რამდენიმე ასეული ნაბიჯის გავლის შემდეგ მივადექით უღელტეხილს. აქ უნებლიეთ შევჩერდი, აღტაცებული და განცვიფრებული ბუნების სიმშვენიერით. შორს ქვევით, გამოკრთოდა ჯერ კიდევ ღამის ბინდით დამალული ველები და მდინარეები, ჩემს წინ კი აღმართული იყო ღრუბლებში გახვეული მთების ორი მწვერვალი. ამომავალი მზის პირველი სხივები უკვე თამაშობდნენ ამ მწვერვალებზე და მათ თოვლიან სითეთრეს სისხლისფრად აშუქებდნენ. ეს მწვერვალები იყო პოპოკატეპეტლი და ისტაქსიუატლი. შეუძლებელია ადამიანმა წარმოიდგინოს უფრო დიდებული სანახაობა ვიდრე ეს ორი მწვერვალია განთიადის ჟამს.
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
When it is dark enough, you can see the stars.
Sing of beauty, sing of life
Sing of beauty, sing of death.
The delicate world that wrapped around
The disparate soul that it surrounds.
“To define is to limit.”
რა გინახიათ ცხოვრებაში
