Rene Adler
Super Crazy Member +
ჯგუფი: Members
წერილები: 15861
წევრი No.: 118648
რეგისტრ.: 20-July 10
|
#28079479 · 30 Oct 2011, 13:59 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
როცა თბილისში (საქართველოში) ჩამოვედი, ერთი კაცი დამხვდა ვიდეო-კამერით. ძალიან ენერგიული კაცი იყო და როგორც სჩანდა, აღტაცებული იყო ჩვენი (პიერ პირსიც იმავე რეისით ჩამოვიდა სტამბოლიდან) აქ ყოფნით. მაშინვე ვიგრძენი, რომ ეს იქნებოდა ჩემი კარიერის საინტერესო წელიწადი. ამ კაცის ინგლისური არ იყო საუკეთესო, მაგრამ ხელის მოძრაობების გამოყენებით საკმაოდ გასაგებად საუბრობდა ინგლისურად. ჩვენ მას დავუსვით კითხვები ჩვენს ხელფასთან და საცხობრებელ პირობებთან დაკავშირებით და აქედან დაიწყო ტყუილები.
ამ დღიდან “ხვალ” გახდა სიტყვა, რომლის მოსმენაც ყველაზე ნაკლებად მსურდა. როცა ვკითხეთ, როდის ავიღებდით ჩვენს პირველ ხელფასს, იმ კაცმა მაშინვე გვიპასუხა, “ხვალ, სამედიცინო შემოწმება და ერთ-ორ დღეშიც ხელფასი”. კარგი, ეს სიმართლედ ჟღერდა. შემდეგ, მან გვკითხა, თუ ვიცხოვრებდით ერთად რამდენიმე დღე, სანამ ისინი მოაწესრიგებდნენ იმ ბინას, რომელიც იყო კონტრაქტში. ჩვენ ვუთხარით, რომ პრობლემა არ იქნებოდა.
როდესაც მივედით იმ შენობასთან, სადაც ჩვენ ერთად უნდა გვეცხოვრა, თავი უხერხულად ვიგრძენი. ეს შენობა კალიფორნიის ვატებში მდებარე ძველ და დანგრეულ პროექტს ჰგავდა. კიბეზე არ იყო შუქი, ლიფტი კი ყოველ მეორე დღეს მუშაობდა. შენობის უკან უპატრონო ძაღლებით სავსე ხეივანი იყო.მაგრამ თვითონ ბინა იყო საკმაოდ კარგი. გაკვირვებული ვიყავი. ერთი კვირა გავიდა, ჩვენ ისევ ერთად ვცხოვრობდით და 10 ცენტიც კი არ აგვიღია. 3 დღის გასვლის შემდეგ, გადავწყვიტეთ გვეკითხა იმ კაცისთვის ხელფასის შესახებ და თუ როდის ვიცხობრებდით ცალ-ცალკე. მან მაშინვე თქვა, “ხვალ ყველაფერი კარგად იქნება, არ არის პრობლემა, ჩემო მეგობარო”.
იმ ღამეს მოგვიანებით, სხვადასხვა ბინების ძებნისას (თავიდან გვითხრეს, რომ ბინა უკვე ჰქონდათ, უბრალოდ მას აწყობდნენ) ეს კაცი მოვიდა ჩვენთან და ხუმრობით გვითხრა მე და პიერს: მარიხუანას ეწევით? დიდი პრობლემაა. ექიმმა თქვა, რომ ვერ გაიარეთ ნარკოლოგიური ტესტი”. მე მაშინვე დავიწყე სიცილი, რადგან არ ვეწევი მარიხუანას და არც რაიმე სახის ნარკოტიკს. თუმცა, მაგ მომენტიდან დავინახე საშიში „წითელი დროშები“. მე აღვშფოთდი ამ განცხადებით, რადგან ასეთ რამეს შეუძლია ადამიანს თავდაყირა დაუყენოს წლების ნამუშევარი, ადამიანს, რომელიც არის პატივცემული და აქვს კარგი რეპუტაცია, როგორც პროფესიონალს. ცოტა ხნის შემდეგ, ამ კაცმა თქვა: “არ არის პრობლემა, NBA-ის მოთამაშეს სჭირდება, რომ მოწიოს ბალახი. ყველა კარგი მოთამაშე ეწევა ბალახს, რათა შეიმსუბუქოს ზეწოლა”. ამან სულაც არ გამომიკეთა ხასიათი. ვიგრძენი, რომ ისინი აყალბებდნენ ჩვენს ტესტს. იმ შემთხვევაში, თუ მათ სურდათ კონტრაქტის დარღვევა, ისინი ამას გამოიყენებდნენ ჩვენს საწინააღმდეგოდ. რამდენჯერმე ვუთხარი, რომ თავიდან გავივლიდით ტესტს, მაგრამ ისინი ისე იქცეოდნენ, რომ ან არ იცოდნენ რაზე ვსაუბრობდი, ან ეს არ იყო პრობლემა. შემდეგ კი ეს უბრალოდ “გავატარე”, იმიტომ რომ, თუ ეს სიმართლე იყო, ისინი ჩვენს კონტრაქტებს ძალაში არ შეიყვანდნენ, გაგვრიცხავდნენ და FIBA-ს შეატყობინებდნენ.
კვირანახევარი ერთად ცხოვრებისა და პირადი მძღოლის არყოლის შემდეგ, ჩვენ ყელში ამოგვივიდა ტყუილები. დაველაპარაკეთ ჩვენს აგენტს არსებულ მდგომარეობასთან დაკავშირებით - კონტრაქტის პირობები რომ არ იყო შესრულებული. ერთი ბინა ორისთვის, არანაირი მძღოლი, არანაირი სავარჯიშო ფორმები და რაც მთავარია, არანაირი ინტერნეტი. იმის გამო, რომ არ იყო ინტერნეტი, მე მიწევდა ჩემი ამერიკული ტელეფონის გამოყენება ოჯახთან და აგენტთან დასაკავშირებლად. ამის გამო, ჩემი ტელეფონის გადასახადი უკვე შეადგენდა 1400 დოლარს და მე ვხარჯავდი უფრო მეტ ფულს ვიდრე გამოვიმუშავებდი. ამასთანავე, ჩვენ უკვე დავიღალეთ გუნდის მენეჯერისთვის რაიმეს კითხვით, რადგან ის ერთი და იგივეს ამბობდა - “ხვალ, ხვალ ყველაფერი კარგად იქნება. არ არის პრობლემა”.
იმ კვირას, ინტერნეტის კომპანია მოვიდა, მაგრამ ჩვენ უკვე გადავედით. ჩვენ ვნახეთ დაახლოებით 10 ბინა, მაგრამ არც ერთი მათგანი შეესაბამებოდა კონტრაქტის პირობებს. ჩვეულებრივ, კონტრაქტში არის ხოლმე ისეთი რამ, რასაც იგნორირებას უკეთებ. მაგალითად, ტანსაცმლის საშრობი ან ჭურჭლის სარეცხი. ამ საგნების პოვნა ძნელია ასეთ ქვეყანაში, მაგრამ რადგან ჩვენი კონტრაქტის არანაირი პირობა არ იყო შესრულებული, ჩვენ ძალიან მკაცრად ვითხოვდით რაც გვინდოდა. საბოლოოდ, დავიღალე აქეთ-იქით სიარულით და შევარჩიე კარგი ზომის ბინა კარგ შენობაში. რაც მთავარია, უსაფრთხო იყო (მოგვიანებით, ჩემი ოჯახიც შემომიერთდებოდა). უკვე 3 კვირა გახდა, რაც აქ ვიყავით. საბოლოოდ, მქონდა ბინა, მაგრამ მორალურად ძალიან დავეცით. ყველანი ისე დავეცით მორალურად, რომ ძნელი იყო გუნდთან ერთად რამის კეთების სურვილი გვქონოდა.
ღამით, როდესაც უნდა წავსულიყავით სავარჯიშო შეკრებაზე, ჩვენ შევატყობინეთ გუნდს, რომ არ წავიდოდით თუ ხელფასს არ ავიღებდით. ისინი 3 საათის განმავლობაში გვეხვეწებოდნენ და პირობას გვაძლევდნენ, მაგრამ ჩვენ არ დავუჯერეთ და მტკიცედ ვუთხარით - არა. მომდევნო 2 საათის განმავლობაში, მე და პიერი ბინაში განვიხილავდით შექმნილ მდგომარეობას და გადავწყვიტეთ, წავსულიყავით. არანაირი აზრი ჰქონდა საქართველოში ყოფნას 10 დღით. ასე რომ, ჩვენ შევატყობინეთ ჩვენს აგენტს და გადავწყვიტეთ წასვლა. მათ ჩვენ გვაჩვენეს ბანკის ყალბი ქვითარი, რომელიც ადასტურებდა, რომ “მფლობელმა გამოგზავნა ფული და მითითებული იყო თანხა“ და გვითხრეს „თანხა იქნება თქვენს ანგარიშზე ორშაბათს“. ჩვენ გვჯეროდა, რომ თანხა ჩაგვერიცხებოდა, რადგან გვქონდა დამამტკიცებელი საბუთი. სიცრუე!!!
სამი დღე ვამოწმებდი ანგარიშს, მაგრამ თანხა არ ჩაირიცხა. ეს ტყუილი უკვე მეტისმეტი იყო. ჩვენ სამ დღეში ვითამაშეთ 3 წინასასეზონო მატჩი და გამოფიტული ვიყავი. კიდევ სხვა წინასასეზონო ტურნირში ვაპირებდით მონაწილეობას, მაგრამ ასეთ მდგომარეობაში ვერ ვითამაშე. ვეცადე მეთამაშა, მაგრამ ისე ვერ ვითამაშე, როგორც მინდოდა. ამ ტურნირის შემდეგ, ჩვენ წავედით ლატვიაში. გვირჩიეს, რომ არ მიგვეღო გუნდის ღონისძიებებში მონაწილეობა, მანამ სანამ ხელფასის გადახდა არ გამოსწორდებოდა.
ამ დროს გვითხრეს, რომ პრობლემა იყო ფულის ბანკში გაგზავნასთან დაკავშირებით, რადგან გუნდის მფლობელს პრობლემა ჰქონდა მთავრობასთან. ის ცხოვრობს რუსეთში და ვერ ჩამოდის საქართველოში. ეს იყო კიდევ ერთი „წითელი დროშა“. ბრძოლა ყოველდღიურად მიმდინარეობდა. ესე იგი, საქართველოში ფულის გამოგზავნის პრობლემა იყო - ამიტომ მათ მივეცით ჩვენი ამერიკული ბანკის ანგარიშები, იმ იმედით, რომ ხელფასს ჩაგვირიცხავდნენ ჩვენს ანგარიშებზე ამერიკაში. დაგვპირდნენ, რომ თანხას ჩარიცხავდნენ დაუყოვნებლივ, მაგრამ ჩვენს ბანკის ანგარიშებზე არ დამჯდარა 10 ცენტიც კი...
ასევე, კლუბს ჰქონდა პრობლემა სასტუმროს ფულის გადახდისას ლიტვასა და ლატვიაში, რაც დიდი სირცხვილი იყო. ჩვენ ასევე გავიგეთ, რომ კლუბს არ გადაუხდია გუნდის აღჭურვილობისა და უნიფორმისთვის, რომელიც შეიძინეს ლატვიური კომპანიისგან კარგ ფასად, ჩვენი მწვრთნელის დახმარებით.
შეკრებიდან დაბრუნების შემდეგ, მივიღეთ მანქანა, არა უფრო სწორედ ფურგონი. ეს ფურგონი გამოიყენებოდა ამერიკელებისა და 2 მწვრთნელის წასაყვანად ვარჯიშზე. გვითხრეს, რომ ამ ფურგონის გამოყენება შეგვეძლო მხოლოდ ვარჯიშზე წასასვლელად და დღეში ერთხელ საჭმელად. ყურადღება მიაქციეთ, რომ კონტრაქტის მიხედვით, მე უნდა მყოლოდა პირადი მძღოლი მთელი დღის განმავლობაში. ამ მომენტიდან, ჩვენ სულ სხვა ამბავი მოვისმინეთ. პირველი თამაშიდან ერთი კვირის შემდეგ, ისტორია შეიცვალა. “ხვალ ყველაფერი კარგად იქნება. არ არის პრობლემა” შეიცვალა “მოუგეთ მინსკს და ყველაფერი კარგად იქნება”-თი.
იმის გამო, რომ თამაშისთვის მომზადებული არ ვიქნებოდით, ვთქვით, რომ თუ ხელფასს არ მივიღებდით, მაშინ არ ვითამაშებდით. ეს თამაში ძალიან მნიშვნელოვანი იყო საქართველოსთვის, რადგან არც ერთ გუნდს არ მოუგია ევროპის ტურნირებზე (ევროლიგაზე, ევროქაფზე, ევროჩელენჯზე და ა.შ.). მფლობელმა გადაწყვიტა, რომ გადაეხადა ჩვენთვის 5000 დოლარი. მან უთხრა კლუბის მმართველობას, რომ გამოგზავნიდა 5000 დოლარს ყოველდღე სანამ ხელფასს გადაიხდიდნენ. ფული ავიღეთ western union-ით. ამის შემდეგ ისევ გაგრძელდა ტყუილები. თამაშამდე ორი დღით ადრე, მფლობელს ვესაუბრეთ სკაიპით და განვიხილეთ კონტრაქტი. მან გვკითხა, თუ რატომ არ ვვარჯიშობდით და ჩვენც ვუპასუხეთ. დაგვპირდა, რომ ყველაფერს გადაგვიხდიდა თამაშამდე. იმ დროისათვის უკვე 40000 დოლარი ჰქონდა ჩვენი ვალი. მან კიდევ გამომიგზავნა 5000 დოლარი, ხოლო პირსს - 4900 დოლარი. ორი დღის განმავლობაში არაფერი მიგვიღია. თამაშის დღე მოდიოდა და იმის მაგივრად, რომ თამაშზე ვყოფილიყავით ორიენტირებული, ვისხედით და ფულზე ვკამათობდით. შემდეგ, მე და პირსს გამოგვიგზავნა 3000 დოლარი, რომელიც უნდა გაგვეყო. საბოლოოდ, ორივემ მივიღეთ დაახლოებით 11500 დოლარი 37500 დოლარიდან. აქ არ შედიოდა ხელფასის დაგვიანების ჯარიმები.
მიუხედავად ყველაფრისა რაც ხდებოდა, ვიპოვეთ გზა კარგი თამაშის ჩასატარებლად და მოვუგეთ მინსკს. მოგების შემდეგ გვეგონა, რომ ყველაფერი შეიცვლებოდა. ისევ დაგვპირდნენ, რომ შემდეგ თამაშამდე გადაგვიხდიდნენ რაც მართებდათ. რამდენიმე დღე, ისევ ძველი ისტორია და არანაირი თანხა.
3 დღე გავიდა ფულის გარეშე. მე-4 და მე-5 დღეც მიჰყვა. 2 დღე რჩებოდა საკვალიფიკაციო რაუნდის დასრულებამდე და ერთი დღე, სანამ ბელარუსში გავემგზავრებოდით. ამ დროს მოვიდა მენეჯერი მოიტანა 10000 დოლარი. მარკს გადაუხადა პირველი ხელფასის დავალიანება ხოლო მე და პიერს 1000-1000 დოლარი მოგვცა. ეს ახლოსაც კი არ იყო იმ თანხასთან, რაც მათ მართებდათ.
შემდეგ დღეს ბელარუსში, ჩვენ პირველად შევხვდით გუნდის მფლობელს პირადად. შეხვედრისას, განვიხილეთ იგივე საკითხი, რაზეც ბოლო შეხვედრაზე ვისაუბრეთ. ამჯერად, ის ისე იქცეოდა, თითქოს არ იცოდა, რას გულისხმობდა ჩვენი კონტრაქტი და ვერ ხვდებოდა, რატომ მართებდა ეს ფული. მისი პასუხი იყო - “მე მაქვს ჯიბეში ფული, რომელიც მმართებს, მაგრამ ვერ ვხვდები რატომ უნდა მოგცეთ. ასე რომ, არ მოგცემთ”. წარმოგიდგენიათ, როგორი იყო ამის მოსმენა ჩვენთვის? თამაშის წინა დღეს მოდიხარ და გვეუბნები, რომ ჩვენი ფული გაქვს მაგრამ არ მოგვცემ? პირველად მაშინ მივხვდი, რომ ფულს ვერ ავიღებდით. არანაირი მოტივაცია არ მქონდა, რომ მეთამაშა. მხოლოდ კალათბურთის სიყვარულის გამო. თამაშისას ისეთი რაღაცეები ხდებოდა, რაც არ მომწონდა და ვერ ვუგებდი თანაგუნდელებს, მაგრამ მათთან კამათის არანაირი სურვილი არ მქონდა. ცარიელი ვიყავი და მძულდა ეს. ვითამაშე ისე, როგორც შემეძლო.
თამაშის შემდეგ მფლობელმა ხაზი გაუსვა, რომ ჩვენ თამაში გამიზნულად წავაგეთ, როგორც შეთქმულება მის წინააღმდეგ, რაც ჩემთვის არის ამაზრზენი და უპატივცემულობა. შემდეგ თქვა, რომ მე და პიერი ვიყავით ნარკომანები და ამიტომ არ გადაგვიხდიდა ფულს, რადგან ნარკოტიკებს ვიღებდით. ეს ჩემთვის სასაცილო იყო, რადგან მისი გეგმა აშკარავდებოდა, ჩვენი ნარკოლოგიური ტესტის შედეგების გაყალბება უნდოდათ.
თამაშის მეორე დღეს, მენეჯერი მოვიდა ამერიკელ მოთამაშეებთან ახალგაზრდა ბელარუს აგენტთან ერთად, რომელმაც გვითარგმნა მენეჯერის სიტყვები. მენეჯერის თქმით, გუნდს სურდა დაგვხმარებოდა ახალი კლუბის ძებნაში. მოგვიანებით, იმავე კვირას, გუნდმა მკითხა - მინდოდა თუ არა დარჩენა და თვეში ავიღებდი 10000 დოლარს. ვერც წარმოიდგენთ, რა სახით შევხედე მათ. შემდეგ ჩემი აგენტი მუშაობდა მოლაპარაკებაზე საკითხის მოგვარებასთან დაკავშირებითდა თუ ეს 24 ოქტომბრამდე არ მოხდებოდა, გუნდს ვუჩივლებდით სასამართლოში იმ ფულის გამო, რაც მართებთ. ეს იყო რთული სიტუაცია, მაგრამ ბევრი რამე ვისწავლე ამ გამოცდილებით... ჩემი სურვილია, რაც შეიძლება მალე გადავიდეთ სხვა გუნდებში და ჩვენი საუკეთესო თამაშით წარმატებას მივაღწიოთ.
|
· 
ქართული კალათბურთი! VOL VXIII, საქართველოს ნაკრები ევრო 2011 ზე
