ჩემი გამოცდილებით:
1. დასვენებულ ხორცს სხვა გემო აქვს და ე. წ. ცვრიან მწვადს ვერ ვუმუღამებ (ეხლა ღორებს რომ დავკლავთ სოფელში და მშიერზე რამდენიმე ნაჭერს შევწვავთ,ეგ არც ითვლება)
2. რა თქმა უნდა გემოვნების ამბავია ვინ როგორ შეაზავებს და გამოცდილების ამბავია როგორ შეწვავს
3. ხორცი შესაწვავად არ მიაბაროთ ა. სიგარეტის მწეველს, ბ. ჭიქის ძმაკაცს, გ. ასაკოვან ბიძებს.
პირის გემო უმეტესობას არ უვარგა. რეცეპტორები აქვთ გაფუჭებული და შედეგად მწვადს წვავენ დანახშორებამდე ან სისხლიანს ხსნიან. ასეთი გემო უნდა ჰქონდესო. და მარინადსაც ასაზიზღრებენ
4. ღორის კისერი, ნეკნები. მუცელი. სამივედან კარგი მწვადი გამოდის. სუკჯ და უკანა ნაწილი/ბარკალი ნაკლებად გემრიელია.
5. ვაკეში "გურულებში" ვყიდულობ ხოლმე ხორცს, ნიკო ჰქვია გამყიდველს. ან ბლაუშტაინერში გორჩევდი. კარგო ხორცოც აწვთ. კარგადაც ამუშავებენ. შინაურობისთვის სადმე ახლოს ვყიდულობ სადაც მიხერხდება ხოლმე ან ნავთლუღში.
ასე გამიგია რკოზე გაზრდილი ღორის ხორცი უფრო გემრიელიაო და სამწუხაროდ არ გამისინჯავს ჯერ.
ნაცნობობით მოგიწევს შოვნა რა :-)
6. მარინადი -ახალ ხორცზე -ხახვი. ახლადდანაყული შავი პილპილის მარცვლები. მარილი. მეტი არაფერს არ ვამატებ. ზეთიც შეგიძლია დაამატო. დამატებით არბილებს თუმცა იშვიათად ვიყენებ.
მომზადებულს ბროწეულს ვაწურავ და ხახვს ვაყრი
7. შეწვისას ვიყენებ ნახშირს და ზედ ცოტა წალამს ვამატებ თუ მაქვს. არომატს აძლევს. ხეხილის შეშა ან წალამი უკეთესია.
8. მწვადს ვჭრი თანაბარ ნაჭრებად. არ ვაყოლებ დიდი რაოდენობის ცხიმს (1.5-2სმ ქონი საკმარისია. უფრო მეტი ცეცხლს აჩენს და მჭვარტლავს. შემწვარ ქონს მაინც არავინ არ ჭამს). თითო ნაჭერი 30-50 გრამის ფარგლებშია ალბათ. დაახლოებით 5-6 სმ სიგრძის. ზუსტად არ ამიწონია და არ გამიზომია.
მწვადს შამფურზე ვაცვამ შემდრგი პრინციპით
ერთნაირი ნაჭრები ერთად. თუ ცხიმიანი ხორცი მაქვს, მაშინ 0x00x00x0 დაახლოებით ასე ვაცვამ შამფურზე. სადაც x ცხიმიანი ნაჭერია. და 0 უცხიმო.
ასევე ყველა ნაჭერს ცხიმიან მხარეს ერთი მიმართულებით ვუქცევ. ასე თავიდან აირიდებთ ცეცხლის გაჩენას.
9. ცეცხლს არასდროს არ ვაქრობ რაიმით. ცეცხლსაჩხრეკით ვანაწილებ ნახშირს. იდეალური მდგომარეობა მწვადის შესაწვავად არის როცა ნახშირი წითელია და ნაცრით იწყებს დაფარვას.
ცეცხლს აჩენს ნახშირი თუ მწვადს დაალაგებ მაშინ როცა ნახშირი ბოლომდე არაა წაკიდებული (შავია). აჩენს ძალიან ცხიმიანი ხორცი. დნობას რომ იწყებს ცეცხლში ცვივა ცხიმის წვეთები და ალდება.
წყლის და რაიმე სითხის დასხმა იწვევს ნაცრის დაყრას მწვადზე და გემოს გაფუჭებას. ვინც გეტყვით რომ "ნაღდ მწვადს ნაცრის გემო უნდა ჰქონდეს", მუგუხალი მიეცით და მაყალს მოაცილეთ. თავის დასაზღვევად მსხვილი მარილი მოიდგით და ეგ მოაყარეთ ცეცხლე. ან უბრალოდ შამფურებს შორის მცირე დისტანცია და ხორცის ასხმის ის წესი დაიცავით რაც დავწერე
9. შებოლილი მწვადი არასდროს გამიკეთებჯა თუ ინმე მასწავლის მადლიერი ვიქნები :-) გავსინჯე და სასწაული გემო აქვს
10. შამფურზე ასხმულ მწვადს აუცილებლად მოაცილეთ ყველაფერი ზედმეტი (ხახვი. პილპილი და ა.შ.), რაც მარინადიდან აჰყვა. რადგანაც ხორცზე ადრე დაიწვება ეგ მსრინადი და მწარე გემოს მისცემს.
11. შეწვის პროცესში მწვადი თავიდან 2-3წუთში ერთხელ გადაატრიალეთ. ცეცხლზე პირს როგორც კი მოიკრავს ცალი მხარე. საპირისპირო მხრით დადეთ ცეცხლზე. და ყველა მხრიდან რომ მოიკვრება მერე დაასრულეთ შეწვა. ასე წვენი შიგნით დარჩება და ხორცი არ გამოშრება
მარინადში ხორცს რამდენიმე საათით ვტოვებ და დროდადრო ვურევ
შეიძლება სურვილისამებრ რაც გაგიხარდეთ ის ჩაამატოთ. ამგრამ ახალი ხორცი ღვინოში ან ლიმონში ჩასადებად მენანება.
------------------------------
ხბის მწვადი -
ხორცს ვამუშავებ. ვჭრი და ვდებ 2 საათით მინერალურ წყალში. ეს ხორცს არბილებს. პარალელურად ვადუღებ წყალს. და 1 ჭიქაში ვაკეთებ ნაყენს დაფნის ფოთლით და ხმელი რეჰანით.
ნაყენი რომ გაცივდება გადავწურავ. მინერალურიდან ვიღებ ხორცს და ნახევარ საათს ამ ნაყენში ვაჩერებ. მერე ვაყრი ხახვს დაღერღილს და ა.შ. რაც მინდა და ცოტა ხანს კიდევ ვაჩერებ. მერე ვწვავ მედიუმს
დაფნა და რეჰანი უხდება ხორცს. მაგრამ პირდაპირ თუ მოაყრი,შამფურზე აცმისას ზედ რჩება ნატეხები რომელიც ან იწვება და გემკს აფუჭებს ან კბილებში ხვდება ნიტოდ. და ნაყენის გაკეთება და ისე დამარინადება გადავწყვიტე. გემო მრჩება და გვერდითი ეფექტები ფაფუ