ნუ სჯით რა ამ დღევანდელი გადმოსახედიდან, ტონგასთან ზედიზედ ორი მოგების მერე ადვილია ლაპარაკი,
მაგრამ ამაში რამხელა შრომა დევს, მაგის არდანახვა - არ შეიძლება.
ისეც არაა რომ დღეს უკვე რაგბიში ყველაფერი კარგადაა,
ჩემს გარშემო ბევრი გამიგია: ვარჯიშობენ პატარა ბიჭები, არც თუ ისე ბოლო რანგის გუნდებში თამაშობენ საქართველოში და ელემენტარული დაზღვევის და მკურნალობის პრობლემები ქონიათ...
ბევრს გამიგია თავის განებება მოუწია... იმიტომ რომ 3-4 ათასიანი ოპერაცია ვერ დაააფინანსა... საცოდაობაა, ვინ იცის რამდენი გოგრგოძე და ზირაქიშვილი დავკარგეთ....
რაგბის ერთი რამ აქვს, რაც უპირობო პატივისცემას იმსახურებს:
მაშინროდესაც ბევრ საზოგადოებრივი აქტივობის სფეროში (სპეციალურად არ დავაკონკრეტებ

) ერთადერთი ამოცანა იყო - რა წავიღო ახლში,
რაგბი არამარტო სახლიდან მოტანილის კი არა, არამედ გაყიდული თუ ბანკში ჩადებული სახლებით მოიტანა ხალხმა....
ჭიდაობაა დაუფასებელი?
რაცამ სპორტს ყურადღება ქონდა ბოლო ათწლეულების საქართველოში თუ გრუზიაში, სხვა იყო რომელიმე?
ვინმე ერთ ორ ფინტს ჩაატარებდა და კარგი ტანამდებობა და მომავალი გარანტირებული ქონდა, შეიძლება პობლემაც ეგ იყო არ ვიცი...

ან ძიუდოსგან რა გინდათ: იაპონელების მერე ყველაზე ტიტულოვანი გუნდი გვყავს მსოფლიოში, არ არის საამაყო ?
და საერთოდ:
ჩვენია ეს ყველაფერი, და ჩვენი მისახედია, ერთამენთთან დაპირისპირებულ კონტექსტში საუბარი, სისულელეა და სირცხვილია

P.S.
ფეხბურთან და კალათბურთან შედარებით რაგბის აზზრზე არ ვარ
This post has been edited by Data_TuTashxia on 20 Jun 2016, 23:19
თუ მთელმა ერმა გამარჯვება არ მოინდომა, მაკედონელიც ვერ გაამარჯვებინებს მას ...© კ. გამსახურდია
სიცილი მონის უკანასკნელი ბასტიონია. © ნიცშე.