ჩამოვედით, ჩამოვედი

ყველაფერს რომ თავი გავანებოთ, ადრე თU გვიან ეს სიტუაცია ჩაწყნარდება და სიმართლისთვის თვალებში ჩახედვა და შეცდომებზე საუბარი ყველას მოგვიწევს.

ფაქტია, რომ
1) რეზერვში ყველას წაყვანას აზრი არ აქვს და თუ მაინც ყველა მიგვყავს, მაშინ ისე უნდა მომზადდეს ის ყველა, რომ ჯარისკაცებს დავამსგავსოთ მაინც.
2) რეზერვიდან ჩამოსულებიდან ბევრი იმით მარიაჟობდა რომ ნახევარი დღე არაფერი უკეთებიათ და ეძინათ. ამას ემატება არასაკმარისი სამხედრო მომზადებაც. შეიძლება 2 მჭიდის დაცლით პროფესიონალი მსროლელი გახდე?

+ ძალიან ცუდია, რომ სკოლებიდან ამოღებულია სამხედრო გაკვეთილები. ჩვენთან სამხედროზე ახალი მასწავლებელი მოიყვანეს სკოლაში მე რომ ეგ საგანი დამემატა იმ წელს. გამოცდილი კაცი იყო, ნამდვილად რომ უნდოდა, რაღაცა გვესწავლა. სასწავლო იარაღს მოვიტან, დაშლა აწყობას მაინც გასწავლით, სამხედრო ბაზაზე წაგიყვანთ, რომ ნახოთ რა ხდებაო. მაგრამ, რეფორმები დაიწყეს სასწავლო პროცესის და გაუშვეს ის კაცი. IMO, რეზერვისტების მომზადება სკოლიდან უნდა დაიწყოს. 18+8+8 დღეში ჯარისკაცი ვერ გახდები ისეთი ადამიანი, რომელსაც იარაღი ცხოვრებაშI არ დაგიჭერია ხელში იმ მომზადებით, რითაც ჩვენი რეზერვისტები ემზადებოდნენ. მარტო სამხედრო მომზადება ხომ არ კმარა, ფსიქოლოგიური მომზადებაა ძალიან მთავარი, ყველა რა თქმა უნდა არა (ბევრი კარგი ვაჟკაცი ბიჭი იყო და არის რეზერვში), მაგრამ ხომ არის ფაქტი რომ ზოგი გამოიქცა. ფსიქოლოგიურად არ იყვნენ მზად და იმიტომ.

კიბორგას ვიცნობ ასე თუ ისე. არც რეზერვისტი იყო და არც ჯარისკაცი, მაგრამ წავიდა, კაცურად იბრძოლა და ცოცხალია ეხლაც. სტრაიკბოლელია კიბორგა. აი ესაა მუდმივი ვარჯიშის და პრაქტიკის შედეგი, აშკარაა, რომ კიბორგას წარმატებაში დიდი წვლილი სტრაიკბოლის გამოცდილებას მიუძღვის. როგორც მე ვიცი, უცხოეთში სტრაიკბოლი ჯარისკაცების ვარჯიშისა და მომზადებისთვის აქტიურად გამოიყენება. მით უმეტეს, რომ იარაღიც და სახარჯი მასალებით ძალიან იაფია ნამდვილ ცეცხლსასროლ იარაღთან შედარებით.

Irakli.B