merabsoniკარგი იქნება რომ გადაიყვანო ეგ ტექტს ქართულ შრიფტზე , შედიხარ
http://convert.ge/ და აქ გადაგყავს აი ასე.
გიორგი გურჯიევი
საუბრები რეალური სამყაროდან
თარგმნა მერაბ ხერგიანმა
თბილისი 1992
გიორგი გურჯიევი -- ,,სასწაულმოქმედი” საქართველოდან
Mმე-20 საუკუნის დასაწყისში, როდესაც ევროპაში დაიწყო არარორთოდოქსალური რელიგიური მოძღვრებების ბუმი, აქ გამოჩნდა ,,კავკასიელ სასწაულმოქმედად” შერაცხული სურლიერების მასწავლებელი გიორგი ივანეს ძე გურჯიევი.
Aარსებობს ზღვა ლიტერატურა გურჯიევის შესახებ. Aავტორები ცდილობენ გამოივლიონ როგორც მისი ბუნდოვანებით მოცული ბიოგრაფიული წარსული, ასევე მისი მოძღვრების ურთულესი და იდუმალი ფენომენი. რამდენადაც ჩვენ ვიცით ამ გაფაციცეცბულ კვლევა-ძიებას დიდი წარმატებები არ მოჰყოლია არც ერთი და არც მეორე მიმართულებით.
Aაი რას წერდა მიხეილ კვესელავა გიორგი გურჯიევის შესახებ: ,, ვინ იყო ეს გიორგი გურჯიევი, რომელმაც ამდენი ლაპარაკი გამოიწვია მთელ მსოფლიოში? Aამ კითხვაზე პასუხის გაცემა არც ისე ადვილია. Bბიოგრაფიები წერენ, რომ გურჯიევი ცდილობდა დაეფარა თავისი წარმოშობის კვალი. წერილობითი დოკუმენტების მიხედვით იგი თითქოს ბერძენია, დაბადებული უძველეს სომხურ ქალაქ გუმბრში, სადაც ბერძნული კოლონია ჩამოსხლებულა. Aამის შემდეგ გუმბრისათვის ალექსანდროპოლი უწოდებიათ. ბიოგრაფთა უმრავლესობა და თვითონ გუჯიევიც თავის სამშობლოდ ალექსანდროპოლს მიიჩნევს. Mმაგრამ შეიძლება ეს წინასწარგანზრახული ფალსიფიკაცია იყოს, რადგან მისი სახელი უმთავრესად საქართველოსთანაა დაკავშირებული. ,,გურჯიც” ხომ საქართველოს ნიშნავს. Aამ გვარს სხვა ეტიმოლოგია გარდა ,,ქართველისა”, არც აქვს. როგორც ჩანს წარმოშობით ქართველები, რომლებიც უცხო ეთნიკურ გარემოში ხვდებოდნენ, ხშირად ,,გურჯიდან” აწარმოებდნენ თავიანთ გვარს. Aასე მაგალითად, ჯერ კიდევ მე-17 საუკუნეში ცნიბილია პოლონეთის ქართველი ელჩი სპარსეთში ბოგდან გურჯიცკი , უფრო გვიან – თურქეთში გიორგი გურჯი ცინცაძე, ..იეთიმ გურჯი, გურჯიშვილები და სხვა…. . . გურჯიევები ახლაც ცხოვრობენ თბილისში”.
Eესეც გვაფიქრებინებს, რომ გიორგი გურჯიევი, შესაძლოა, გუმბრში (ალექსანდროპოლში ) კი დაიბადა, მაგრამ წარმოშობით ქართველი იყო. ქენეთ ვალიერი თავის წიგნში, სადაც გურჯიევზეა ლაპარაკი, წერს: ,, გურჯიევი და სტალინი ცხოვრობდნენ ერთ ეპოქაში და სწავლობდნენ ერთ სემინარიაში”. სხვა ბიოგრაფიებიც აღნიშნავენ, რომ იგი თბილისში სწავლობდა, ხოლო მისი პარიზელი ნაცნობები გადმოგვცემენ, რომ თვითონ გურჯიევი ამბობდა – “ქართველი ვარო. . . “
შესაძლებელია გურჯიევის ბიოგრაფიული წარმოშობის ბუნდოვანება გამოწვეული იყოს მისი პიროვნების და მთლიანად მოძღვრების კოსმოპოლიტური ხასიათის გამო.
ინგლისელი მწერალი ოლდოს ჰაქსლი ამბობს: ,,დასავლეთის კულტურა უაღრეს კრიზისშია. Oორმა ომმა და ეკონომიკურმა ნგრევამ შეწყვიტა ყოველგვარი პროგრსი. დასავლეთმა მიაღწია მკვდარ წერტილს…. . . გურჯიევს ესმოდა ეს და უნდოდა ახალი სული შემოეტანა ჩვენში . . . “
დენის სიუარე კი გვამცნობს: გურჯიევთან ,,მცირე შეხვედრაც კი საკმარისი იყო, რომ მისგან მიგეღოთ შთაბეჭდილება, როგორც მსოფლიოს უდიდესი ადამიანისაგან”.
,,ევროპაში გამეფებული იყო რწმენის კრიზისი – ამტკიცებს ლუი ბაუელსი”, ---როცა სადღაც , კავკასიიდან მოვიდა გურჯიევი თავისი წმინდა, შეურყვნელი დოქტრინებით და ახლა მთელი დასავლეთის ელიტა განიცდის მის გავლენას”.
მოწაფეთა და თაყვანისმცემელთა აზრით გურჯიევი, უწინარეს ყოვლისა, გაოცებას იწვევდა თავისი ,,არჩვეულებრივი მოქმედებით “, სახელდობრ, რაღაც იდუმალბით მოსილი უნარით --- ,,გააკეთეთოს ის, რისი ახსნაც ხშირად არ ძალუძს გონებას “
მარკი წერდა: ,,იგი შველოდა ხალხს იქ, სადაც სხვები მხოლოდ უმწეოდ ასავსავებდნენ ხელებს”.
Gგურჯიევმა პირველი რელიგიურ- მისტიკური სალონი ჩამოაყალიბა 1912 წელს მოსკოვში. Gგურჯიევის ავტორიტეტი და პოპულარობა ისე სწრაფად იზრდებოდა, რომ 1916 წელს, პეტერბურგში რასპუტინის მკვლელობის მერე უმაღლეს წრეებში მის მემკვიდრედ გურჯიევს მიიჩნევდნენ. Nნიკოლოზ II-ის ნათესავებიც კი ხშირად ახსენებდნენ იდუმალი კავკასიელის ახალ მოძღვრებას. იმპერატრიცაც კი დაინტერესდა გურჯიევის პიროვნებით და ვინ იცის, რა მოხდებოდა, რომ არა თებერვლის რევოლუცია. შემდეგ ის ჩამოვიდა თბილისში და 1919 წელს აქ დაარსა ,,ადამიანის ჰარმონიული განვითარების ინსტიტუტი” მაგრამ 1921 წელს ბოლშევიკების საქართველოში შემოსვლის შემდეგ, რა თქმა უნდა, გურჯიევისთვის უკვე აღარ დარჩა ადგილი საბჭოთა საქართველოში და იგი იძულებული შეიქნა დაეტოვებინა თბილისი.
1992 წელს გურჯიევი საფრანგეთში გამოჩნდა, სადაც მას საუკეთესო პირობები შეუქმნეს მუშაობისთვის და მან თავისი ,,ადამიანის ჰარმონიული განვითარების” ინსტიტუტი უკვე გახსნა ფონტებლოში. შემდეგ კი მსგავსი ინსტიტუტები გახიხსნა ამერიკაში, ინგლისში, ევროპის სხვა ქვეყნებში.
Aამ წიგნში თავმოყრილი ლექციები შეკრებილია გურჯიევის მოწაფეთა მიერ შედგენილ წიგნში: ,,საუბრები რეალურ სამყაროდან “. ხსენებული საუბრები არ წარმოადგენენ გურჯიევის ლექციათა სინქრონულ ჩანაწერს, რადგან იგი ლექციის დროს მოწაფეებს არ რთავდა ნებას, ჩაეწერათ მისი საუბარი. Aამდენად ლექციათა ეს კრებული წარმოდგენილია რეტროსპექტრული, გონებაში აღდგენილი სახით. Mმიუხედავდ ამისა, ამ ლექციებში შენარჩუნებულია ის მთავარი მომენტი, რაც დამახასიათებელი იყო გურჯიევის მოძღვრებისათვის.
სხეული, არსება, პიროვნება
პარიზი, აგვისტო 1992
როდესაც, ადამიანი იბადება, მასთან ერთად იბადება სამი ცაკლეული მანქანა
( მექანიაზმი) და ეს მანქანები ადამიანის სიკვდილამდე ფორმირდებიან. Aამ სამ მანქანას არაფერი საერთო არ გააჩნია. Eესენი არიან: ჩვენი სხეული, ჩვენი არსება და ჩვენი პიროვნება. მათი ფორმირება არანაირად არ არის ჩვენზე დამოკიდებული. თითოეული მათგანის მომავალი განვითარება დამოკიდებულია ადამიანში არსებულ მონაცემებზე, გარემო პირობებზე _ იქნება ეს გეოგრაფიული თუ სხვა გარემომცველი ფაქტორები.
Fფიზიკური სხეულისათვის ეს პირობებია: გენეტიკური მემკვიდრეობა, გეოგრაფიული პირობები, საკვები და გადაადგილება. Eეს პირობები არ მოქმედებენ პიროვნებაზე.
ცხოვრების მანძილზე ადამიანის პიროვნების ფორმირებაში გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს იმას, რასაც ადამიანი ისმენს და კითხულობს.
Aარსება სრულებით ემოციონალურია. იგი შედგება იმისაგან, რასაც ადამიანი თავისი პიროვნების ჩამოყალიბებამდე მემკვიდრეობით ღებულობს. შემდეგ კი ფორმირდება მხოლოდ იმ შეგრძნებებით და გრძნობებით, რითაც ცხოვრება უხდება ადამიანს.
Mამრიგად, სხეული ყოველ ადამიანში ვითარდება სუბიექტურად. სამივე ცენტრი ადამიანში განვითარებას იწყებს მისი დაბადების პირველსავე დღეებში, მაგრამ სამივე მანქანა ვითარდება თავისი, სხვა მანქანებზე დამოუკიდებელი გზით. მაგალითად, შესაძლებელია მოხდეს ისე, რომ სხეულმა თავისი სიცოცოხლე დაიწყოს ძალზე ხელსაყრელ პირობებში და შედეგი ის იქნება, რომ იგი გახდება შესანიშნავად განვითარებული, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ადამიანის არსებაც ისეთი განვითარებული გამოვა, როგორც სხეული; შესაძლებელია, რომ იმავე დროს არსება იყოს მშიშარა და სუსტი. Aადამიანს მისი სუსტი არსების საწინააღმდეგოდ შეიძლება გააჩნდეს მამაცი სხეული. Aარსების განვითარება შეიძლება არ იყოს სხეულის განვითარების პარალელური. Aადამიანი შეიძლება იყოს ჯანმრთელი და ძლიერი, მაგრამ ამავე დროს კურდღელივით უსუსური.
სხეულის სიმძიმის ცენტრი, არის დინამიკური(სამოძრაო) ცენტრი. Aარსების სიმძიმის (ყოფიერების) ცენტრი არის ემოციუნალური ცენტრი. Pპიროვნების სიმძიმის (ყოფიერების) ცენტრი არის სააზროვნო ცენტრი. შესაძლებელია ადამიანს გააჩნდეს ჯანსაღი სხეული, მაგრამ მისი არსება იყოს სუსტი, ასევე შეიძლება ადამიანის პიროვნება იყოს მამაცი, ხოლო არსება კი მშიშარა და უსუსური. ავიღოთ მაგალითად ადამიანი ჯანსაღი აზროვნებით – მან შეისწავლა და იცის, რომ არსებობენ ჰალუცინაციები, მან იცის რომ ისინი არ არიან რეალურნი, ამიტომ თავისი პიროვნებით არ ეშინია მათი, მაგრამ არსებას ეშინია ამ ჰალუცინაციების. როდესაც მისი არსება ხედავს ამგავარ მოვლენებს, იგი შინდება, თუმცა პიროვნებამ იცის, რომ ეს არ არის რეალური. Aაქედან გამომდინარეობს, რომ ერთი ცენტრის განვითარება არ არის მეორე ცენტრზე დამოკიდებული და ერთი ცენტრი ვერ ისარგებლებს მეორის გამოცდილებით.
შეუძლებელია ითქვას, რომ მავანი არის ისეთი და ასეთი, იმიტომ რომ ერთი მისი ცენტრი შეიძლება იყოს მამაცი, მეორე შეიძლება იყოს მშიშარა, სხვა ცენტრი შეიძლება იყოს კეთილი, რომელიღაც სხვა ცენტრი კი ბოროტი; ერთი ცენტრი შეიძლება იყოს მგრძნობიარე, მეორე კი უგრძნობელი და უხეში; ერთი მისი ცენტრი შეიძლება მზად იყოს საპასუხო მოქმედებისათვის, მეორე კი ზანტი იყოს ან შეიძლება საერთოდ არ შეეძლოს პასუხი, ამიტომ შეუძლებელია, ვინმეზე ცალსახად ითქვას , რომ ის არის კეთილი, ძლიერი ან ბოროტი.
როგორც უკვე ვთქვით თითოეული მექანიზმი მთელ ჯაჭვს, მთელ სისიტემას წარმოადგენს. თავისთავად ყოველი მანქანა ძალზე რთული მექანიზმია, მაგრამ ასამოძრავებლად ძალზე ადვილი. რაც მეტადადაა მანქანის ნაწილები გართულებული, მით ნაკლები სამართავი ბერკეტები გააჩნია მექანიზმს. თითოეული ადამიანური მანქანა არის რთული, მაგრამ ბერკეტთა რიცხვი განსხვავებულია ყოველი მათგანისათვის. – ერთში ისინი მეტია, მეორეში—ნაკლები.
ცხოვრების განმავლობაში ერთმა მანქანამ შესაძლოა თავის თავის ასამოძრავებლად გამოიმუშაოს ბევრი ბერკეტი, მაშინ, როდესაც სხვა მანქანა მოძრაობაში მოდის რამოდენიმე ბერკეტით. Dდრო, როდესაც ფორმირდებიან ეს ბერკეტები, შეზღუდულია და თავის მხრივ ეს დროც დამოკიდებულია მემკვიდრეობითობაზე და გეოგრაფიულ გარემოზე. საშუალოდ, ახალი ბერკეტები ფორმირდებიან შვიდი წლის ასაკისათვის. ამის შემდეგ არის მეორე პრიოდი, რომელიც გრძელდება 14-15 წლის ასაკამდე. Aამ პერიოდში შესაძლებელია უკვე გამომუშავებული ბერკეტების გარდაქმნა და მათი ცვლილება, მაგრამ 16-17 წლის შემდეგ ბერკეტები უკვე არც ფორმირდებიან და არც მათი გარდაქმნაა შესაძლებელი, ამიტომ, ამ ასაკის შემდეგ ადამიანში მოქმედებენ მხოლოდ ის ბერკეტები, რომლებიც უკვე ფორმირებულნი არიან მასში. Eეს არის გარდუვალობა ჩვეულებრივი ცხოვრებისათვის და ამ ასაკის შემდეგ არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს ადამიანის თავგანწირულ მეცადინეობას გარდაქმნისათვის. იგივე შეიძლება ითქვას სწავლის უნარის მიმართ. Aახალი საგნების შესწავლა შესაძლებელია მხოლოდ 17 წლის ასაკამდე. რისი სწავლაც ჩვენ შეგვიძლია ამის შემდეგ, ეს მხოლოდ ნიშანთა ციტირების სწავლაა, ე.ი მანიპულაციები უკვე შესწავლილში. თავიდან ეს შეიძლება გაუგებარი იყოს თქვენთვის.
თითოეული ადამიანი თავისი ბერკეტებით დამოკიდებულია მამკვიდრეობაზე და გეოგრაფიულ ადგილზე , სოცოალურ წრეზე და იმ გარემოებებზე, სადაც იგი დაიბადა და გაიზარდა. სამივე ცენტრის, მოქმედება ერთურთის მსაგვსია. მათი კონსტრუქცია განსხვავებულია, მაგრამ ისინი იდენტურნი არიან გამოვლინებებში.
Aადამიანის პირველი მოძრაობები იწერებიან მასში. სხეულის მოძრაობის ჩანაწერები არიან აბსოლუტურად სუბიექტურნი. ისინი ჰგვანან გეოგრაფიულ ფირფიტებს: თავიდან, სამ თვემდე მათი მგრძნობელობა ძალიან მაღალია, შემდეგ ოთხი თვის მერე, იგი ხდება უფრო უგრძნობელი; ერთი წლის შემდეგ კიდევ უფრო უგრძნობელი. თავიდან შესაძლებელია თვით სუნთქვის ხმაც კი იქნას გარჩეული, მაგრამ ერთი კვირის შემდეგ უკვე ვერაფერს გაარჩევ ხმადაბლ ლაპარაკზე ქვევით. იგივე შიძლება ითქვას ადამიანის ტვინზე: თავიდან იგი ძალზე აღმქმელია და შეუძლია ჩაიწეროს ყოველი ახალი მოძრაობა და ჩქამი. Aმასზეა დამოკიდებული, ვის რამდენი შაინაგანი პოზა ( კონფიგურაცია) ექნება გამომუშავებული. ერთს შეიძლება ისინი გააჩნდეს მრავალი, - მეორეს კი მხოლოდ რამოდენიმე. მაგალითად შესაძლებელია რომ ერთმა ადამიანმა გამოიმუშაოს და ჩაიწეროს 55 პოზა. Mმეორემ კი იმავე პირობებში ---250. ეს ბერკეტები, ეს პოზები გამომუშავდებიან თითოეულ ცენტრში ერთი და იმავე კანონებით და რჩებიან ამ ცენტრებში მთალი ცხოვრების განმავლობაში. Gგანსხვავება ამ პოზებს შორის გამოწვეულია მხოლოდ ჩაწერის საშუალებებით. ავიღოთ მაგალითად დინამიკური ( სამოძრაო) ცენტრის პოზები. განსაზღვრულ დრომდე ეს პოზები ფორმირდებიან თითოეულ ადამიანში, შემდეგ ფორმირება წყდება და ის პოზები, რომლებიც ჩამოყალიბდნენ, რჩებიან ადამიანში მის სიკვდილამდე. მათი რიცხვი შეზღუდულია და ამიტომ ყოველ მის გამოვლინებში ადამიანი მოქმედებს ამ ერთიდაიმავე პოზებით. თუ მოუნდება ითამაშოს რომელიმე როლი, მას მოუხდება გამოიყენოს იმ პოზათა კომბინაციები, რომლებიც გააჩნია, რადგან ამის გარდა არ გააჩნია არაფერი. ჩვეულებრივ ცხოვრებაში არ შიძლება არსებობდნენ ახალი პოზები. Eეს შეეხება თვით ისეთ ადამინსაც კი , რომელსაც სურს აქტიორობა.
Aადამიანის ხსეულის ძილსა და ღვიძილში განსხვავება მდგომარეობს იმაში, რომ როდესაც ადამიანს სძინავს და მოდის გარეგანი აღმძვრელი ( ბიძგი), ეს ბიძგი ვერ აღძრავს ასოციაციებს ტვინის შესაბამის ცენტრში, როგორც ეს ხდება ღვიძილის მომენტში.
დავუშვათ, რომ ადამიანი დაიღალა, ეს ნიშნავს, რომ პირველი ბიძგი მოცემულია, ამიტომ რომელიღაც ბერკეტი მექანიკურად მოდის მოძრაობაში და ასევე მექანიკურად იგი ეხება სხვა ბერკეტს და აიძულებს, რომ ისიც მოვიდეს მოძრაობაში: თავაის მხრივ ეს ბერკეტიც აღძრავს რომელიღაც მესამე ბერკეტს, მესამე, მეოთხეს და ა.შ. ეს არის ის, რასაც ჩვენი სხეულის ასოციაციებს ვეძახით, ადამინში არსებულ სხვა მანქანებსაც ასევე გააჩნიათ პოზები და ისინიც ამავე ანალოგიით მოდიან მოძრაობაში.
სხეულის, პიროვნების და არსების ცენტრალური, დამოუკიდებელი მანქანების გარდა ჩვენ გაგვაჩნია აგრეთვე უსულო გამოვლინებები, რომლებიც ხორციელდებიან არა ცენტრებში, არამედ მათ გარეთ. Aმის გასაგებად მნიშვნელოვანი იქნება შევნიშნოთ მომენტი, რაც მდგომარეობს იმაში, რომ სხეულის და გრძნობების პოზებს ჩვენ ვყოფთ ორ ნაწილად: 1) რომელიმე ცნტრის პირდაპირი გამოვლინება. 2) ცენტრის გარეთ აღძრული სრულიად მექანიკური გამოვლინებანი. მაგალითად: მოძრაობა ჩემი ხელის აწევისას იწყება ცენტრიდან, მაგრამ ვინმე სხვა ადამიანში იგი შეიძლება იწყებოდეს ცენტრს გარეთ.
როდესაც მანქანებზე ვლაპაკობდი, მანქანების ნორმალურ მუშაობას ადამიანის გამოვლინება ვუწოდე. - ეს არის მომენტი, როდესაც სამივე ცენტრის იმპულსები ერთდროულად მოქმედებენ. Mმხოლოდ იმ შემთხვევაში შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ეს ადამიანი მოქმედებს. Mმაგრამ არანომალური ცხოვრების გამო ადამიანთა ნაწილს შეიძლება გააჩნდეს ბერკეტები, რომლებიც ცენტრს გარეთ გამომუშავდნენ და რომლებიც მოძრაობას ადამიანის სამშვინველის გარეშე იწვევენ. Aამას შესაძლოა ადგილი ჰქონდეს სხეულში, კუნთებში – ყველგან.
მოძრაობები, გამოვლინებანი, სხვადასხვა ცენტრთა შეგრძნებები - ყველაფერი ეს რომელიმე ცენტრის გამოვლინებებია და არა თვით ადამიანის. თუკი გვახსოვს, რომ ადამიანი სამი ცენტრის ერთობას წარმოადგენს, ყოველ ცენტრს გააჩნია უნარი შეიგრძნოს სიხარული, მწუხარება, სითბო, შიმშილი, დაღლილობა. Eეს პოზები თითოეულ ცენტრში არსებობენ და ისინი განსხვავებულნი შეიძლება იყონ სიდიდით, სიმძაფრით, ხარისხით. შემდეგში ჩვენ ვილაპარაკებთ იმაზე, თუ როგორ ხდება ეს თითოეულ ცენტრში და თუ როგორ უნდა გავარჩიოთ ის, რომელ ცენტრის გამოვლინებასთან გვაქვს საქმე სხვადასხვა შემთხვევაში. ამჟამად კი უნდა გახსოვდეთ და გაიგოთ შემდეგი: თქვენ უნდა განასხვაოთ ადამიანთა გამოვლინებები იმისაგან, რაც მისი ცენტრის გამოვლინებებს წარმოადგენს. როდესაც ადამიანები ლაპარაკობენ ვინმეზე, ისინი ამბობენ რომ იგი არის ბოროტი, უნარიანი, სულელი და ა.შ. მაგრამ ისინი ამ დროს არ ხედავენ ადამიანს მთლიანად - ჯონს ან საიმონსს, არამედ ისინი ამჩნევენ მხოლოდ მის რომელიმე ცენტრის გამოვლინებას. ისინი აბობენ - ,, იგი ,“ მაგრამ ჩვენ უნდა გავიგოთ, რომ ეს - ,, იგი,” ეკუთვნის ამ ადამიანის ან მხოლოდ პიროვნებას, ან მხოლოდ სხეულს, ან მხოლოდ არსებას და არა მას მთლიანად.
დავუშვათ, რომ ადამიანის არსებაში ჩვენ ვგულისხმობთ სამ ერთეულს, სამ პოზას; ამავე დროს ადამიანის სხეულში ჩვენ ვიგულისხმოთ 4 ერთეული, თავი კი ავღნიშნოთ 6 ერთეულით. Aამრიგად როდესაც ჩვენ ვლაპარაკობთ 6 – ზე , ჩვენ არ ვგულისხმობთ ადამიანს მთლიანად, არამედ მხოლოდ მის თავს. იმ შემთხვევაში თუ მოვისურვებდით ლაპარაკს მთლიან ადამიანზე, ჩვენ უნდა გვეგულისხმა მისი ნაწილების ჯამი, ე.ი. რიცხვითი მნიშვნელობა ამ შემთხვევაში იქნებოდა 13. როდესაც ეს შეეხება მხოლოდ თავს, ეს იქნებოდა ექვსი. უდიდესი მნიშვნელობა აქვს იმას, რომ არ შევაფასოთ ადამიანი მხოლოდ როგორც ექვსი, არამედ, როგორც 13. მთლიანობა - ეს არის ის, რაც მას როგორც ნაწილს კი არა, არამედ რაც მას მთლიანობაში განსაზღვრავს. შეიძლება სხვა შემთხვევაში ადამიანს მივცეთ რიცხვითი მნიშვნელობა - 30. ეს რიცხვი შეიძლება მივიღოთ მხოლოდ მაშინ თუ ყოველ ცენტრი გვაძლევს შესაბამის რიცხვს, მაგალითად 12-10-8. დავუშვათ, რომ ეს რიცხვი - 30, ადამიანის, მასპინძლის გამოვლინებას წარმოადგენს, როდესაც ვხედავთ, რომ ერთ-ერთი ცენტრი აუცილებლად 12-ით უნდა განისაზღვროს, იგი უნდა შეიცავდეს სხვადასხვა შესაბამის პოზებს, რომელთა ჯამიც მოგვცემდა 12-ს, მაგრამ თუ ერთი ერთეულიც კი აკლია, ეს ნიშნავს რომ იგი ვერ მოგვცემს 30-ს და ჯამი იქნებოდა მხოლოდ 29 ერთეული, ეს უკვე არ იქნება ადამიანი, რადგან როგორც შევთანხმდით ადამიანი არის ის, რომლის ნაწილთა საერთო ჯამიც უნდა შეადგენდეს 30-ს.
როდესაც ჩვენ ვლაპარაკობთ ცენტრებზე და მათ ჰარმონიულ განვითარებაზე, ჩვენ ვგულისხმობთ, რომ იმისთვის რათა ადამიანი გახდეს ისეთი, როგორიც უკვე ვთქვით, ე.ი. სრული, მთლიანი - საჭიროა შემდეგი რამ, მისი ცალკეული ცენტრები, რომლებიც როგორც თავიდან ვთქვით, ფორმურებულნი არიან ერთმანეთისაგან დამოუკიდებლად, დაკავშირებულნი უნდა გახდნენ, რადგან მათი გამოვლინენბის საერთო ჯამი მხოლოდ 3 მათგანის რიცხვთა შეკრებით მიიღება და ამას ვერ მოგვცემს მხოლოდ რომელიმე. თუკი რიცხვი 30 - ადამიანის სწორი, ჭეშმარიტი გამოვლინებაა მაშინ ეს 30- სამივე ცენტრის აუცილებელ შესაბამის ურთიერთმიმართებას უნდა წარმოადგენდეს, ეს აუცილებლად ასე უნდა იყოს, მარამ ეს არ არის ასე ( მე ვლაპარაკობ) აქ მყოფ ადამიანებზე) თითოეული ცენტრი განცალკევებულია და მათ არ გააჩნიათ ის საჭირო უთიერთმიმართება, რაც აუცილებელია. Aამიტომ არიან ისინი დისჰარმონიულ მდგომარეობაში.
Mმაგალითად: ერთ ადამიანს ერთ-ერთ ცენტრში მრავალი პოზა გააჩნია, მეორეში - ნაკლები. სხვას კი სხვა ცენტრში გააჩნია მრავალი პოზა და ა.შ.
Aახლა ავიღოთ რომელიმე ნივთიერება - დავუშვათ ეს იყოს პური. Pპური სხვადასხვა პროპორციებით მოითხოვს ფქვილს, წყალს და ცეცხლს. Pპური მიიღება მხოლოდ მაშინ, თუ მისი შემადგენელი ელემენტები სწორ ურთიერთობაში იმყოფებიან და იგივე შეეხება ადამინსაც: იმისათვის რომ მივიღოთ რიცხვი 30 თითოეული წყარო დადებული უნდა იყოს შესაბამისი ხარისხებით და რაოდენობით. თუ მაგალითად გაგვაჩნია ბევრი ფქვილი, ე.ი. ფიზიკური პოზები, მაგრამ არ გაგვაჩნია არც წყალი, ე.ი. პიროვნების მექანიზმის პოზები, და არც ცეცხლი, ე.ი. ინდივიდუალობა-მაშინ ეს ამაოა, ეს უკვე არ იქნება ადამიანი. იმისათვის, რომ ადამიანი მივიღოთ საჭიროა ნაწილითა სწორ პროპორციებში ერთმანეთთან დაკავშირება. Mმხოლოდ ერთი ნაწილი კი ცალკე აღებული ( ფქვილი) მხოლოდ ხორცის ნაკუწია. თითოეული ამ მანქანათაგანი ასე რომ ვთქვათ, რაღაც მცირე ადამიანია, ე.ი. ადამიანი შედგება სამი ადამიანისაგან: თითოეულს თავისი ხასიათი, თავისი ბუნება გააჩნია და სამივე ნაკლულია, რადგან სხვა მანქანებთან არ არის დაკავშირებული. ჩვენი მიზანი უნდა იყოს ის, რომ მოვახდინოთ მათი ორგანიზებული შეწონასწორება, Mმაგრამ სანამ ამას შევუდგებოდეთ, მანმადე საჭიროა ცნობიერად დავინახოთ ის, რომ ჩვენი მანქანები ნამდვილად დისჰარმონიულ მდგომარეობაში იმყოფებიან ერთმანეთის მიმართ. ისინი არამარტო არ იცნობენ და არ უსმენენ ერთმანეთს, არამედ როდესაც ერთი მათგანი დაჟინებით ითხოვს რაღაცას მეორისგან და იცის როგორ უნდა შესრულოს იმ მეორემ ეს მისი მოთხოვნა, მეორეს ეს ან არ შეუძლია, ან არ უნდა ამის გაკეთება.
ვინაიდან გვიანაა ახლა ჩვენ შევწყვიტოთ და დანარჩენი სხვა დროისათვის გადავდოთ. იმ იმედით , რომ იმ დროისათვის მეტის გაკეთება შეგეძლებათ.
A
ადამიანი არის მრავლობითი არსება
Lლონდონი, 1923
A ადამიანი არის მრავლობითი არსება, ჩვეულებრივ, როდესაც ჩვენ ვლაპარაკობთ საკუთარ თავზე , ჩვენ ვლაპარაკობთ - ,,მე”-ზე. ჩვენ ვამბობთ: ,,მე” გავაკეთე ეს, ,,მე” ვფიქრობ, ,,მე” ვაპირებ, მაგრამ ეს ჩვენი უმეცრებაა და არა ჭეშმარიტება.
Aარ არსებობს ამგვარი ,,მე” ანდა სწორედ რომ პირიქით, ისინი ასობით არსებობენ. თითოეულ ჩვენთაგანში არსებობს ათასობით პაწაწინა ,,მე,” ჩვენ გათიშულები ვართ ჩვენსავე თავში, მაგრამ ჩვენი არსებობის მრავლობითობა რომ გავაცნობიეროთ, ამისათვის იგი უნდა შევისწავლოთ, უნდა დავაკვირდეთ. ერთ მომენტში ჩვენში მოქმედებს ერთი ,,მე”, მეორე მომენტში მეორე ,,მე” და იმის გამო რომ ეს ,,მე”-ები მრავალია და ისინი ეწინააღმდეგებიან ერთმანეთს, ჩვენ ვმოქმედებთ არაჰარმონიულად.
ჩვეულებრივ ჩვენ ვცხოვრობთ ისე, რომ ჩვენი ფუნქციონირების და ძალების მხოლოდ მცირე ნაწილსღა ვიყენებთ, რადგან არ გვესმის, რომ მანქანები ვართ და არ ვიცნობთ ამ მანქანა-მექანიზმების ბუნებასა და მუშაობის წესს.
ჩვენ აბსოლიტურად ვართ მიმართულები გარეგანი ვითარებების მიერ. .ყველა ჩვენი მოქმედება მიემართება ხაზით, რომელიც ყველაზე ნაკლებად ეწინააღმდეგება გარეგან მდგომარეობებს.
თქვენ თვითონ სცადეთ: შეგიძლიათ, მართოთ თქვენი ემოციები? – არ შეგიძლიათ. თქვენ შეგიძლიათ სცადოთ მათი დათრგუნვა, ან ერთი ემოცია მეორეთი შეავიწროვოთ, მაგრამ თქვენ არ შეგიძლიათ მათი მართვა. პირიქით, ემოციები გმართავენ თქვენ. შესაძლებელია ასეთი გადაწყვეტილება მიიღოთ, მაგრამ როდესაც მოვა დრო, როცა ჩაფიქრებული უნდა განახორციელოთ აღმოაჩენთ, რომ სრულებით საწინაღმდეგოს ჩადიხართ.
თუ გარემოება ხელს უწყობს გადაწყვეტილებას, შეგიძლიათ განახორციელოთ იგი. Mმაგრამ თუ გარემოება არ არის ხელშემწყობი, მაშინ მოქმედებთ უკვე გარემოების კარნახით. თქვენ არ შეგიძლიათ გააკონტროლოთ საკუთარი მოქმედებები, თქვენ ხართ მანქანები და თქვენივე სურვილებისგან დამოუკიდებლად, თქვენი მოქმედებები იმართებიან გარეგანი გავლენებით.
Mმე არ ვამბობ, რომ არავის არ შეუძლია მართოს თავისი მოქმედებები. Mმე ვამბობ, რომ თქვენ არ შეგიძლიათ, რადგან გაორებულნი ხართ. თქვენში არსებობს ორი ნაწილი: ძლიერი და სუსტი ნაწილი. როდესაც ძლიერდება თქვენში არსებული ძლიერი ნაწილი, იმავდროულად იმატებს სუსტი ნაწილიც და თუ არ ისწავლით მისი ზრდის გაჩერებას იგი უარყოფით ძალად გადაიქცევა თქვენში. როდეასც ყოფიერებაში რაღაც განსაზღვრული დონე მიიღწევა ჩვენ შეგვეძლება ჩვენში არსებული თითოეული ნაწილის გაკონტროლება, მაგრამ ისეთებს, როგორებიც ახლა ვართ ჩვენ არ შეგვიძლია თვით ჩვენივე ჩაფიქრებულის განხორციელებაც კი.
(აქ თეოფოსმა დასვა საკითხი, რომ ჩვენ შეგვიძლია ჩვენს სასარგებლოდ შევცვალოთ თვით გარეგანი პირობები, რომლებიც თავს გვახვევენ თავიანთ თავს).
Pპასუხი: გარეგანი პირობები არასდროს არ იცვლებიან. Aარსებობს არა მათი ცვლილება არამედ მხოლოდ მათი მოდიფიკაცია.
კითხვა: მაგრამ განა არ არის ცვლილება, როდესაც ადამიანი ხდება უკეთესი?
Pპასუხი: ასეთი ადამიანი კაცობრიობისთვის არაფერს ნიშნავს, ერთი კაცი ხდება უკეთესი, მეორე ხდება უარესი, ამით არაფერი იცვლება.
კითხვა: მაგრამ განა უკეთესობა არ არის ის, რომ მატყუარა იქცევა მართალ ადამიანად?
Pპასუხი: არა, ეს ერთი და იგივეა. თავიდან იგი ტყუის მექანიკურად, რადგან არ შეუძლია სიმართლის თქმა: შემდეგ იგი სიმართლეს ლაპარაკობს, ისევ მექნიკურად. Aახლა მისთვის სიმართლის თქმა გახდა უფრო მომგებიანი. სიმართლეს თუ ტყუილს ფასი აქვთ მხოლოდ საკუთარ თავთან მიმართებაში, მაშინ, როდესაც ჩვენ შეგვიძლია საკუთარი თავის გაკონტროლება, ასეთები, როგორებიც ვართ, ჩვენ ვერ ვიქნებით კეთილსახიერნი, რადგან მექანიკურები ვართ. Mმორალი ფარდობითია, მექანიკური, სუბიექტური, წინააღმდეგობრივი. იგივე ითქმის ჩვენს მიმართ: ფიზიკური ადამიანი, ემოციონალური ადამიანი, ინტელექტუალური ადამიანი_ ყველას თავისი ბუნების შესაბამისი მორალი გააჩნია. თითოეულ ადამიანში მანქანა სამ ძირითად ნაწილად, სამ ცენტრად იყოფა.
დააკვირდით თქვენს თავს ნებისმიერ მომენტში და დაუსვით შეკითხვა: ,, მე~- თაგან, რომელი ,,მე~ მოქმედებს ახლა. რომელ ცენტრს მიეკუთვნება იგი _ ინტელექტუალურს, ემოციონალურს თუ დინამიკურ ( სამოძრაო) ცენტრს?.
შეიძლება აღმოაჩინოთ, რომ იგი სრულებით განსხვავებულია იქიდან, რაც თქვენ წარმოგიდგენიათ, მაგრამ იგი აუცილებლად ერთ-ერთი მათგანის წარმომადგენელია.
კითხვა: არსებობს თუ არა მორალის აბსოლუტური კოდექსი, რომელიც სავალდებულო იქნებოდა განურჩევლად ყველა ადამიანისათვის?
Pპასუხი: დიახ, როდესაც შეგვიძლია გამოვიყენოთ ყველა ძალები ჩვენი შინაგანი ცენტრების სამართავად, მაშინ შეგვიძლია ვიყოთ მორალურები, მაგრამ სანამ ვიყენებთ მხოლოდ ნაწილს, ჩვენი შესაძლებელი ფუნქციებიდან, მანმადე არა ვართ მორალურები. ჩვენ ყველგან და ყველაფერში ვმოქმედებთ მანქანებივით მექანიკურად და მანქანებს კი არ შეუძლიათ იყვნენ მორალურნი.
კითხვა: ეს უიმედო მდგომარეობაა?
Pპასუხი: სრულებით მართალი ხართ.
კითხვა: მაშინ, როგორ შეგვიძლია გარდაქმნა და მთელი ძალების გამოყენება?
Pპასუხი: ეს სხვა საქმეა. ჩვენი სისუსტის მთავარი მიზეზი იმაშია, რომ არ შეგვიძლია ჩვენი ნება განვავრცოთ ერთდროულად სამივე შინაგან ცენტრზე.
კითხვა: შეგვიძლია თუ არა ჩვენი ნებით ერთ-ერთზე მაინც ვიმოქმედოთ?
Pპასუხი: რა თქმა უნდა, ზოგჯერ შეგვიძლია. ზოგჯერ შეგვიძლია ვმართოთ ერთ-ერთი ჩვენი ცენტრი და ძალზე საოცრად შედეგსაც შეიძლება მივაღწიოთ. (იგი ყვება ისტორიას ტუსაღზე, რომელმაც ძალზე ვიწრო, მაღალ და მიუდგომელ სარკმლიდან შეძლო პატარა ბურთულად დაჭმუჭნილი წერილი თავისი ცოლისთვის გადაეგდო). ეს იყო ერთადერთი გამოსავლი მისი გათავისუფლებისათვის. თუ ეს არ გამოუვიდოდა პირველ ცდაზე, ეს მომენტი მას უკვე აღარასოდეს არ დაუდგებოდა, ამიტომ მან შეძლო სრულებით დაუფლებოდა თავის ფიზიკურ ცენტრს და აიძულა გაეკეთებინა ის, რასაც სხვა ჩვეულებრივ შემთხვევაში ვერაფრით ვერ შეძლებდა.
კითხვა: თქვენ თუ იცნობთ ვინმეს ვინც არსებობის ასეთ სიმაღლეს მიაღწევდა?
Pპასუხი: მე თუნდაც გიპასუხოთ არა, და თუნდაც დიახ, ეს სრულებით არ ნიშნავს არაფერს. თუ გიპასუხებთ, რომ ვიცნობ, ამას ვერ შეამოწმებთ; თუ ვიტყვი, რომ არ ვიცნობ, თქვენს სიბრძნეს ამითაც არ შეემატება არაფერი. თქვენ არ გაქვთ საფუძველი, რომ ჩემი გწამდეთ. გთხოვთ არ ირწმუნოთა არფერი, რასაც ვერ შეამოწმებთა თქვენსავე თავში.
კითხვა: თუ სრულებით მექანიკურნი ვართ, როგორ შეიძლება მივაღწიოთ საკუთარი თავის მართვას? შეუძლია მანქანას თავისი თავი თვითონვე მართოს?
Pპასუხი: მართალი ხართ, რა თქმა უნდა, არ შეუძლია. ჩვენ არ შეგვიძლია ჩვენი თავი ჩვენვე შევცვალოთ, ჩვენ მხოლოდ მცირე სახეცვლილება შეგვიძლია, მაგრამ შეგვიძლია გარდავიქმნათ გარედან დახმარებით.
A არსებობს თეორია, რომ კაცობრიობა ორი წრისგან შედგება: დიდი, გარეგანი წრისგან, რომელიც მოიცავს ყველა ადამიანს და მცირე წრისგან, რომლის ცენტრშიც მცოდნე და მხილველი ადამიანები არიან. რეალური, ერთადერთი ინსტრუქცია, რომელსაც შეუძლია შეგვცვალოს, მხოლოდ ამ ბოლო (მცირე) ცენტრიდან შეიძლება და ინსტიტუტის მიზანს ჩვენი მომზადება წარმოადგენს იმისთვის, რომ შევძლოთ ამ მცირე ცენტრისგან მომავალ ინსტრუქციათა მიღება.
ჩვენ თავად არ შეგვიძლია საკუთარი თავი შევცვალოთ. Eეს მხოლოდ გარედან შეიძლება. Yყველა რელიგია მიუთითებს, ცოდნის ამ საერთო ცენტრის არსებობაზე, ყოველ საღვრთო წერილში არსებობს ეს ცოდნა, მაგრამ ადამიანებს არ უნდათ ამის დანახვა.
კითხვა: მაგრამ განა ადამიანებმა უკვე არ დააგროვეს ცოდნის დიდი მარაგი?
Pპასუხი: ადამიანებმა მრავალი სახის ცოდნა დააგროვეს, მაგრამ ჩვენი
Don't argue with fools. They'll drag you down to their level and beat you with their experience
გიორგი გურჯიევი, რა იცით ამ მისტიკოსის შესახებ?
