა 1 სექტემბერს იყო
თეთრი მტრედი გავუშვი და ზარს ვრეკავდი სკოლის ირგვლივ

ეჰჰჰჰჰჰჰ რა კაი იყო ჩემი სკოლააა

ეგეთი უტაქტო მასწავლებელი გყავდა?

მე მახსოვს რო არ მიტირია! და ბოლო მერზე ვიჯექი!
და კაი ხანი არავისთან არ ვმეგობრობდი!
მტირალა ბავშვები არიანთქო.......
მე დიდი ვიყავი მაშინ უკვე ტუ შტოო ბაღში ორი შეყვარებული ერთად მყავდა სახელებიც კი მახსოვს! სახეები არა

როგორი იყო და ყელზე ის ღლეობა ბანტი მიჭერდა

ტყ

კლასში რო შევედი და დამრიგებელი დავინახე აუ ამის დედის #####ი #####ან თქო გავიფიქრე, პროსტა მაგ დროს სახში არ იცოდნენ რომ ვიგინებოდი წესიერი ბავშვი ვეგონე და ხმამაღლა აღარ მითქვია, ერთი რაც კარგად მახსოვს ჩემი ძმაკაცია, აბღავლდა დედასთან მინდაო, მეოთხე კლასამდე ბღაოდა მგონი ეგრე ეგ ჩემისა