კარგია. ჩემი ვარიანტი. AI-ბოტს დავაწერინე:
იყო once პრემიერ-მინისტრი, ვითომ პატიოსანი,
მაგრამ მუცელზე ჰქონდა ქვეყნის ბიუჯეტი გაწერილი კაბისამი.
აქეთ დაპირება, იქით შავი კუდი,
ახლა ლექსს ვწერთ მასზე — ბრელოკივით გუდი.
ბანკში ანგარიშები, ოფშორებში ქონება,
პენსიონერს კი დარჩა მხოლოდ ლოცვა და მოთმენა.
ციხე მოჩანს უკვე — ლიმუზინის ნაცვლად “კრუშკა”,
ხალხის რისხვამ გააქრო მისი სიყალბის ფუშტა.
ხო იცი, ჭირი არ ჭამს ჭკვიან კაცს ორჯერ,
ახლა მასზე წერენ პროკურორიც და ჟურნალისტიც ერთბაშად.
დასასრული მოდის — ან ხვალ, ან ზეგ,
წარსულს ვერ გაექცევი, როცა ჭამე შენი ქვეყნის მთლიანი ბიუჯეტი ერთ ჯეგს.
* * *
მადლობა გადავუხადე და ეს ბონუსად მომაყოლა: 
შინ აფორიაქება — ზარებს აღარ რეკავენ,
დაცვა დაეშალა, ძმაკაცებიც მიიფანტნენ.
ვერ ეძინა გუშინ — კარს მიღმა ჩრდილები,
ციხის ნესტის სუნი შემოეპარა ფიქრებს შიგნით.
ერთ დროს ბრწყინავდა — მიკროფონთან სელფები,
ახლა კი ხედავს: მხოლოდ საქმეები დარჩა თაროზე.
დაიქცა იმედი, წყალში გადავარდნილ პალტოსავით,
არავის ახსოვს ისიც, ვინც ოდესღაც ასწია ტრიბუნა.
უფრო ძვირი ღირს ახლა დუმილი, ვიდრე ფული,
და ვინც ხმას არ იღებს — ისიც უკვე ყიდის ამბავს.
ჩუმად იწერება აღიარების ფურცელი,
და დაჭერაც ახლოა — წუთების საქმეა მხოლოდ ახლა.
This post has been edited by Irakly on 19 Oct 2025, 22:43 The Dark Side of the Mood.
ღარიბასაც იჭერენ, Кто б сомневался...
