თემა გავხსენი და დამიხურეს. პროვოკაციულად შეაფასეს. ბენი შენს სიტყვას ამ განყში თუ წონა ნული ქონდა არ ვიცოდი 
მაგრამ მოდი სხვანაირად დავწერ.შედიხარ რესტორანში... ჯდები მაგიდასთან... უკვეთავ ხინკალს და უკიდებ სიგარეტს... თვითკმაყოფილი ხინკლის მოლოდინში უკიდებ სიგარეტს და აბოლებ, შენს თანამოსაუბრეებთან ერთად...
ვერ გრძნობ რომ ყროლის სუნი აგდის... ამას უბრალოდ ვერ ხვდები, მიუხედავად იმისა რომ ამას ყველა გეტყვის, ვინც არ ყარს... მაგრამ რადგან საკუთარ ძღნერს სუნი არ უდის, ამიტომ არ გაწუხებს რომ განავლის სუნზე უარესად ყარხარ...
იცი რომ შენს ჯანმრთელობას დედას უტყნავ... ეს კი იცი, იმიტომ რომ ეს უკვე დიდი ხანია იმდენჯერ და იმდენგან იყვირეს, რომ ზეპირად იცი... იცი რომ იმის შანსს, კიბო დაგემართოს და მომავალი მოგეტყნას ოდესმე მომავალში ერთი ასად ზრდი... მაგრამ გკიდია, იმიტომ რომ - როგორც თავად ამბობ - "რისკები გაცნობიერებული გაქვს" და "გიღირს"...
ბაზარი არაა. "გიღირს" - შეგარგოს!
რაოდენ დაბალინტელექტუალური არსება უნდა იყო, რაოდენ უამბიციო რომ დღეს - ოცდამეერთე საუკუნეში, როცა აღარ ბნელა, ყველა ინფორმაცია ხელმისაწვდომია ყველასთვის, და დანამდვილებით, დადასტურებულად იცი, რომ ეს შხამი შენს ჯანმრთელობას, ანუ შენს საკუთრებაში მყოფ ყველაზე დიდ სიმდიდრეს - შეუქცევადად დედას უტყნავს... მაინც "გააპრავო" საკუთარ თავთან ეს მიზერული, იოტისოდენა "კაიფი" - საკუთარი სიცოცხლის ფასად.
კაიფი გინდა? წადი კანაფი მოწიე, მაგარი წითელი ღვინო დალიე, ვისკი დალიე, მთიდან დაეშვი გაუკვალავში სნოუბორდით, დარბაზში წადი და ივარჯიშე, მერე ჩხუბზე მიდი და ისპარინგე, ვინმე ცემე, ხანდახან ვინმეს თავი აცემინე, გაჟიმე ყველა ვიზეც აგიდგება, ორჯერ ერთი პოზა არ გაიმეორო ისე, ბიბლია წაიკითხე, ან გამსახურდია წაიკითხე, ან კამასუტრა წაიკითხე, ათას ###ზე გადახტი, რამე ქენი, მოძრაობა გააკეთე, იობანი ვროტ, რაც გინდა ის ქენი!!! იმ მილიონი გზიდან, რომელსაც კაიფის მონიჭება შეუძლია, ამ ყველაზე მდაბიოს, ყველაზე უტრაკოს, და ამ დროს შენივე მომავლის დედისმტყვნელს რატომ ირჩევ?...
მარა კარგი. ნიჩევო. "შენი ცხოვრებაა და რასაც გინდა იმას უზავ". უფრო დავაზუსტოთ - რისი ტრაკიც გაქვს იმას იზავ. და რასაც შვრები უკვე იასნია რისი ტრაკიც გაქვს. არაფრითგამორჩეული ერთერთი ჭიანჭველა ხან იმ ჭიანჭველების ოკეანეში სადაც ყველა მეორე წინას გავს.
მარა
ამ დროს, შენი მაგიდის გვერდზე სხედან ადამიანები, რომელთაც არ უნდათ სიმსივნით სიკვდილი... არ უნდათ ხინკლის ჭამის დროს ყროლის სუნი იყნოსონ... არ უნდათ ფილტვები დაიავადონ, და საკუთარი ჯანმრთელობა არაფერში "გადაიხადონ"... ორი მაგიდის იქით ჩემი და ზის, სკოლის მოსწავლე.... ან ჩემი ჯერარდაბადებული შვილი.... მათ არაფერი დაუშავებიათ, მათ არ გაუკეთებიათ არჩევანი... შენ კი მათ სიცოცხლის წუთებს, თვეებს, ან წლებს, უკვე პროცენტებს აკლებ.
ეხლა მითხარი გულწრფელად -
რა გქვია შენ? This post has been edited by Davidex on 9 Apr 2017, 00:52
· 
რა ჰქვია ასეთ ხალხს?, ჩემი არ მოგწონთ - თქვენ დაარქვით სახელი
