კაი რა კარელ, მუსულმანებმა როგორ იციან ერთმანეთის გატანა ეგვიპტეში და სირიაში კარგად ჩანს. ერთმანეთს ცოცხლად მარხავენ და ცემაში ხდიან ტყვეებს სულს.
ის რომ ათასობით მუსულმანი ჩეჩნეთში თუ სადმე ჩადის, ეგ ბევრს არაფერს ნიშნავს, იმიტომ რომ მაგათთვის ომი არა პოლიტიკური არამედ რელიგიური გზით მიდის. ხოლო იმასაც თუ გავითვალისწინებთ რომ 7 მილიარდში 1.8 მილიარდი არის მუსულმანი, ეგ ათასობით მოჯახედი მებრძოლი მიზერული რაოდენობაა.
ყველაზე მეტად ვინც კი ვინმეს ოდესმე დახმარებია ებრაელებია და სომხები. უბრალოდ ამ ორს შორის სხვაობა ისაა რომ ებრაელებმა სხვა ერის პატივისცემა და მიღება იციან სომხებისგან განსხვავებით. მაგალითისთვის ერევნელი სომხები დიდ პატივს არ სცემენ თბილისელ სომხებს.
ისე ერთმანეთის გატანაზე ერთი ანეგდოტი გამახსენდა:
ერთი კაცი ჯოჯოხეთში მოხვდება, მიდის და დაინახავს სამი დიდი ორმოა. ერთ ორმოსთან 10 ეშმაკი დგას და ჩანგლებს იქნევს, იქიდან ამომსვლელს უკან აგდებს. მეორე ორმოსთან 5 ეშმაკი დგას და ისიც ჩანგლებს უქნევს იქიდან ამომსვლელს რომ არავინ ამოძვრეს. მესამე ორმოსთან არავინ დგას საერთოდ არც არავინ ამოდის.
მივა ეს კაცი ლუციფერთან და ეკითხება კი მაგრამ რა ხდება ამ ორმსთან 10 ეშმაკი ერთად რატოაო?
ლუციფერი უპასუხებს აქ ებრაელები და სომხები არიან, ერთმანეთს ეხმარებიან ამოსვლაში და ბევრი ეშმაკი გვჭირდება რო არ ამოძვრნენო.
მეორე ორმოსთან რა ხდებაო?
იქ სხვა ერის წარმომადგენლები არიან, ალაგ ალაგ ეხმარებიან ერთმანეთს ამოსასვლელად და ამიტომ 5 ეშმაკი საკმარისიაო.
მესამე ორმოსთან რა ხდება, არავინ რომ არ დგასო?
მესამე ორმოში ქართველები არიან მარტო, თუ ვინმე ამოსვლას დააპირებს ყველა ერთად ექაჩება უკან, იქიდან ჯერ არავინ ამოსულაო
– ძალა ერთობაშია.
– გამარჯვებული ხარ მაშინ, როდესაც მოკლულ მტერს გადააბიჯებ.
– ბუნების წესია ასეთი: მახინჯი ლამაზთან ყოფნას მიელტვის მუდამ, მანკიერი – უმანკოსთან, რეგვენი ბრძენს აეკიდება ხოლმე, ყბედი – მდუმარეს, ხოლო ლაჩარი – გმირს
კრიზისული სიტუაცია და ომი ახლო აღმოსავლეთში, IV ნაწილი
