ჩემი გამოცდილება:
ერთ-მშვენიერ დღეს აღმოვჩნდი საერთაშორისო ძებნაში ცრუ-ჩვენების ბრალდებით და მივეძალე დრაგებს და აღმოვაჩIნე რო ვიღაც ზეციურს ვეკონტაკტებოდი უკვე ფხიზელზეც ანუ სიტყვიერად ეგრეთ წოდებულ ფიქრების და ნიშნების დონეზე და ამ დროს პროტესტი გამიჩნა რო რატომ ვაბრალებდით ადამიანები ყველაფერს ეშმაკს ეგრეთ წოდებულ ლუციფერს და მის გარემოცვას ნუ მერე დავყავი კიდეც ეს ორი განსხვავება ერთმანეთისგან და იმის მერე დამემართა რაც დამემართა პარანოიდული-შიზოფრენია, ფსიქოსი და ბოლო წლებია შფოთვითი აშლილობა სანამ ეშმაკს საბოლოოდ არ ვაქციე ზურგი ანუ კონტაკტი ეხლაც მაქვს ყოველ დღიურად მასთან და წამიერად ხდება ძირითადათ, მაგრამ რისი დაწერა მინდა ამით რო არანაირი ძლიერი და სასწაული არ არის ეშმაკი ამას გეუბნებით ადამიანი რომელმაც მთელი ჯოჯოხეთი გამოვიარე მთელი 13 წელზე მეტია და კვლავ ვიბრძვი მაგრამ გაცილებით უკეთ ვარ კი არა საუკეთესოდ ვგრძნობ თავს ანუ გამიქრა სიმპტომები როგორც ასეთი ხელი მივყავი ხელოვნებას როგორ შემოქმედმა ანუ მამა-ზეციერს მივმაძე და ის კი არა ამოვწურე რესურსი, არც მიოცნებია პოპულარობაზე უბრალოდ ჩემი სახელი რო დარჩენოდა ისტორია და ვაკეთებდი ძირითადათ ლოცვებს ჩემ ენაზე ეგ იყო ჩემი ძირითადი მიზანი და მოვახერხე კიდეც , ეხლა ანუ ვარ დაკავებული უფრო მეტი ენების შესწავლით, როგორიცა ლათინური ისე ვფლობ ინგლისურს, რუსულს და ბერძNულ ენებს და აქედან რამოდენიმეს პერფექტიზმამდეც მაქვს მიყვანილი ისე ვარ ქალწული და ჩემა პერფექტიანიზმობამ უფრო მიმიყავან აქამდე თუ ვინმე კითხულობს იქნებ გულზე მოეშვას და გონზე მოვიდეს, როგორც ასეთი ვკითხულობ ამ ფორუმს უკვე საწყისებიდან და ვიცი აქ ბევრი მენტალური პრობლემის ადამიანი პოსტავს ნუ აღარაფერს ვამბობ რო თვითონ ფორუმი ვირუსიანია და ასე შემდეგ და ვერავინ მსოფლიოში ადამიანს ვგულისხმობ ვერ დამიმტკიცებს რო არაფერი არ არსებობს როცა ადამიანს მინიმუმ ფიქრის დონეზე შეუძლია საუბრის გაბმა მართალია მაგ დონემზე ჯერ ერთმანეთში არ მიგვიხწევია და იმიტომ ხდება რაც ხდება, რადგან ერთმანეთის ბნელ გონებას ვერ ვკითხულობთ მაგრამ აღმოჩნდა რო ლუციფერი თვით მე ვიყავი რადგან წარმოიდგინე გაგეცნოს ვინემ პეტრედ და შენ პავლე ეძახო.