მაგდენი არ ვიცი იკეთებს თუ არა რამეს, მაგრამექიმების ხო იცი პოსტ ოპერაციულზე ჭყირპავენ ჰორმონებით.
როცა ეგ პრობლემა დაეწყო იყო 15 წლის წინანდელი სიტუაცია. არ მიხედა. ბავსვი გააჩინა მის მერე რაც გაიგო რომ თიაქარი აქვს, მერე იმ ბავშვს გაზრდა უნდა, ხელში აყვანა და რამე, მერე უფროსი შვილი დაუქორწინდა და ახლა შვილიშვილებს ატარებდა ხელით, მერე გაუმწვავდა და კონდრატენკოში დაიწყოსიარული, 1 კურსი ჩაიტარა და როგორც ყვება კარგად გახდა იმ დონეზე რომარც ტკივილები არც არაფერი აღარ ქონდა, ხო და გაშალა ფრთები ისევ. მერე დედამთილი გაუხდა ცუდად და ახლა იმხელა, 120 კილოიან დედაბერს ატრიალებდა ლოგინში მარტო. ბოლოს გაიჭედა.
ექიმმა რომ ნახა ულაპარაკოდ ოპერაციაზე გაუშვა.
მე გვიან გავიგე, კვე დაფინანსებაც რო ქონდა და რამე. ვეხვეწე მიდი ბუბნოივსკიში და გადაემოწმეთქო, არ დამიჯერა. რომ მისულიყო სავარაუდოდ ოპერაციას გადარჩებოდა. იმიტომ რომ ჩემს იქ სიარულისდროს დაემთხვა რამდეიმე შემთხვევა, როცა ინვალიდის ეტლით მოაგორეს და თავისი ფეხით წავიდა რომიტყვიან, რა თქმა უნდა კურსობრივის მერე.
ოპერაციისას კი მოვყევი კინაღამ მოკლეს.
მენინგიტი დამართეს და კიდე ღმერთმა იცის რა დაუმალეს.
თან შეაშინეს, ელემენტარული შმორლები ქონდა, მეც მაქვს და ყველასაც ვისაც მძიმე ცხოვრება აქვს გავლილი, ბევრი ვერც კიხვდება რომ აქვს, თუ სხვა თიაქრში არ გადაგეზრდება და წელს მიხედავ დროზე, ვერც კი იგრძნობ შმორლის არსებობას, მაგას კიდე ისე მოაჩვენეს დედააა ტითქოს მსგავსი პირველად ნახა იიმდეგენერატმა ქირურგმა
ახლა რო აკითხავს პრობლემა მაქვს და მტკივაო ცალყბად რაღაცეებს არიგებენ და უშვებენ უკან, იმიტომ რომ აარც ერთმა ყასაბმა არ იცის თავისი გაფუჭებული როგორ გაასწოროს. ეგ კიდე უცნაური ჯიუტია, რეაბილიტოლოგებთან არ მიდის
· 
ხერხემლის პრობლემები, საერთო თემა., ნაწილი II
