მანდ ცოტა სხვანაირადაა საქმე.
ერთგვარი გაცვლაა მათგან მოხევეებთან არააგრესიული მიდგომების სანაცვლოდ.
მოხევეები ბევრნი არიან ვლადიკავკაზში ჩიმში
ისედაც ყაზბეგელი მოხევე ვარო ვლადიკავკაზში რო იტყვი
ხელშეუხებელი ხარ და ერთგვარად დაცული ხარ ახვარი კუდარცებისგანაც.
წლებია მასეთი ურთიერთობები დაკანონდა ვლადიკავკაზელებთან(და არა ახვარ კუდარცებთან).
ეგენიც ვინც ეხლა ამოვიდა თრუსოში ორი დღით
არ არიან დიდი ხნის წასულები...მაქსიმუმ 15 წლის წინ დამთავრდა მაგათი ეტაპობრივად გადასვლა ვლადიკავკაზში...იყო პერიოდი საქონელი მიყავდათ და ზაფხულობით ისევ უკან ამოჰყავდათ
ეხლაც თრუსოში რომ შეხვალ ოთხ ხუთ სოფელში არავინა ცხოვრობს მაგრამ სახლები ხელუხლებელია...შუშებიც კი არაა გატეხილი ფანჯრებზე...არავის გაუძარცვია დაურბევია მაგათი სახლები
ასევე სასაფლაოებიც წესრიგშია.
ყაზბეგს რო ჩასცდები დარიალის ხეობაში წლების წინ მაგათი ავტობუსი გადაიჩეხა და ბევრი ხალხი დაეხოცათ...მერე გააკეთეს დიდი მემორიალური დაფა ღორუსულ ენაზე გვარსახელების ჩამოწერით...არც იმისთვის არავის უხლია ხელი დღესაც ისევაა.
რა თქმა უნდა სიფრთხილე საჭიროა მაგრამ არის ზოგჰჯერ სენსიტიური მომენტები და მიჭირს ამ შემთხვევაში ქოცრეჟიმის გამტყუნება.
ვლადიკავკაზელებს მოსთხოვო კუდარც მარადიორებს გადაადგმევინეთ ადამიანური ნაბიჯები ცხინვალშიო –წყლის ნაყვაა არაფერი გამოვა
თვითონაც მაგრად ვერ იტანენ მაგ ახვრისშვილებს
თრუსოს ხეობა ჩემთვისაც წინაპრების მიწაა...ბებიაჩემი დედის მხრიდან ხურთის ყანობიდანაა მაგრამ ხურთის–ყანობში თრუსოდან ქართული სოფლიდან გადასახლებულან წარსულში...სავარაუდოდ ქართველები შეავიწროვეს
თოფჩიშვილსაც მასე უწერია
თრუსოს ხეობაში რუსეთის გავლით ოსი "მომლოცველები", რადიო თავისუფლება
