მორმონების საიტზე არის მათი მრწამსი
ჩვენ გვწამს მარადიული მამაღმერთის, და მისი ძის, იესო ქრისტესი, და სული წმინდის.
2. ჩვენ გვწამს, რომ ადამიანი დაისჯება თავისი ცოდვების გამო, და არა ადამის შეცოდებისათვის.
3. ჩვენ გვწამს ქრისტეს მიერ კაცთა ცოდვების გამოსყიდვისა, და გვჯერა სახარების წესებისა და კანონების დაცვით მსოფლიოს გადარჩენისა.
4. ჩვენ გვწამს, რომ სახარების უპირველესი პრინციპები და კანონებია: პირველი - რწმენა უფალ იესო ქრისტეში; მეორე - მონანიება; მესამე - წყალში ნათლობა ცოდვების მოსანანიებლად; მეოთხე - ხელდადება სული წმინდის მისაღებად.
5. ჩვენ გვწამს, რომ ადამიანი მოწოდებული უნდა იყოს ღმერთისთვის ხელდადებული წინასწარმეტყველისა და პიროვნებათა მეირ, რომელთაც ხელეწიფებათ სახარების ქადაგება და მისი წესების შესრულება.
6. ჩვენ გვწამს იგივე წყობა, რაც არსებობდა პერველდაწყებით ეკლესიაში, სახელდობრ: მოვიქულები, წინასწარმეტყევლები, პასტორები, მასწავლებლები, ევანგელისტები და ა. შ..
7. ჩვენ გვწამს ენებზე ლაპარაკის, წინასწარმეტყველების, გამოცხადების, ჩვენების, განკურნების, ენების თარგმანის ნიჭისა და ა.შ..
8. ჩვენ გვწამს, რომ ბიბლია არის ღმერთის სიტყვა, რამდენადაც იგი სწორად არის თარგმნილი; ჩვენ გვწამს, რომ მორმონის წიგნი არის ღმერთის სიტყვაა.
9. ჩვენ გვწამს ყოველივე, რაც ღმერთმა გამოგვიცხადა, ყოველივე, რასაც ის ახლა გვიცხადებს და ჩვენ გვწამს, რომ ის კიდევ გამოგვიცხადებს ბევრ დიად და მნიშვნელოვანს, რაც ღვთის სასუფეველს ეხება.
10. ჩვენ გვწამს ისრაელის ნამდვილი გაერთიანებისა და ათი ტომის აღდგენისა; რომ სიონი (ახალი იერუსალიმი) დაფუძნდება ამერიკის კონტინენტზე; რომ ქრისტე თვით იმეფებს დადამიწაზე; და რომ დადემიწა განახლდება და მიიღებს სამოთხისებურ დიდებას.
11. ჩვენი სინდისის თანახმად ვაცხადებთ, თაყვანი ვცეთ ყოველისშემძლე ღმერთს, და ყველას ნებას ვრთავთ ჰქონდეთ იგივე უფლებ, თაყვანი სცენ მას როგორც ან სადაც სურთ.
12. ჩვენ გვწამს მორჩილება მეფეთა, პრეზიდენტებისა სახელმწიფო მმართველებისა, მოსამართლეთა, კანონების დაცვის პატივის ცემით და მხარდაჭერით.
13. ჩვენ გვწამს, რომ უნდა ვიყოთ პატიოსანი, მართლები, უბიწონი, კეთილმოსურნე, მაღალზნეობრივნი, და ვქმნათ კარგი ყველას მიმართ; ჭეშმარიტად, ჩვენ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ჩვენ მივდევთ პავლე მოციქულის შეგონებას, ჩვენ გვწამს ყველაფერი, ყველაფერის იმადი გვაქვს, ჩვენ ბევრი გადავიტანეთ და იმედი გვაქვს, რომ ყველაფერს გადავიტანებთ. თუ არის რაიმე კარგი ან კეთილი, ამას ვეძებ
* * *
ამქვეყნად მოღვაწეობისას, იესომ იქადაგა თავისი სახარება და მოახდინა მრავალი სასწაული. მან მოუწოდა, თორმეტ კაცს, რომ ყოფილიყვნენ მისი მოციქულები და ხელდასხმით მათ მიაჩნია მღვდლობის უფლებამოსილება და ძალა, და ასე მან დააარსა თავისი ეკლესია. მან აკურთხა და განკურნა ავადმყოფნი. ამ სიკეთის მიუხედავად, ადამიანებმა უარყვეს იგი და ჯვარს აცვეს. ქრისტეს მიერ მიცემული უფლებამოსილებით, მოციქულებს შეეძლოთ სახარების ქადაგება, წეს-ჩვეულებების ჩატარება, და ეკლესიის ხელმძღვანელობა. ისინი ასწავლიდნენ ჭეშმარიტებებს, ნათლავდნენ, ხელდასხმით აძლევდნენ სული წმინდის ძღვენს, და ხელმძღვანელობნენ.
დიდი განდგომა
რამდენიმე წლის შემდეგ, ბოროტმა ადამიანებმა დაიწყეს მოციქულების დევნა და ბევრი მათგანი მოკლეს. მოციქულების სიკვდილის შემდეგ, მღვდლობის მართვის უფლებამოსილება დედამიწიდან აღებულ იქნა. მოციქულები წმინდად ინახავდნენ სახარების მოძღვრებებს და იცავდნენ ეკლესიის წესებს. მოციქულების გარეშე, ადამიანებმა დაიწყეს მოძღვრებების დამახინჯებას და ეკლესიის ორგანიზაციაში ცვლილებების შეტანას. მღვდლობის უფლებამოსილება დაეკარგა მსოფლიოს, და აღარავის ჰქონდა ღვთის ნებართვას რომ ჩაეტარებინა საჭირო წეს-ჩვეულებები, როგორიცაა ნათლობა. ამ პერიოდს ჰქვია დიდი განდგომა.
ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველმა ამოსმა იწინასწარმეტყველა ამ განდგომაზე: „აჰა, დგება დღეები – ამბობს უფალი ღმერთი – როცა მოვავლენ ქვეყანაზე შიმშილს, არა შიმშილს პურისას და წყურვილს წყლისას, არამედ უფლის სიტყვების მოსმენისას. იხეტიალებენ ზღვიდან ზღვამდე; მი-და-მოივლიან უფლის სიტყვის საძებნელად, მაგრამ ვერ ჰპოვებენ“ (ამოსი 8:11–12). ზუსტად ეს დღეები დადგა ქრისტეს მიერ უფლებამოსილი მოციქულების სიკვდილის შემდეგ. ხალხი ეძებოდა ჭეშმარიტებას, ხოლო გამოცხადების და მღვდლობის უფლებამოსილების გარეშე, ადამიანებმა ვერ მიიღეს საჭირო წეს-ჩვეულებები როგორიცაა ნათლობა და ხელდასხმით სული წმინდის ძღვენის მიღება, რადგან ღვთის უფლებამოსილება დაეკარგა მსოფლიოს. საბოლოოდ ამ განდგომის შედეგად მრავალი ეკლესია წარმოიქმნა.
საუკუნეების შემდეგ, გულწრფელმა ადამიანებმა გაანახლეს ჭეშმარიტების ძებნა. მათ უარყვეს იმ დროს მიღებული რელიგიური სწავლებანი. მათ გაამოცნიერეს რომ სახარების მოძღვრებები დამახინჯებული იყო, და რომ იმ დროინდელი საეკლსიო ხელმძღვანელები ასწავლიდნენ არა იმას რაც იესომ გვასწავლა, არამედ ადამიანების მიერ მოგონებული რელიგიური ფილოსოფია. მრავალი მათგან ელოდებოდნენ იმ დღეს, როცა მამაღმერთი მეორედ აღადგენდა ჭეშმარიტ ეკლესიას, სწორი მოძღვრებით და მღვდლობის უფლებამოსილებით.
აღდგენა
ალბათ არ დაუჯერებდით მეზობელს, რომ გეტყოდათ ვნახე ღმერთი და მან მიბრძანა აღვადგინო მისი ჭეშმარიტი ეკლესიასო. ალბათ იფიქრებდით რომ გაქვთ თქვენი რელიგია და ტრადიცია – იგივე რელიგია და ტრადიცია რომლისაც საუკუნეების მანძილზე სწამდათ თქვენი წინაპრებს. მაგრამ ებრაელები ეგრევე ექცეოდათ იესოს, როდესაც მან უთხრა მათ: „ღვთის ძე ვარ“ (იოანე 10:36).
1820 წელს, ახალგაზრდა ბიჭი ცხოვრობდა ამერიკაში. მას ერქვა იოსებ სმითი. იმ დროს, ბევრი მქადაგებელი ასწავლიდნენ იესო ქრისტეს შესახებ, ხოლო ყოველივე უპირისპირდებოდა ერთმანეთს. იოსები შეცბუნებული იყო, რადგან ყოველივე მქადაგებელი სხვანაირად ასწავლიდნენ წმინდა წერილების იმავე ნაწყვეტებს. იქნებ იგი ფიქრობდა: “რატომ არსებობს ამდენი სხვანაირი ქრისტიანული სარწმუნოება“? იოსები თვითონ და ოჯახთან ერთად კითხულობდა და სწავლობდა ბიბლიას, და ალბათ მისთვის კარგად ცნობილი იყო შემდეგი ნაწყვეტი: „ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება“ (ეფესელთა 4:5). მაშინ რატომ ამდენი სარწმუნოება? შეუძლებელია რომ ყოველივე იყოს ღვთის ჭეშმარიტი ეკლესია, ვინაიდან ყოველივე სხვანაირად ასწავლიან და ეკამათებიან ერთმანეთს.
იოსებმა გადაწყვიტა ჭეშმარიტების ძიებას. ის ესწრებოდა მრავალი ეკლესიის წირვას და ხშირად კითხულობდა ბიბლიას. ერთ დღეს, მან წაიკითხა შემდეგი ლექსი, იაკობის წერილიდან: „თუ რომელიმე თქვენგანს აკლია სიბრძნე,სთხოვოს ღმერთს, ყველასათვის უხვად და დაუყვედრებლად გამცემს, და მიეცემა“ (იაკობი 1:5). ამ სიტყვების მნიშვნელობას ძლიერად შემოვიდა მის გულში, და მან იფიქრა რომ მართლა აკლდათ სიბრძნე იმიტომ, რომ არ იცოდა თუ რომელი სარწმუნოება იყო ჭეშმარიტი! გადაწყვიტა რომ უნდა გაეკეთებინა ის რაც იაკობი ურჩევდა ყველა ქრისტიანს ვისაც აკლია სიბრძნე – უნდა ეკითხა ღმერთისთვის.
ერთ მშვენიერ დილას, იოსები შევიდა წყნარ ტყეში იმ მიზნით, რომ ლოცვა აღევლინა ღმერთისთვის, რათა მიეღო სიბრძნე და გაეგო თუ რომელი ეკლესია იყო ღვთის ერთადერთი ჭეშმარიტი ეკლესია. როდესაც მარტო იყო, მან მუხლი მოიყარა და დაიწყო ლოცვა, და თავისი სიტყვებით შემდგომი მოხდა: „მე დავინახე მზეზე უფრო კაშკაშა სინათლის სვეტი პირდაპირ ჩემი თავის ზევით, რომელიც თანდათანობით ეშვებოდა, სანამ ბოლოს მე არ დამეცა... როდესაც სინათლე მთლიანად მომეფინა, მე დავინახე ორი პიროვნება, რომლებიც იდგნენ ჰაერში ჩემს ზევით, რომელთა სიკაშკაშის და დიდების სიტყვებით აღწერა შეუძლებელია. ერთერთმა მათგანმა მომმართა სახელით, მიმითითა მეორეზე და სთქვა: ეს არის ჩემი საყვარელი ძე, მოუსმინე მას!“ (იხილეთ იოსებ სმითი–ისტორია 1:16-17).
ამ ხილვით მამაღმერთი და იესო ქრისტე გამოეცხადნენ მას. მხსნელმა დაუკრძალა იოსებს რომელიმე ეკლესიის გაწევრიანებას. მიუხედავად იმისა რომ მრავალ კეთილ ადამიანს სწამდათ ქრისტესი და ცდილობდნენ მისი სახარების გაგებას და სწავლებას, მათ აკლდათ ჭეშმარიტების სისრულეს და ნათლობის და სხვა წეს-ჩვეულებების ჩატარების უფლებამოსილება. ამ ხილვით, ღმერთმა მოუწოდა იოსებს რომ ყოფილიყო წინასწარმეტყველი. იესო ქრისტემ აღადგინა თავისი ჭეშმარიტი ეკლესია იოსებ სმითის მეშვეობით, ანუ მან უკან დააბრუნა დედამიწაზე მთელი ჭეშმარიტება და უფლებამოსილება
ამქვეყნად მოღვაწეობისას, იესომ იქადაგა თავისი სახარება და მოახდინა მრავალი სასწაული. მან მოუწოდა, თორმეტ კაცს, რომ ყოფილიყვნენ მისი მოციქულები და ხელდასხმით მათ მიაჩნია მღვდლობის უფლებამოსილება და ძალა, და ასე მან დააარსა თავისი ეკლესია. მან აკურთხა და განკურნა ავადმყოფნი. ამ სიკეთის მიუხედავად, ადამიანებმა უარყვეს იგი და ჯვარს აცვეს. ქრისტეს მიერ მიცემული უფლებამოსილებით, მოციქულებს შეეძლოთ სახარების ქადაგება, წეს-ჩვეულებების ჩატარება, და ეკლესიის ხელმძღვანელობა. ისინი ასწავლიდნენ ჭეშმარიტებებს, ნათლავდნენ, ხელდასხმით აძლევდნენ სული წმინდის ძღვენს, და ხელმძღვანელობნენ.
დიდი განდგომა
რამდენიმე წლის შემდეგ, ბოროტმა ადამიანებმა დაიწყეს მოციქულების დევნა და ბევრი მათგანი მოკლეს. მოციქულების სიკვდილის შემდეგ, მღვდლობის მართვის უფლებამოსილება დედამიწიდან აღებულ იქნა. მოციქულები წმინდად ინახავდნენ სახარების მოძღვრებებს და იცავდნენ ეკლესიის წესებს. მოციქულების გარეშე, ადამიანებმა დაიწყეს მოძღვრებების დამახინჯებას და ეკლესიის ორგანიზაციაში ცვლილებების შეტანას. მღვდლობის უფლებამოსილება დაეკარგა მსოფლიოს, და აღარავის ჰქონდა ღვთის ნებართვას რომ ჩაეტარებინა საჭირო წეს-ჩვეულებები, როგორიცაა ნათლობა. ამ პერიოდს ჰქვია დიდი განდგომა.
ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველმა ამოსმა იწინასწარმეტყველა ამ განდგომაზე: „აჰა, დგება დღეები – ამბობს უფალი ღმერთი – როცა მოვავლენ ქვეყანაზე შიმშილს, არა შიმშილს პურისას და წყურვილს წყლისას, არამედ უფლის სიტყვების მოსმენისას. იხეტიალებენ ზღვიდან ზღვამდე; მი-და-მოივლიან უფლის სიტყვის საძებნელად, მაგრამ ვერ ჰპოვებენ“ (ამოსი 8:11–12). ზუსტად ეს დღეები დადგა ქრისტეს მიერ უფლებამოსილი მოციქულების სიკვდილის შემდეგ. ხალხი ეძებოდა ჭეშმარიტებას, ხოლო გამოცხადების და მღვდლობის უფლებამოსილების გარეშე, ადამიანებმა ვერ მიიღეს საჭირო წეს-ჩვეულებები როგორიცაა ნათლობა და ხელდასხმით სული წმინდის ძღვენის მიღება, რადგან ღვთის უფლებამოსილება დაეკარგა მსოფლიოს. საბოლოოდ ამ განდგომის შედეგად მრავალი ეკლესია წარმოიქმნა.
საუკუნეების შემდეგ, გულწრფელმა ადამიანებმა გაანახლეს ჭეშმარიტების ძებნა. მათ უარყვეს იმ დროს მიღებული რელიგიური სწავლებანი. მათ გაამოცნიერეს რომ სახარების მოძღვრებები დამახინჯებული იყო, და რომ იმ დროინდელი საეკლსიო ხელმძღვანელები ასწავლიდნენ არა იმას რაც იესომ გვასწავლა, არამედ ადამიანების მიერ მოგონებული რელიგიური ფილოსოფია. მრავალი მათგან ელოდებოდნენ იმ დღეს, როცა მამაღმერთი მეორედ აღადგენდა ჭეშმარიტ ეკლესიას, სწორი მოძღვრებით და მღვდლობის უფლებამოსილებით.
აღდგენა
ალბათ არ დაუჯერებდით მეზობელს, რომ გეტყოდათ ვნახე ღმერთი და მან მიბრძანა აღვადგინო მისი ჭეშმარიტი ეკლესიასო. ალბათ იფიქრებდით რომ გაქვთ თქვენი რელიგია და ტრადიცია – იგივე რელიგია და ტრადიცია რომლისაც საუკუნეების მანძილზე სწამდათ თქვენი წინაპრებს. მაგრამ ებრაელები ეგრევე ექცეოდათ იესოს, როდესაც მან უთხრა მათ: „ღვთის ძე ვარ“ (იოანე 10:36).
1820 წელს, ახალგაზრდა ბიჭი ცხოვრობდა ამერიკაში. მას ერქვა იოსებ სმითი. იმ დროს, ბევრი მქადაგებელი ასწავლიდნენ იესო ქრისტეს შესახებ, ხოლო ყოველივე უპირისპირდებოდა ერთმანეთს. იოსები შეცბუნებული იყო, რადგან ყოველივე მქადაგებელი სხვანაირად ასწავლიდნენ წმინდა წერილების იმავე ნაწყვეტებს. იქნებ იგი ფიქრობდა: “რატომ არსებობს ამდენი სხვანაირი ქრისტიანული სარწმუნოება“? იოსები თვითონ და ოჯახთან ერთად კითხულობდა და სწავლობდა ბიბლიას, და ალბათ მისთვის კარგად ცნობილი იყო შემდეგი ნაწყვეტი: „ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება“ (ეფესელთა 4:5). მაშინ რატომ ამდენი სარწმუნოება? შეუძლებელია რომ ყოველივე იყოს ღვთის ჭეშმარიტი ეკლესია, ვინაიდან ყოველივე სხვანაირად ასწავლიან და ეკამათებიან ერთმანეთს.
იოსებმა გადაწყვიტა ჭეშმარიტების ძიებას. ის ესწრებოდა მრავალი ეკლესიის წირვას და ხშირად კითხულობდა ბიბლიას. ერთ დღეს, მან წაიკითხა შემდეგი ლექსი, იაკობის წერილიდან: „თუ რომელიმე თქვენგანს აკლია სიბრძნე,სთხოვოს ღმერთს, ყველასათვის უხვად და დაუყვედრებლად გამცემს, და მიეცემა“ (იაკობი 1:5). ამ სიტყვების მნიშვნელობას ძლიერად შემოვიდა მის გულში, და მან იფიქრა რომ მართლა აკლდათ სიბრძნე იმიტომ, რომ არ იცოდა თუ რომელი სარწმუნოება იყო ჭეშმარიტი! გადაწყვიტა რომ უნდა გაეკეთებინა ის რაც იაკობი ურჩევდა ყველა ქრისტიანს ვისაც აკლია სიბრძნე – უნდა ეკითხა ღმერთისთვის.
ერთ მშვენიერ დილას, იოსები შევიდა წყნარ ტყეში იმ მიზნით, რომ ლოცვა აღევლინა ღმერთისთვის, რათა მიეღო სიბრძნე და გაეგო თუ რომელი ეკლესია იყო ღვთის ერთადერთი ჭეშმარიტი ეკლესია. როდესაც მარტო იყო, მან მუხლი მოიყარა და დაიწყო ლოცვა, და თავისი სიტყვებით შემდგომი მოხდა: „მე დავინახე მზეზე უფრო კაშკაშა სინათლის სვეტი პირდაპირ ჩემი თავის ზევით, რომელიც თანდათანობით ეშვებოდა, სანამ ბოლოს მე არ დამეცა... როდესაც სინათლე მთლიანად მომეფინა, მე დავინახე ორი პიროვნება, რომლებიც იდგნენ ჰაერში ჩემს ზევით, რომელთა სიკაშკაშის და დიდების სიტყვებით აღწერა შეუძლებელია. ერთერთმა მათგანმა მომმართა სახელით, მიმითითა მეორეზე და სთქვა: ეს არის ჩემი საყვარელი ძე, მოუსმინე მას!“ (იხილეთ იოსებ სმითი–ისტორია 1:16-17).
ამ ხილვით მამაღმერთი და იესო ქრისტე გამოეცხადნენ მას. მხსნელმა დაუკრძალა იოსებს რომელიმე ეკლესიის გაწევრიანებას. მიუხედავად იმისა რომ მრავალ კეთილ ადამიანს სწამდათ ქრისტესი და ცდილობდნენ მისი სახარების გაგებას და სწავლებას, მათ აკლდათ ჭეშმარიტების სისრულეს და ნათლობის და სხვა წეს-ჩვეულებების ჩატარების უფლებამოსილება. ამ ხილვით, ღმერთმა მოუწოდა იოსებს რომ ყოფილიყო წინასწარმეტყველი. იესო ქრისტემ აღადგინა თავისი ჭეშმარიტი ეკლესია იოსებ სმითის მეშვეობით, ანუ მან უკან დააბრუნა დედამიწაზე მთელი ჭეშმარიტება და უფლებამოსილება
ამქვეყნად მოღვაწეობისას, იესომ იქადაგა თავისი სახარება და მოახდინა მრავალი სასწაული. მან მოუწოდა, თორმეტ კაცს, რომ ყოფილიყვნენ მისი მოციქულები და ხელდასხმით მათ მიაჩნია მღვდლობის უფლებამოსილება და ძალა, და ასე მან დააარსა თავისი ეკლესია. მან აკურთხა და განკურნა ავადმყოფნი. ამ სიკეთის მიუხედავად, ადამიანებმა უარყვეს იგი და ჯვარს აცვეს. ქრისტეს მიერ მიცემული უფლებამოსილებით, მოციქულებს შეეძლოთ სახარების ქადაგება, წეს-ჩვეულებების ჩატარება, და ეკლესიის ხელმძღვანელობა. ისინი ასწავლიდნენ ჭეშმარიტებებს, ნათლავდნენ, ხელდასხმით აძლევდნენ სული წმინდის ძღვენს, და ხელმძღვანელობნენ.
დიდი განდგომა
რამდენიმე წლის შემდეგ, ბოროტმა ადამიანებმა დაიწყეს მოციქულების დევნა და ბევრი მათგანი მოკლეს. მოციქულების სიკვდილის შემდეგ, მღვდლობის მართვის უფლებამოსილება დედამიწიდან აღებულ იქნა. მოციქულები წმინდად ინახავდნენ სახარების მოძღვრებებს და იცავდნენ ეკლესიის წესებს. მოციქულების გარეშე, ადამიანებმა დაიწყეს მოძღვრებების დამახინჯებას და ეკლესიის ორგანიზაციაში ცვლილებების შეტანას. მღვდლობის უფლებამოსილება დაეკარგა მსოფლიოს, და აღარავის ჰქონდა ღვთის ნებართვას რომ ჩაეტარებინა საჭირო წეს-ჩვეულებები, როგორიცაა ნათლობა. ამ პერიოდს ჰქვია დიდი განდგომა.
ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველმა ამოსმა იწინასწარმეტყველა ამ განდგომაზე: „აჰა, დგება დღეები – ამბობს უფალი ღმერთი – როცა მოვავლენ ქვეყანაზე შიმშილს, არა შიმშილს პურისას და წყურვილს წყლისას, არამედ უფლის სიტყვების მოსმენისას. იხეტიალებენ ზღვიდან ზღვამდე; მი-და-მოივლიან უფლის სიტყვის საძებნელად, მაგრამ ვერ ჰპოვებენ“ (ამოსი 8:11–12). ზუსტად ეს დღეები დადგა ქრისტეს მიერ უფლებამოსილი მოციქულების სიკვდილის შემდეგ. ხალხი ეძებოდა ჭეშმარიტებას, ხოლო გამოცხადების და მღვდლობის უფლებამოსილების გარეშე, ადამიანებმა ვერ მიიღეს საჭირო წეს-ჩვეულებები როგორიცაა ნათლობა და ხელდასხმით სული წმინდის ძღვენის მიღება, რადგან ღვთის უფლებამოსილება დაეკარგა მსოფლიოს. საბოლოოდ ამ განდგომის შედეგად მრავალი ეკლესია წარმოიქმნა.
საუკუნეების შემდეგ, გულწრფელმა ადამიანებმა გაანახლეს ჭეშმარიტების ძებნა. მათ უარყვეს იმ დროს მიღებული რელიგიური სწავლებანი. მათ გაამოცნიერეს რომ სახარების მოძღვრებები დამახინჯებული იყო, და რომ იმ დროინდელი საეკლსიო ხელმძღვანელები ასწავლიდნენ არა იმას რაც იესომ გვასწავლა, არამედ ადამიანების მიერ მოგონებული რელიგიური ფილოსოფია. მრავალი მათგან ელოდებოდნენ იმ დღეს, როცა მამაღმერთი მეორედ აღადგენდა ჭეშმარიტ ეკლესიას, სწორი მოძღვრებით და მღვდლობის უფლებამოსილებით.
აღდგენა
ალბათ არ დაუჯერებდით მეზობელს, რომ გეტყოდათ ვნახე ღმერთი და მან მიბრძანა აღვადგინო მისი ჭეშმარიტი ეკლესიასო. ალბათ იფიქრებდით რომ გაქვთ თქვენი რელიგია და ტრადიცია – იგივე რელიგია და ტრადიცია რომლისაც საუკუნეების მანძილზე სწამდათ თქვენი წინაპრებს. მაგრამ ებრაელები ეგრევე ექცეოდათ იესოს, როდესაც მან უთხრა მათ: „ღვთის ძე ვარ“ (იოანე 10:36).
1820 წელს, ახალგაზრდა ბიჭი ცხოვრობდა ამერიკაში. მას ერქვა იოსებ სმითი. იმ დროს, ბევრი მქადაგებელი ასწავლიდნენ იესო ქრისტეს შესახებ, ხოლო ყოველივე უპირისპირდებოდა ერთმანეთს. იოსები შეცბუნებული იყო, რადგან ყოველივე მქადაგებელი სხვანაირად ასწავლიდნენ წმინდა წერილების იმავე ნაწყვეტებს. იქნებ იგი ფიქრობდა: “რატომ არსებობს ამდენი სხვანაირი ქრისტიანული სარწმუნოება“? იოსები თვითონ და ოჯახთან ერთად კითხულობდა და სწავლობდა ბიბლიას, და ალბათ მისთვის კარგად ცნობილი იყო შემდეგი ნაწყვეტი: „ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება“ (ეფესელთა 4:5). მაშინ რატომ ამდენი სარწმუნოება? შეუძლებელია რომ ყოველივე იყოს ღვთის ჭეშმარიტი ეკლესია, ვინაიდან ყოველივე სხვანაირად ასწავლიან და ეკამათებიან ერთმანეთს.
იოსებმა გადაწყვიტა ჭეშმარიტების ძიებას. ის ესწრებოდა მრავალი ეკლესიის წირვას და ხშირად კითხულობდა ბიბლიას. ერთ დღეს, მან წაიკითხა შემდეგი ლექსი, იაკობის წერილიდან: „თუ რომელიმე თქვენგანს აკლია სიბრძნე,სთხოვოს ღმერთს, ყველასათვის უხვად და დაუყვედრებლად გამცემს, და მიეცემა“ (იაკობი 1:5). ამ სიტყვების მნიშვნელობას ძლიერად შემოვიდა მის გულში, და მან იფიქრა რომ მართლა აკლდათ სიბრძნე იმიტომ, რომ არ იცოდა თუ რომელი სარწმუნოება იყო ჭეშმარიტი! გადაწყვიტა რომ უნდა გაეკეთებინა ის რაც იაკობი ურჩევდა ყველა ქრისტიანს ვისაც აკლია სიბრძნე – უნდა ეკითხა ღმერთისთვის.
ერთ მშვენიერ დილას, იოსები შევიდა წყნარ ტყეში იმ მიზნით, რომ ლოცვა აღევლინა ღმერთისთვის, რათა მიეღო სიბრძნე და გაეგო თუ რომელი ეკლესია იყო ღვთის ერთადერთი ჭეშმარიტი ეკლესია. როდესაც მარტო იყო, მან მუხლი მოიყარა და დაიწყო ლოცვა, და თავისი სიტყვებით შემდგომი მოხდა: „მე დავინახე მზეზე უფრო კაშკაშა სინათლის სვეტი პირდაპირ ჩემი თავის ზევით, რომელიც თანდათანობით ეშვებოდა, სანამ ბოლოს მე არ დამეცა... როდესაც სინათლე მთლიანად მომეფინა, მე დავინახე ორი პიროვნება, რომლებიც იდგნენ ჰაერში ჩემს ზევით, რომელთა სიკაშკაშის და დიდების სიტყვებით აღწერა შეუძლებელია. ერთერთმა მათგანმა მომმართა სახელით, მიმითითა მეორეზე და სთქვა: ეს არის ჩემი საყვარელი ძე, მოუსმინე მას!“ (იხილეთ იოსებ სმითი–ისტორია 1:16-17).
ამ ხილვით მამაღმერთი და იესო ქრისტე გამოეცხადნენ მას. მხსნელმა დაუკრძალა იოსებს რომელიმე ეკლესიის გაწევრიანებას. მიუხედავად იმისა რომ მრავალ კეთილ ადამიანს სწამდათ ქრისტესი და ცდილობდნენ მისი სახარების გაგებას და სწავლებას, მათ აკლდათ ჭეშმარიტების სისრულეს და ნათლობის და სხვა წეს-ჩვეულებების ჩატარების უფლებამოსილება. ამ ხილვით, ღმერთმა მოუწოდა იოსებს რომ ყოფილიყო წინასწარმეტყველი. იესო ქრისტემ აღადგინა თავისი ჭეშმარიტი ეკლესია იოსებ სმითის მეშვეობით, ანუ მან უკან დააბრუნა დედამიწაზე მთელი ჭეშმარიტება და უფლებამოსილება
http://www.mormonebi.org/restoration.html 
უკანასკნელი დღეების წმინდანთა ეკლესია, მორმონები, ვინ არიან და რა უნდათ?
