M_Admiral
Crazy Member
ჯგუფი: Registered
წერილები: 1669
წევრი No.: 107449
რეგისტრ.: 24-December 09
|
#19800058 · 25 May 2010, 17:12 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
TDD
A division is a large military unit or formation usually consisting of between 10,000 and 30,000 soldiers. In most armies, a division is composed of several regiments or brigades, and in turn several divisions make up a corps. In most modern militaries, a division tends to be the smallest combined arms unit capable of independent operations; due to its self-sustaining role as a unit with a range of combat troops and suitable combat support forces, which can be divided into various organic combinations.
While the focus of this article is on army divisions, in naval usage division may refer either to an administrative department aboard Naval and Coast Guard ships and shore commands, or to a sub-unit of several ships within a flotilla or squadron. In the administrative usage, unit size varies widely, though typically divisions number far less than 100 persons. In the U.S. and Commonwealth Navies, a divisional officer (DIVO) is usually an Ensign or Lieutenant (JG), but may be an officer of much higher rank in certain circumstances or aboard large warships, who oversees a team of enlisted sailors in their duties.Contents [hide]
1 History
1.1 Origins
1.2 Early divisions
1.3 The modern division
2 Types
2.1 Cavalry
2.2 Armored divisions
3 Nomenclature
4 National organization
4.1 United Kingdom
4.2 Canada
4.3 People's Republic of China
4.4 India
4.5 Germany
4.6 United States
4.7 USSR/Russian Federation
5 See also
6 Notes
7 References
[edit]
History
[edit]
Origins
In the West, the first general to think of organising an army into smaller combined-arms units was Maurice de Saxe (d. 1750), Marshal General of France, in his book Mes Réveries. He died at the age of 54 without having implemented his idea.
Victor-François de Broglie put the ideas into practice. He conducted successful practical experiments of the divisional system in the Seven Years' War.
[edit]
Early divisions
The first war in which the divisional system was used systematically was the French revolutionary war. Lazare Carnot of the Committee of Public Safety, who was in charge of military affairs, came to the same conclusion about it as the previous royal government, and the army was organised into divisions.
It made the armies more flexible and easy to manoeuvre, and it also made the large army of the revolution manageable. Under Napoleon the divisions were grouped together into corps, because of their increasing size. Napoleon's military success spread the divisional and corps system all over Europe; by the end of the Napoleonic Wars all armies in Europe had adopted it.
[edit]
The modern division
In modern times the divisional structure has been standardized by most military forces. This does not mean that divisions are equal in size or structure from country to country, but divisions have in most cases come to be units of 10,000 to 15,000 troops with enough support organic to the unit to be capable of independent operations. Usually the direct organization of the division consists of one to four brigades or battle groups of the primary combat arm of the division along with a brigade or regiment of combat support (usually artillery) and a number of direct-reporting battalions for necessary specialized support tasks such as intelligence, logistics, reconnaissance, and combat engineers. In most militaries, ideal organization strength is standardized for each type of division, encapsulated in a Table of Organization and Equipment (TO&E) which specifies exact assignments of units, personnel, and equipment for the division.
The modern division had become in many militaries the primary identifiable combat unit during the second half of the 20th century, supplanting the brigade, however the trend has been reversing since the end of the Cold War. The peak of use of the division as the primary combat unit was during World War II, when over a thousand divisions were deployed by the belligerents. With technological advances since then the combat power of each division has increased; the Invasion of Iraq was completed with only a handful of divisions with significant support forces.
[edit]
Types
Divisions are often formed to organize units of a particular type together with appropriate support units to allow independent operations. In more recent times, divisions are more often organized as a combined arms unit with subordinate units representing various combat arms. In this case, the division often retains the name of a more specialized division, and may still be tasked with a primary role suited to that specialization.
[edit]
Cavalry
For most nations, cavalry was deployed in smaller units and was not therefore organized into divisions, but for larger militaries, such as that of the British army, United States, First French Empire, France, German Empire, Nazi Germany, Russian Empire, Empire of Japan, Second Polish Republic and Soviet Union, a number of cavalry divisions were formed. They were most often similar to the nations' infantry divisions in structure, although they usually had fewer and lighter support elements, with cavalry brigades or regiments replacing the infantry units, and supporting units such as artillery and supply being horse-drawn. For the most part, large cavalry units did not remain after World War II.
While horse cavalry had been found to be obsolete, the concept of cavalry as a fast force capable of missions traditionally fulfilled by horse cavalry made a return to military thinking during the Cold War. In general, two new types of cavalry were developed: air cavalry or airmobile, relying on helicopter mobility, and armored cavalry, based on an autonomous armored formation. The former was pioneered by the U.S. 11th Airborne Division, under the name 11th Air Assault Division, and was reflagged as the 1st Cavalry Division (Airmobile) during the Vietnam War.
After the end of the Vietnam War, the 1st Cavalry Division was reorganised and re-equipped with tanks and armored scout vehicles to form armored cavalry, as were all of the United States' independent Cavalry Regiments.
After the 1990-91 Gulf War, the U.S. 2nd Armored Cavalry Regiment (2nd ACR) was re-equipped with Humvees and designated Armored Cavalry (Light), while units retaining their Abrams tanks and Bradley fighting Vehicles were classified as Armored Cavalry (Heavy). In 2004 the 2nd ACR was again reequipped, this time with Stryker Armored Combat Vehicles, and renamed the 2nd Cavalry Regiment.
[edit]
Armored divisions
The development of the tank near the end of World War I prompted some nations to experiment with forming them into division-size units. Many did this the same way as they did cavalry, by merely replacing infantry with tank units and giving motorization to the support units. This proved unwieldy in combat, as the units had many tanks but few infantry units. Instead, a more balanced approach of balancing the number of tank, infantry, artillery, and support units. Infantry division referred to divisions with a majority of infantry units.
Since the end of the war, most armoured and infantry divisions have had significant numbers of both tank and infantry units within them. The difference has usually been in the mix of battalions assigned. Additionally, in some militaries, armoured divisions would be equipped with the most advanced or powerful tanks - such as the M1A2 Abrams in the United States.
[edit]
Nomenclature
Divisions are designated by combining an ordinal number and a type name. Nicknames are often assigned or adopted although these often are not considered an official part of the unit's nomenclature. In some cases, divisions titles lack an ordinal number, often in the case of unique units or units serving as elite or special troops. For clarity in histories and reports, the nation is identified previous to the number. This also helps in historical studies, but due to the nature of intelligence on the battlefield, division names and assignments are at times obscured. However, the size of the division makes such obfuscation rarely necessary.
[edit]
National organization
[edit]
United Kingdom
In the British Army a division is commanded by a major-general and consists of three infantry, mechanised and/or armoured brigades and supporting units.
Currently, the British Army has six active divisions:
1st (UK) Armoured Division in Germany
2nd Division — Scotland and Northern England, headquartered at Edinburgh
3rd (UK) Mechanised Division, headquartered at Tidworth
4th Division — Southern England, headquartered at Aldershot
5th Division — Wales, English Midlands and Eastern England, headquartered at Shrewsbury
6th Division — headquartered at York
However, only the 1st Armoured Division and the 3rd Mechanised Division are actually field formations and operationally deployable. 6th Division is a temporary HQ, formed to command NATO/ISAF's Regional Command (South). The remaining divisional headquarters act as regional commands within the UK, training subordinate formations and units under their command for operations in the UK and overseas. This task leads to them being described as Regenerative Divisions. These divisions would only be required to generate field formations in the event of a general war.
[edit]
Canada
The first division sized formation raised by the Canadian military was the First Contingent of the Canadian Expeditionary Force; raised in 1914, it was renamed the Canadian Division in early 1915 when it took to the field, and became the 1st Canadian Division when a 2nd Canadian Division took to the field later that year. A 3rd Canadian Division and 4th Canadian Division saw service in France and Flanders, and a Fifth Canadian Division was disbanded in the United Kingdom and broken up for reinforcements. The four divisions (collectively under the command of the Canadian Corps) were disbanded in 1919.
Canada had nominal divisions on paper between the wars, overseeing the Militia (part time reserve forces), but no active duty divisions. On 1 September 1939, two divisions were raised as part of the Canadian Active Service Force; a Third Division was raised in 1940, followed by a First Canadian (Armoured) Division and Fourth Canadian Division. The First Armoured was renamed the Fifth Canadian (Armoured) Division and the Fourth Division also became an armoured formation. The 1st and 5th Divisions fought in the Mediterranean between 1943 and early 1945; the 2nd, 3rd and 4th Divisions served in Northwest Europe. A Sixth, Seventh and Eighth Division were raised for service in Canada, with one brigade of the Sixth Division going to Kiska in 1943. By 1945, the latter three divisions were disbanded as the threat to North America diminished. A Third Canadian Division (Canadian Army Occupation Force) was raised in 1945 for occupation duty in Germany, organized parallel to the combatant Third Division, and a Sixth Canadian Division (Canadian Army Pacific Force) was undergoing formation and training for the invasion of Japan when the latter country surrendered in September 1945. All five combatant divisions, as well as the CAOF and CAPF were disbanded by the end of 1946.
A First Canadian Division Headquarters (later renamed simply First Division) was authorized once again in April 1946, but remained dormant until formally disbanded in July 1954. Simultaneously, however, another "Headquarters, First Canadian Infantry Division" was authorized as part of the Canadian Army Active Force (the Regular forces of the Canadian military), in October 1953. This, the first peace-time Division in Canadian history, consisted of a brigade in Germany, one in Edmonton and one at Valcartier. This Division was disbanded in April 1958.
The First Canadian Division was reactivated one last time in 1988, but is no longer on the official order of battle. Canada currently has no active duty divisions.
[edit]
People's Republic of China
The People’s Liberation Army (PLA) deploys the world’s largest ground force, currently totaling some 1.6 million personnel, or about 70% of the PLA’s total manpower (2.3 million in 2005). The ground forces divide into seven Military Regions (MR). The regular forces of the ground forces consist of 18 group armies: corps-size combined arms units each with 24,000–50,000 personnel. The group armies contain among them 25 infantry divisions, 28 infantry brigades, nine armoured divisions, nine armoured brigades, two artillery divisions, 19 artillery brigades, 19 antiaircraft artillery/air-defense missile brigades, and 10 army aviation (helicopter) regiments. There are also three airborne divisions manned by the PLA Air Force (PLAAF). The PLA Navy (PLAN) has two multi-arm marine brigades.
In time of crisis, the PLA ground forces will receive reinforcements from numerous reserve and paramilitary units. The PLA reserve component has about 1.2–1.5 million personnel divided into 50 infantry, artillery, and antiaircraft artillery (AAA) divisions. In addition, approximately 1.1 million personnel serve in the People’s Armed Police (PAP), which includes internal security and border defense forces under the control of the Ministry of Public Security. The PAP internal security forces organize into 14 mobile divisions, 31 provisional/municipal internal security general corps, and 23 provisional/municipal border defense general corps.
The PLA’s tank inventory numbered around 10,000 during its peak time in the 1980s/90s, though current estimates say this number has reduced to 6,000–8,000 over the past few years. The Chinese-produced versions of the Soviet T-54/55 (Type 59/69) account for over two-thirds of the total PLA tank inventory. While retiring some of the older Type 59/69 series and replacing them with the second generation Type 88 and Type 96, the PLA is also upgrading the remaining Type 59/69 series tanks with new technologies including improved communication and fire-control systems, night vision equipment, explosive reactive armour, improved power plant, and gun-fired anti-tank guided missiles so that they can remain in service as mobile fire-support platforms.
The PLA operates about 2,000 light tanks including the Type 62 light tank and the Type 63 amphibious tank, both of which entered production in the 1960s. The improved Type 63A has replaced the Type 63 and features computerized fire-control, gun-fired anti-tank guided missile (ATGM), night fighting equipment, satellite navigation, and an improved power plant.
The armoured combat units previously known as tank divisions and brigades are now called armoured divisions and brigades to reflect their more combined arms nature. The PLA has transformed some former motorised infantry divisions (truck mobile) into mechanised units with tracked or wheeled armoured personnel carriers (APCs). Two amphibious mechanised divisions were also created in Nanjing and Guangzhou Military Regions. At least 40% of PLA divisions and brigades are now mechanised or armoured, almost double the percentage before the reduction.
[edit]
India
With more than 1,130,000 soldiers in active service and about 1,800,000 reserve troops, the Indian Army is the world's second largest. An Army Division is an intermediate between a Corps and a Brigade. It is the largest striking force in the army. Each Division is headed by [General Officer Commanding] (GOC) in the rank of Major General. It usually consists of 15,000 combat troops and 8,000 support elements. Currently, the Indian Army has 37 Divisions including 4 RAPIDs (Reorganised Army Plains Infantry Divisions), 18 Infantry Divisions, 10 Mountain Divisions, 3 Armoured Divisions and 2 Artillery Divisions. Each Division composes of several Brigades.
[edit]
Germany
Today the German Army has five active divisions:
1. Panzerdivision (1. PzDiv), Hannover
Division Spezielle Operationen (DSO), Veitshöchheim
Division Luftbewegliche Operationen (DLO), Stadtallendorf
10. Panzerdivision (10. PzDiv), Sigmaringen
13. Panzergrenadierdivision (13. PzGrenDiv), Leipzig
1. Panzerdivision includes the main part of the rapid reaction forces. The DSO is specialized in airborne and commando operations, the DLO covers army aviation, airmobile forces and combat support troops. 10. Panzerdivision and 13. Panzergrenadierdivision are planned for peace keeping missions.
Each division is structured in two brigades and divisional troops.
[edit]
United States
A divisional unit in the United States Army typically consists of 17,000 to 21,000 soldiers commanded by a major general. Two divisions usually compose a corps and each division consists of four maneuver brigades, an aviation brigade, an engineer brigade, and division artillery (latter two excluded from divisional structure as of 2007), along with a number of smaller specialized units.
The United States Army currently has ten active divisions:
1st Infantry Division(Mechanized) at Fort Riley, Kansas and in Fort Hood, Texas
1st Armored Division at Fort Bliss, Texas
1st Cavalry Division at Fort Hood, Texas
2nd Infantry Division in Camp Red Cloud South Korea
3rd Infantry Division(Mechanized) at Fort Stewart, Georgia
4th Infantry Division(Mechanized) at Fort Carson, Colorado
10th Mountain Division(Light) at Fort Drum, New York
25th Infantry Division(Light) at Schofield Barracks, Hawaii
82nd Airborne Division at Fort Bragg, North Carolina
101st Airborne Division (Air Assault) at Fort Campbell, Kentucky
The United States Army also consists of (8) Divisions within the National Guard:
Divisions:
28th Infantry Division, Fort Indiantown Gap, Pennsylvania
29th Infantry Division, Fort Belvoir, Virginia
34th Infantry Division, Rosemount, Minnesota
35th Infantry Division, Fort Leavenworth, Kansas
36th Infantry Division, Camp Mabry, Texas
38th Infantry Division, Indianapolis, Indiana
40th Infantry Division, Los Alamitos JFTB, California
42nd Infantry Division, Troy, New York
See also: Divisions of the United States Army
The United States Marine Corps has a further three active divisions and one reserve division. They consist of three infantry regiments, one artillery regiment, a tank battalion, a Light Armored Reconnaissance battalion, an Amphibious Assault Vehicle battalion, a reconnaissance battalion, a combat engineer battalion, and a headquarters battalion.
1st Marine Division at Camp Pendleton, California.
2nd Marine Division at Camp Lejeune, North Carolina.
3rd Marine Division at Camp Smedley D. Butler, Okinawa, Japan.
4th Marine Division with units located throughout the United States and headquartered in New Orleans, Louisiana.
[edit]
USSR/Russian Federation
Main article: List of Soviet Army divisions 1989–91
In the Soviet Armed Forces, a division (Russian: diviziya) may have referred to a formation in any of the Armed Services, and would have included subunits appropriate to the Service such as regiments and battalions, squadrons or naval vessels. There is also a similarly sounding unit of military organization in Russian military terminology, called divizion. A divizion is used to refer to an artillery battalion, a specific part of a ship's crew (korabel’nyy divizion, ‘ship battalion’), or a group of naval vessels (divizion korabley). Almost all divisions irrespective of the Service had the 3+1+1 structure of major sub-units, which were usually regiments.
The title Guards is an honor bestowed on units for heroism demonstrated in battles as a legacy of the Soviet formations, and was bestowed on divisions in all wartime Services. The Guards designation was created on 18 September 1941, when the 100th, 127th, and 153rd Rifle Divisions were renamed the 1st, 2nd, and 3rd Guards Rifle Divisions respectively. In many cases the unit simultaneously received a name usually related to place of the heaviest battles for which it was honored; for example 4th Guards Kantemirovskaya Tank Division, 2nd Guards Tamanskaya Motor Rifle Division and others.
During the Soviet era a Motorised Rifle Division (MRD) usually had approximately 12,000 soldiers organized into three motorized rifle regiments, a tank regiment, an artillery regiment, an air defense regiment, surface-to-surface missile and antitank battalions, and supporting chemical, engineer, signal, reconnaissance, and rear services companies.[1] A typical Tank Division had some 10,000 soldiers organized into three tank regiments and one motorized rifle regiment, all other sub-units being same as the MRD.[2] A typical Soviet Frontal Aviation Division consisted of three air regiments, a transport squadron, and associated maintenance units. The number of aircraft within a regiment varied. Fighter and fighter-bomber regiments were usually equipped with about 40 aircraft (36 of the primary unit type and a few utility and spares) while bomber regiments typically consisted of 32 aircraft. Divisions were typically commanded by Colonels or Major Generals, or Colonels or Major Generals of Aviation in the Air Force. Soviet Naval and the Strategic Missile Forces divisions.
In the early 1980s, out of a total of 194 active tank, motorized rifle and airborne divisions in the Soviet force, 65 were located in the western USSR, 30 in Eastern Europe and an additional 20 in the Transcaucasus and North Caucasus Military Districts (MDs). All these divisions were available for offensive operations against NATO. In addition to these forces, 17 low-strength divisions, centrally located in the USSR, constituted the Strategic Reserves. For operation in the Southern Theater the Soviet Armed Forces had in place six divisions in the Turkestan Military District and four engaged in combat operations in Afghanistan as part of the 40th Army. These forces could be reinforced by the 20 divisions from the Caucasus MDs if they were not engaged against NATO. Soviet forces for operations in the Far East were composed of 52 tank and motorized rifle divisions. The six Warsaw Pact allies of the Soviet Union had a total of 55 active divisions, which, collectively with Soviet divisions, amounted to 249 combat divisions.
Many of these divisions, most notably those in the interior of the USSR, were at low levels of readiness. The Soviet Union also maintained 17 mobilization bases, predominantly in the western USSR, that could form additional combat divisions. These bases usually contained the combat equipment needed to form new divisions and would require augmentation in manpower and a substantial amount of training before they could be committed to combat operations.
In 1989 the Soviet Union had 150 motorized rifle and 52 tank divisions in three states of readiness:A, B, and V. The Ground Forces had sixty-five divisions, kept at between 50 and 75 percent of their projected wartime strengths, in the westernmost military districts of the Soviet Union; fifty-two divisions at less than half their wartime levels in the Siberian Military District, the Transbaykal, Central Asian, and Far East Military Districts along the border with China; and twenty-six low-readiness divisions in the Transcaucasus MD, the North Caucasus Military District, and the Turkestan Military District.
After the collapse of the Soviet Union, Russian tank and motorized-rifle divisions were reduced to near-cadre state, many being designated Bases for Storage of Weapons and Equipment (Russian acronym VKhVT). These bases, or "cadre" divisions were equipped with all the heavy armaments of a full-strength motor-rifle or tank division, while having only skeleton personnel strength, as low as 500 personnel. The officers and men of a cadre division focus primarily on maintaining the equipment in working condition. During wartime mobilization such a division would be beefed up to full manpower strength; however, in peacetime a cadre division is unfit for any combat.
In 1995, of 81 land forces divisions, 51 were not combat ready. Of 26 brigades, 14 are not in a state of operational readiness. Airborne troops and two peacekeeping divisions had the highest level of readiness. By 1996 the ground forces included sixty-nine divisions: seventeen armored, forty-seven motorized infantry, and five airborne.
Under the new defense policy document signed by President Boris Yeltsin on 1 August 1998, the number of divisions in the regular armed forces was to be reduced to ten. These were to be full-strength, high-readiness Ground Forces divisions, one of which will be specifically trained in peacekeeping operations. The divisions, deployed in various parts of the country, would engage exclusively in combat training. This policy was not carried out, and was superseded by the "constant combat readiness" concept (see Russian Ground Forces for details).
The Motorized Rifle Troops have been mechanized infantry since 1957. The Soviet Union fielded a new model of armored personnel carrier (APC) every decade since the late 1950s, and in 1967 it deployed the world's first infantry fighting vehicle (IFV). Similar to an APC, the tactically innovative IFV had much greater firepower, in the form of a 73 mm main gun, an antitank missile launcher, a heavy machine gun, and firing ports that allowed troops to fire their individual weapons from inside the vehicle. In 1989 the Soviet Union had an inventory of over 65,000 APCs and IFVs, with the latter accounting for almost half of this inventory.
The Soviet Ground Forces viewed the tank as their primary weapon. In 1989 the Tank Troops had five types of main battle tanks, including the T-54/55, T-62, T-64, T-72, and T-80. The greater part of the total tank inventory of 53,000 consisted of older, although still highly potent, T-54/55 and T-62 tanks.
The Rocket Troops and Artillery have been an important combat arm of the Ground Forces because of the belief that firepower has tremendous destructive and psychological effect on the enemy. In 1989 the Ground Forces had eighteen artillery divisions, in addition to the artillery and missile units organic to armies and divisions. Artillery and surface-to-surface missile brigades were attached to each combined arms or tank army. An artillery regiment and a surface-to-surface missile battalion were parts of each Soviet motorized rifle and tank division. In 1989 the Rocket Troops and Artillery manned 1,400 "operational-tactical" surface-to-surface missile launchers.
[edit]
See also
Air Division
List of military divisions
Division insignia of the United States Army
Military organization
[edit]
Notes
^ Note that during the Soviet era 25 different MRD staffing and equipage tables existed to reflect different requirements of divisions stationed in different parts of the Soviet Union, the Warsaw Pact countries and Republic of Mongolia
^ Note that during the Soviet era 15 different TD staffing and equipage tables existed to reflect different requirements of divisions stationed in different parts of the Soviet Union, the Warsaw Pact countries and Republic of Mongolia
[edit]
References
Creveld, Martin van. The Art of War: War and Military Thought. London: Cassell, 2000. ISBN 0-304-35264-0
განყოფილება არის დიდი სამხედრო ნაწილი ან ფორმირების ჩვეულებრივ შედგება შორის 10,000 და 30,000 ჯარისკაცი. უმეტეს ჯარები, განყოფილება შედგება რამდენიმე regiments ან ბრიგადები, და თავის მხრივ რამდენიმე დივიზია შეადგინოს კორპუსის წარმომადგენლები დაესწრნენ. უმეტეს თანამედროვე სამხედროების განყოფილება tends იყოს პატარა კომბინირებული იარაღის ერთეული შეუძლია დამოუკიდებელი ოპერაციები; გამო თვითმმართველობის შენარჩუნების როლი ერთეულის მთელ რიგ საბრძოლო ჯარები და შესაფერისი საბრძოლო მხარდაჭერის ძალებმა, რომლებიც შეიძლება დაიყოს სხვადასხვა ორგანული კომბინაციები .
მიუხედავად იმისა, რომ აქცენტი ამ სტატიაში არის სამხედრო ნაწილებსა, ამ საზღვაო გამოყენების განყოფილება შეიძლება აღნიშნავდეს არც ადმინისტრაციული დეპარტამენტის ბორტზე საზღვაო და სანაპირო დაცვის გემები და სანაპირო ბრძანებებს, ან სუბსახელმწიფოებრივი რამდენიმე გემი ფარგლებში flotilla ან ესკადრილიამ. ადმინისტრაციულ გამოყენების, ერთეული ზომა მერყეობს ფართო, თუმცა, როგორც წესი ქვედანაყოფების რაოდენობა გაცილებით ნაკლები იყო 100 ადამიანი. აშშ და თანამეგობრობის Navies, გამოცალკევებული ოფიცერი (DIVO) ჩვეულებრივ დროშის ან ლეიტენანტი (JG), მაგრამ შეიძლება ოფიცერი უფრო მაღალი წოდება გარკვეულ შემთხვევებში ან გემზე დიდი გემები, რომელიც კურირებს გუნდში ჩაირიცხა მეზღვაურები თავიანთ მოვალეობებს . Contents [დამალვა]
1 ისტორია
1.1 ისტორია
1.2 ადრეული დაყოფა
1.3 თანამედროვე განყოფილება
2 ტიპები
2.1 კავალერიის
2.2 ჯავშანსატანკო დივიზია
3 ნომენკლატურის
4 ნაციონალური ორგანიზაცია
4.1 გაერთიანებული სამეფო
4.2 კანადაში
4.3 სახალხო რესპუბლიკა ჩინეთის
4.4 India
4.5 გერმანია
4.6 აშშ
4.7 საბჭოთა / რუსეთის ფედერაციის
5 იხილეთ აგრეთვე
6 შენიშვნები
7 რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება]
ისტორია
[რედაქტირება]
წარმომავლობა
დასავლეთში, პირველი ზოგადი ვიფიქროთ ორგანიზაციისათვის არმია პატარა კომბინირებული იარაღის ერთეული იყო მორის დე საქსონია (გ. 1750), მარშალი გენერალური საფრანგეთი, თავის წიგნში "განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო Réveries. მან ასაკში გარდაიცვალა 54 გარეშე ხორციელდება მისი იდეა.
Victor-ფრანსუა დე Broglie დადო იდეა პრაქტიკაში. მან განახორციელა წარმატებული პრაქტიკული ცდების და გამოცალკევებული სისტემის შვიდწლიანი ომი.
[რედაქტირება]
დასაწყისში დაყოფა
პირველი ომი სადაც გამოცალკევებული სისტემა გამოყენებულ იქნა სისტემატურად იყო საფრანგეთის რევოლუციური ომი. ლაზარე Carnot კომიტეტის საზოგადოებრივი უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად, რომელიც განაგებს სამხედრო საქმეებში, მოვიდა იგივე დასკვნა როგორც წინა სამეფო ხელისუფლების და არმიის ორგანიზებულ იქნა შევიდა დაყოფა.
ეს გააკეთა ჯარები უფრო მოქნილი და მარტივი manoeuvre, და აგრეთვე დიდი არმია რევოლუციის მართვადი. ქვეშ ნაპოლეონ დაყოფა იყო დაჯგუფებული ერთად შევიდა კორპუსის, რადგან მათი გაზრდის ზომა. ნაპოლეონის სამხედრო წარმატების გაავრცელა გამოცალკევებული და კორპუსის სისტემა მთელ ევროპის ბოლომდე ნაპოლეონის ომების ყველა ჯარები ევროპაში ჰქონდა მიღებული იგი.
[რედაქტირება]
თანამედროვე განყოფილება
თანამედროვე ჯერ გამოცალკევებული სტრუქტურაზე სტანდარტიზებული მეტი სამხედრო ძალები. ეს არ ნიშნავს, რომ დაყოფა თანასწორი არიან ზომა ან სტრუქტურა ქვეყნების მიხედვით, მაგრამ დაყოფა არ უმეტეს შემთხვევაში საყოველთაოდ ერთეული 10,000 to 15,000 შეყვანაა საკმარისი მხარდაჭერა ორგანული to ობიექტის უნდა შეუძლია დამოუკიდებელი ოპერაციებში. ჩვეულებრივ პირდაპირ ორგანიზაციის განყოფილების შედგება ერთი ოთხი ბრიგადა ან ბრძოლის ჯგუფის ძირითადი საბრძოლო arm განყოფილების ერთად ბრიგადის ან პოლკი საბრძოლო მხარდაჭერის (ჩვეულებრივ, არტილერია) და რამდენიმე პირდაპირი-ანგარიშგების ბატალიონების ამისთვის საჭირო სპეციალიზირებული მხარდაჭერა ამოცანები როგორიცაა დაზვერვა, ლოგისტიკა, დაზვერვისა და საბრძოლო ინჟინრები. უმეტეს სამხედროები, იდეალური ორგანიზაცია ძალა სტანდარტიზებული თითოეული ტიპის ქვედანაყოფი, encapsulated in მაგიდა ორგანიზაცია და ტექნიკა (TO & E), რომელიც განსაზღვრავს კონკრეტული დავალებები ქვედანაყოფების, პერსონალის და აღჭურვილობის განყოფილება.
თანამედროვე განყოფილება გახდა მრავალი სამხედროების ძირითადი ამოცნობადი საბრძოლო ერთეული დროს მეორე ნახევარში მე -20 საუკუნის supplanting ბრიგადა, თუმცა ტენდენცია უკვე უკან შემობრუნება დასრულების შემდეგ "ცივი ომი". მაქსიმალური გამოყენების განყოფილება როგორც ძირითადი საბრძოლო ერთეული იყო მეორე მსოფლიო ომის დროს, როდესაც ათასზე მეტი დივიზია შეიყვანეს მიერ belligerents. და ტექნოლოგიური მიღწევების შემდეგ საბრძოლო ძალა თითოეული განყოფილება გაიზარდა; Invasion ერაყის დასრულდა მხოლოდ ერთეულ ქვედანაყოფების მნიშვნელოვანი მხარდაჭერა ძალები.
[რედაქტირება]
ტიპები
განყოფილებები ხშირად იქმნება ორგანიზაციული ერთეული სახის ერთად შესაბამისი მხარდაჭერა ერთეული, რომელიც საშუალებას მისცემს დამოუკიდებლად ოპერაციებში. გასული ჯერ, დაყოფა უფრო ხშირად ორგანიზებული კომბინირებული იარაღის ერთეული ერთად დაქვემდებარებული ობიექტების წარმოადგენს სხვადასხვა სახის საბრძოლო იარაღი. ამ შემთხვევაში, ეს განყოფილება ხშირად ინარჩუნებს სახელი უფრო სპეციალიზირებული განყოფილება, და შესაძლოა კიდევ იქნეს დაევალა ძირითადი როლი მორგებული იმ სპეციალობით.
[რედაქტირება]
კავალერიის
უმეტესი ქვეყნები, კავალერიის იყო განლაგებული მცირე ერთეული და არ იყო ამიტომ ორგანიზებული შევიდა დაყოფა, არამედ უფრო სამხედროები, როგორიცაა, რომ ბრიტანეთის არმია, ამერიკის შეერთებული შტატების, საფრანგეთის პირველი იმპერია, საფრანგეთის, გერმანიის იმპერია, ნაცისტური გერმანია, რუსეთის იმპერია, Empire იაპონიის, მეორე პოლონეთის რესპუბლიკის და საბჭოთა კავშირის რიგ კავალერიის დივიზია ჩამოყალიბდა. ისინი ყველაზე ხშირად მსგავსი ქვეყნების სახმელეთო დივიზია ამ სტრუქტურის, თუმცა როგორც წესი, მას ნაკლები და მსუბუქია მხარდაჭერა ელემენტები, რომელზეც კავალერიის ბრიგადა ან regiments შეცვალა ქვეითთა ნაწილებისთვის და დამხმარე მოწყობილობები, როგორიცაა საარტილერიო და მიწოდება, რომელიც ცხენით შედგენილი. ყველაზე ნაწილი, დიდი კავალერიის ერთეული არ რჩება მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ.
ხოლო ცხენი კავალერიის იყო აღმოჩნდა მოძველებული, კონცეფცია კავალერიის როგორც სწრაფი ძალა, რომელსაც შეეძლება მისიების ტრადიციულად სრულდება ცხენით კავალერიის გააკეთა დაბრუნება სამხედრო აზროვნების ცივი ომის დროს. ზოგადად, ორი ახალი ტიპის კავალერიის შემუშავდა: საჰაერო კავალერიის ან airmobile დაყრდნობით ვერტმფრენი მობილობის და ჯავშან კავალერიის დაყრდნობით ავტონომიური ერთეული ფორმირება. ყოფილი იყო დასაბამი დაუდო ამერიკის შეერთებული შტატების მიერ მე -11 ავიასადესანტო განყოფილება, სახელწოდებით 11 Air Assault სამმართველოს და reflagged როგორც 1st კავალერიის დივიზიონის (Airmobile) განმავლობაში ვიეტნამის ომში.
დასრულების შემდეგ ვიეტნამის ომის, 1 კავალერიის დივიზია reorganised და ხელახლა აღჭურვილი ტანკები და ჯავშანტექნიკა Scout მანქანა შექმნან ჯავშანტრანსპორტიორი კავალერიის, როგორც იქნა ყველა ამერიკის შეერთებული შტატების "დამოუკიდებელი კავალერიის Regiments.
შემდეგ 1990-91 ყურის ომის, აშშ -2 ჯავშანსატანკო კავალერიის პოლკის (მე -2 ACR) ხელახლა აღჭურვილი Humvees და დანიშნული ჯავშანსატანკო კავალერიის (მსუბუქი), ხოლო ერთეული შენარჩუნებით მათი Abrams ტანკი და Bradley საბრძოლო მანქანები კლასიფიცირებული იყო, როგორც ჯავშანსატანკო კავალერიის (Heavy) . 2004 წელს მე -2 ACR კვლავ გადაიარაღებულ, ამ დროს Stryker ჯავშანსატანკო საბრძოლო მანქანები, და მას 2 კავალერიის პოლკის.
[რედაქტირება]
ჯავშანტექნიკა დაყოფა
განვითარების სატანკო ახლოს დასასრულს მსოფლიო ომი გამოიწვია ზოგიერთი სახელმწიფოების ექსპერიმენტი ჩამოყალიბებაში მათ ენაზე განყოფილება ზომის ერთეული. ბევრი გააკეთა ამ ისევე, როგორც ისინი არ კავალერიის, რომელსაც მხოლოდ შეცვალა ქვეითი და სატანკო ნაწილები და ვაძლევთ motorization საქართველოს მხარდაჭერა ერთეული. ეს დაადასტურა unwieldy საბრძოლო, როგორც ერთეული ბევრი ტანკი, მაგრამ რამდენიმე ქვეითთა ნაწილებისთვის. ნაცვლად, უფრო დაბალანსებული მიდგომა ბალანსის რაოდენობის ტანკების, ქვეითი, საარტილერიო, ასევე მხარდაჭერა ერთეული. ქვეითი დივიზიის მოხსენიებული დივიზიები უმრავლესობა ქვეითთა ნაწილებისთვის.
დასრულების შემდეგ ომის ყველაზე დაჯავშნული და სახმელეთო დივიზია ჰქონდა მნიშვნელოვანი რაოდენობით, როგორც ტანკი და ქვეითთა ნაწილებისთვის მათში. განსხვავება აქვს ჩვეულებრივ ყოფილა mix ბატალიონების დაავალა. დამატებით, რამდენიმე სამხედრო, დაჯავშნული დაყოფა იქნება აღჭურვილია ყველაზე თანამედროვე და მძლავრი ტანკები - როგორიცაა M1A2 Abrams ამერიკის შეერთებულ შტატებში.
[რედაქტირება]
ნომენკლატურა
განყოფილებები ინიშნებიან აერთიანებს რიგითი ნომერი და ტიპის სახელი. მეტსახელებს ხშირად დანიშნული ან მიღებული თუმცა ეს ხშირად არ განიხილება ოფიციალური ნაწილის სამსახურის ნომენკლატურას. ზოგიერთ შემთხვევაში, დაყოფა titles აკლიათ რიგითი ნომერი, ხშირად იმ შემთხვევაში, უნიკალური ერთეული ან ერთეულების, რომელთა ელიტა ან სპეციალური ძალები. ამისთვის სიცხადე შეეტანა ისტორიები და ანგარიშებს, მაშინ ერი არის განსაზღვრული წინა ნომერზე. ეს ასევე საშუალებას იძლევა ისტორიულ სწავლა, მაგრამ იმის გამო ბუნების დაზვერვის ბრძოლის ველზე, გაყოფა სახელები და დავალებები at ჯერ Obscured. თუმცა, ზომა განყოფილების ასე obfuscation იშვიათად საჭირო.
[რედაქტირება]
ეროვნული ორგანიზაცია
[რედაქტირება]
გაერთიანებული სამეფო
ბრიტანეთის არმიის განყოფილების მეთაურობდა მიერ მთავარ გენერალური და შედგება სამი ქვეითი, mechanised ან / და ბრონირებული ბრიგადები და დამხმარე მოწყობილობები.
ამჟამად, ბრიტანეთის არმიის ექვსი აქტიური დაყოფა:
1 (დიდი ბრიტანეთი) დაჯავშნული განყოფილება გერმანიაში
მე -2 დივიზიის - შოტლანდია და ჩრდილოეთ ინგლისი, სათაო at ედინბურგის
მე -3 (დიდი ბრიტანეთი) Mechanised სამმართველოს სათაო at Tidworth
მე -4 დივიზიის - სამხრეთ ინგლისი, სათაო at Aldershot
მე -5 განყოფილება - უელსი, English Midlands და აღმოსავლეთ ინგლისში, სათაო at Shrewsbury
6 განყოფილება - სათაო at York
თუმცა, მხოლოდ 1 დაჯავშნული განყოფილება და მე -3 Mechanised განყოფილება ფაქტობრივად სფეროში ფორმირებების და operationally deployable. მე -6 განყოფილება არის დროებითი შტაბბინაში, შეიქმნება ბრძანების ნატო / ISAF 's რეგიონალური Command (South). დარჩენილი გამოცალკევებული შტაბის აქტის რეგიონალური ბრძანებები ფარგლებში დიდი ბრიტანეთი, ტრეინინგი დაქვემდებარებული ფორმირებების ნაწილების ქვეშ მათი ბრძანება ოპერაციებისათვის ბრიტანეთში და უცხოეთში. ეს ამოცანა მიდის მათ მიმდინარეობს უწოდა რეკუპერაციულ განყოფილებები. ეს დაყოფა მხოლოდ მოითხოვება დასაგენერირებლად სფეროში ფორმირებები ამ შემთხვევაში ზოგადი ომი.
[რედაქტირება]
Canada
პირველი დივიზიონის ზომის ფორმირების მიერ დასმული კანადის სამხედრო იყო პირველი კონტიგენტის კანადის საექსპედიციო ძალების; გაიზარდა, 1914 წელს მას ეწოდა კანადის განყოფილება ადრეულ 1915, როცა დასჭირდა იმ სფეროში, და გახდა 1 კანადური განყოფილება როცა მე -2 კანადის განყოფილება მიიღო სფეროს მოგვიანებით, იმავე წელს. მე -3 კანადის განყოფილება და მე -4 კანადის განყოფილება ვნახე მომსახურება საფრანგეთში და ფლანდრიაში, და მეხუთე კანადის განყოფილება იყო დაიშალა გაერთიანებული სამეფოს და დამტვრეული up for გამაგრებამ. ოთხი დივიზია (კოლექტიურად ქვეშ მეთაურობით კანადის კორპუსი) იყო დაიშალა 1919 წელს.
კანადის ჰქონდა ნომინალური დაყოფა ქაღალდზე შორის ომების განმახორციელებელი მილიციის (part time რეზერვისტთა), მაგრამ არა აქტიური მოვალეობის დაყოფა. 1939 წლის 1 სექტემბერს, ორი დივიზია გავიზარდეთ ნაწილი კანადის აქტიური სამსახურის ძალები; მესამე სამმართველოს დადგა 1940 წელს, შემდეგ პირველი კანადური (დაჯავშნული) დივიზიონში და მეოთხე კანადის განყოფილება. პირველი დაჯავშნული ეწოდა მეხუთე კანადური (დაჯავშნული) სამმართველოს და მეოთხე სამმართველოს ასევე გახდა ჯავშანტრანსპორტიორი ფორმირება. 1 და მე -5 განყოფილებები იბრძოდა ხმელთაშუა შორის 1943 და ადრეულ 1945; მე -2, მე -3 და მე -4 განყოფილებები მსახურობდა Northwest ევროპაში. მეექვსე, მეშვიდე და მერვე განყოფილება გავიზარდეთ მომსახურების კანადა, ერთი ბრიგადის მეექვსე განყოფილება აპირებს kiska 1943. 1945, უკანასკნელი სამი დაყოფა იყო დაიშალა, როგორც საფრთხეს ჩრდილოეთი ამერიკა შემცირდა. მესამე კანადის განყოფილება (კანადური ჯარი საოკუპაციო ძალების) დადგა 1945 წელს საოკუპაციო მოვალეობას გერმანია, ორგანიზებული პარალელურად combatant მესამე სამმართველოს და მეექვსე კანადის განყოფილება (კანადური არმიის Pacific Force) გადიოდა ფორმირება და მომზადება შემოჭრის იაპონიაში, როცა ეს უკანასკნელი ქვეყნის ჩაბარდა სექტემბერში 1945. ხუთივე combatant დაყოფა, ასევე CAOF და CAPF იყო დაშალა ბოლომდე 1946.
პირველი კანადური სამმართველოს შტაბის (მოგვიანებით ეწოდა უბრალოდ პირველი დივიზიონი) იყო უფლებამოსილია კიდევ ერთხელ აპრილში 1946, მაგრამ დარჩა dormant სანამ ოფიციალურად დაიშალა ივლისში 1954. ერთდროულად, თუმცა კიდევ ერთი "სათაო პირველი კანადური ქვეითი დივიზიის" იყო უფლებამოსილი ნაწილი კანადის არმიის აქტიური Force (რეგულარული ძალების კანადის სამხედრო), ოქტომბერში 1953. ეს, პირველ სამშვიდობო დრო სამმართველოსთან კანადის ისტორია, შედგებოდა ბრიგადის გერმანიაში, ერთი Edmonton და ერთ at Valcartier. ეს განყოფილება იყო დაიშალა აპრილში 1958.
პირველი კანადური განყოფილება იყო reactivated ერთი ბოლო დროს 1988 წელს, მაგრამ აღარ არის ოფიციალური ბრძანებით ბრძოლაში. კანადის გაკეთებული ვიზიტორების აქტიური მოვალეობის დაყოფა.
[რედაქტირება]
სახალხო ჩინეთის რესპუბლიკა
სახალხო განმათავისუფლებელი არმია (PLA) განლაგდება, მსოფლიოს უდიდეს სახმელეთო ძალების გაკეთებული totaling რაღაც 1.6 მილიონი პერსონალის, ან დაახლოებით 70% PLA მთლიანი უკმარისობა სამუშაო ძალის (2.3 მილიონი 2005 წელს). სახმელეთო ჯარების გაყოფა შევიდა შვიდი სამხედრო რეგიონები (MR). რეგულარული ძალების სახმელეთო ძალები შედგება 18 ჯგუფი არმიებში: კორპუსის ზომის კომბინირებული იარაღის ერთეული თითოეული 24,000-50,000 პერსონალი. ჯგუფი ჯარები შეიცავს, მათ შორის 25 სახმელეთო დივიზია, 28 ქვეითი ბრიგადები, ცხრა ჯავშანტრანსპორტიორი დაყოფა, ცხრა ჯავშანტრანსპორტიორი ბრიგადა და ორი საარტილერიო დივიზია, 19 საარტილერიო ბრიგადა, 19 საზენიტო საარტილერიო / საჰაერო თავდაცვის სარაკეტო ბრიგადა და 10 სამხედრო ავიაცია (ვერტმფრენით) regiments. არსებობს ასევე სამი სადესანტო დივიზია დაკომპლექტებული PLA საჰაერო ძალების (PLAAF). PLA საზღვაო (გეგმა) ორი მრავალსართულიანი arm საზღვაო ბრიგადები.
დროს კრიზისი, PLA სახმელეთო ჯარების მიიღებს გამაგრებამ მრავალი რეზერვში და გასამხედროებული ერთეულები. PLA სარეზერვო კომპონენტი უკვე დაახლოებით 1.2-1.5 მილიონ პერსონალის დაყოფილია 50 ქვეითი, საარტილერიო და საზენიტო არტილერია (AAA) დაყოფა. გარდა ამისა, დაახლოებით 1.1 მლნ პერსონალის იმსახურონ სახალხო შეიარაღებული პოლიცია (PAP), რომელიც მოიცავს შიდა უსაფრთხოების და საზღვრის დაცვის ძალების კონტროლის ქვეშ სამინისტროს საზოგადოებრივი უსაფრთხოების. PAP შიდა უსაფრთხოების ძალების ორგანიზება შევიდა 14 მობილური დივიზია, 31 დროებითი / საქალაქო შიდა უსაფრთხოების ზოგადი კორპუსი და 23 დროებითი / საქალაქო საზღვრის დაცვის ზოგადი კორპუსის წარმომადგენლები დაესწრნენ.
PLA ის სატანკო ინვენტარი დანომრილი დაახლოებით 10,000 დროს მისი მაქსიმალური დრო 1980s/90s, თუმცა დღევანდელი შეფასებებით ამბობენ, რომ ეს რიცხვი შემცირდა 6,000-8,000 უკანასკნელი რამდენიმე წლის განმავლობაში. ჩინური წარმოების ვერსიები საბჭოთა T-54/55 (ტიპი 59/69) ითვალისწინებს ორი მესამედი საერთო PLA სატანკო ინვენტარი. ხოლო retiring ზოგიერთი ძველი ტიპი 59/69 სერია და შეცვლის მათ მეორე თაობის Type 88 და ტიპი 96, PLA ასევე ამაღლების დარჩენილი ტიპი 59/69 სერიის ტანკები ახალი ტექნოლოგიების სრულყოფილი კომუნიკაციის და ცეცხლის მართვის სისტემა, ღამის ხედვის ხელსაწყოები, ასაფეთქებელი რეაქტიული აბჯარი, გაუმჯობესებული ელექტროსადგური და იარაღით-მოქმედებს ტანკსაწინააღმდეგო მართვადი რაკეტა, რომ მას შეუძლია დარ
|
მსოფლიოს არმიები, მსოფლიოს რომელი არმია მოგწონთ ყველაზე მეტად
