ვინც შარაზე ტრაკს დასდებს, ყველა მივა და მოსდღნავსო.
ვირის ღლეს ვირის მუდელი უნდაო.
სხვისი ღლე სხვის ტრაკში ლაღედ არისო.
უნდილი კაცი არც უნდა მოსდღნა და არც უნდა მოედღვნევინოო.
კაცი კაცს ვირის დღვნაში მიეხმარებაო.
პატარძალი დილით გამოვიდა და ეზოც რა პატარა ჰქონიათო.
ჩასიძებულ კაცს კარების თავზე დიდ ღლეს
უკიდებენო. შევა - თავს მიარტყავს, გამოვა - თავს მიარტყავს,
ვერა ხვდება და სულ კითხულობს: თავში რა მირახუნებსო?
ბებერი რო მოდღნეს, კარები მერე ჩაკეტესო.
შვილიშვილებმა სკამები დაამტვრიეს და პაპამ - სტუმარი რო მოვა რა ჩემ ღლეზე უნდა დაისვათო . .
ღლეამდგარი - თვალდამდგარიო.
რძალსა და დედამთილს შორის ღლე დაიკარგაო.
როგორა ხარო და ”ისე ვარ, როგორც პოლში ლურსმანიო”.
მიხო ქამარს იხსნის და მარო ეკითხება - უნდა მამდღნაო? და არა ლახტი უნდა გეთამაშოვო ...
თუ ეს ანეგტოტია? მოკლედ როგორც არი რაა. . .
პ.ს.
იზვინიაუს ზა მოი ხრანცუზსკი