რაც მეტი ოქრო ექნება მით უკეთესი,რადგან ოქროს იმიტომ კი არ ხმარობენ ძველ აღთქმაში რომ ფერი მოწონდათ, ოქროს საქვს ისეთი გარკვეული თვისება და სწორედ ამიტომ ხმარობდნენ,სწორედ ამიტომ მიუთითებდა ღმერთი რომ აუცილებლად ოქროთი უნდა ყოფილიყო გაკეთებული.
გადახედეთ ძველ აღთქმას და მერე მოიძიეთ ოქროს თვისებებზე ინფორმაცია. მე მეზარება ახლა ამაზე ჩალიჩი.
ნუ ეს არ ეხება იეჰოველებს და ისეთ ქრისტიანებს რომლებიც უბრალოდ ოთახებში იკრიბებიან და ასე შემდეგ.
ათეიზმი 0
მართლმადიდებელი ქრისტიანობა 100
გამოსვლა
3. აი, შესაწირავი, რომელიც უნდა აკრიფოთ მათგან: ოქრო, ვერცხლი და ბრინჯაო.
4. ლურჯი, ძოწეული და ჭიაფერი მატყლი, სელი და თხისური.
5. დათრიმლული ცხვრის ტყავები და თახაშის ტყავები და ურთხელის ძელები.
6. გასანათებელი ზეთი და სურნელებანი მირონისათვის და საკმევლისათვის.
7. სარდიონის თვლები და ეფოდისა და სამკერდულის მოსაოჭავი თვლები.
8. გამიკეთონ საწმიდარი, რომ დავივანო მათ შორის.
9. როგორც მე გაჩვენებთ სავანის სახეს და მთელი მისი მოწყობილობის სახეს, იმგვარად გააკეთეთ ყველაფერი.
10. გააკეთონ კიდობანი ურთხელისგან; სიგრძე ორნახევარი წყრთა, სიმაღლე - ერთნახევარი წყრთა.
11. ხალასი ოქროთი მოჭედე შიგნიდან და გარედან და ოქროს გვირგვინი შემოავლე ირგვლივ.
12. ოთხი ოქროს რგოლი ჩამოასხი და ოთხსავე კუთხეში მიუმაგრე; ორი რგოლი ერთ მხარეს, ორი რგოლი მეორე მხარეს.
13. გამოთალე კეტები ურთხელისგან და ოქროთი მოჭედე.
14. კეტები რგოლებში გაუყარე კიდობნის გვერდების გასწვრივ, ისე რომ კიდობნის ტარება შეიძლებოდეს.
15. კიდობნის რგოლებში უნდა იყოს გაყრილი კეტები, არასოდეს არ გამოაძროთ.
16. ჩასდებ კიდობანში აღთქმას, რომელსაც მოგცემ.
17. გაუკეთებ სახურავს ხალასი ოქროსგან, სიგრძე ორნახევარი წყრთა იქნება, ერთნახევარი წყრთა - სიგანე.
18. ოქროსგან გამოჭედავ ორ ქერუბიმს და სახურავის ორსავე კიდეზე დაამაგრებ.
19. ერთ ქერუბიმს ერთს კიდეზე დაამაგრებ, მეორე ქერუბიმს - მეორე კიდეზე. სახურავის ზემოთ ორსავე კიდეზე დაამაგრე ქერუბიმები.
20. თავსზემოთ ჰქონდეთ ფრთები გადმოშლილი ქერუბიმებს, რომ ფრთებმა დაფარონ სახურავი; პირი ერთმანეთისკენ ჰქონდეთ მიქცეული, სახურავს უნდა დაჰყურებდნენ ქერუბიმები.
21. ზემოდან დაადე სახურავი კიდობანს, ხოლო კიდობანში მოწმობა ჩადე, რომელსაც მე მოგცემ.
22. მანდ მოგევლინები ხოლმე, სახურავზე, ორ ქერუბიმს შორის, მოწმობის კიდობანზე რომ არიან, და ყველაფერს გამოგიცხადებ, რაც ისრაელიანებისათვის უნდა გაბრძანებინოთ.
23. გააკეთებ ტაბლას ურთხელისგან: სიგრძე ორი წყრთა იქნება, სიგანე - ერთი წყრთა, სიმაღლე - ერთნახევარი წყრთა.
24. წმიდა ოქროთი მოჭედავ მას და ირგვლივ ოქროს გვირგვინს შემოავლებ.
25. ერთი მტკაველი სიმაღლის კედელი გაუკეთე ირგვლივ და ოქროს გვირგვინი შემოავლე კედელს.
26. ოთხი ოქროს რგოლი გაუკეთე და ოთხსავე კიდეზე ოთხსავე ფეხთან მიუმაგრე.
27. კეტების გასაყრელად უნდა იყოს რგოლები კედლებზე, ტაბლის ტარება რომ შეიძლებოდეს.
28. გამოთალე კეტები ურთხელისგან და ოქროთი მოჭედე; მათი მეშვეობით ატარონ ტაბლა.
29. გააკეთე მისთვის თეფშები, კოვზები, თასები და საღვრელის დასაღვრელი სამწდეოები; ხალასი ოქროსგან გააკეთე.
30. მუდამ გეწყოს ტაბლაზე ჩემს წინაშე დასადებელი პური.
31. გააკეთე სასანთლეები ხალასი ოქროსგან; ნაჭედი უნდა იყოს სასანთლე; მისი ღერო, რტოები, ჯამები, კვირტები და ყვავილები გამობურცული უნდა იყოს.
32. ექვსი რტო უნდა გამოდიოდეს ღეროდან: სასანთლის სამი რტო ერთი მხრიდან, სასანთლის სამი რტო მეორე მხრიდან.
33. სამი ნუშისებური ჯამი ერთ რტოზე, კვირტი და ყვავილი; სამი ნუშისებური ჯამი მეორე რტოზე, კვირტი და ყვავილი. ასე ექვსსავე რტოზე, რომლებიც სასანთლის ღეროდან გამოდიან.
34. სასანთლის ღეროზე კი ოთხი ნუშისებური ჯამი, თავ-თავისი კვირტებითა და ყვავილებით.
35. ერთი კვირტი ორ რტოს ქვეშ, ერთი კვირტი კიდევ ორ რტოს ქვეშ, და ერთი კვირტიც კიდევ ორ რტოს ქვეშ, ექვსსავე რტოს ქვეშ, რომლებიც სასანთლის ღეროდან გამოდიან.
36. მათი კვირტები და რტოები ერთიანი უნდა იყიოს. ერთიანად უნდა იყოს ნაჭედი მთლიანი ხალასი ოქროსაგან.
37. გაუკეთე შვიდი ლამპარი, რომ აანთონ ეს ლამპრები მისი წინა მხარის გასანათებლად.
38. მაშები და აქანდაზები ხალასი ოქროსაგან გააკეთე.
39. ერთი ქანქარი ხალასი ოქროსაგან გააკეთონ იგი მთელი ამ მოწყობილობითურთ.
40. იცოდე, იმ სახის მიხედვით გააკეთე ისინი, როგორც მთაზე იხილე.
რატომ ამდენი ოქრო და არა უფრო მყარი მეტალი ?
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
Два основных драгоценных металла, используемых в церковном ювелирном искусстве — это золото и серебро. Несмотря на то, что большинство церковных предметов изготовлено из серебра, первым в символической иерархии стоит золото. Но если рассматривать церковное искусство в целом, включая иконопись и храмовую архитектуру, то золото и в количественном отношении окажется на первом месте.
Первое и самое главное значение золота то, что оно являет нам образ света. Его можно назвать «абсолютной метафорой света». Такая символика была характерна не только для христианской, но и для древнегреческой, и древнеславянских культур, для которых «золото — огонь, в ночи блистающий». В свою очередь, свет в христианстве — это символ божественного. «Бог есть свет, и нет в нем никакой тьмы» (I послание Иоанна 1.5.). И как золото — «абсолютная метафора света», так свет «абсолютная метафора Бога». Свет не является сущностью Бога, это Его энергия. В христианстве существует учение, сформулированное святым Григорием Паламой о нечувственном, но абсолютно конкретном светоизлучении энергии Божества, называемым Фаворским светом, который созерцали некоторые христианские мистики. В церковном искусстве разработано множество приемов передачи Фаворского света, но именно использование золота позволяет делать это наилучшим образом.
Образ света как духовный символ имеет несколько значений. С одной стороны, это — ясность, раскрывающая сущность бытия. По Евангелию от Иоанна, присутствие Христа в мире — это присутствие света: «Ходите, пока есть свет, чтобы не объяла вас тьма, а ходящий во тьме не знает, куда идет» (Иоанн XII.35). С другой стороны, свет — это блистание Божией славы, «огонь поядающий» (Исход XXIV.17), свет, от которого ослеп гонитель христиан Савл и духовно прозрел апостол Павел (Деяние апостолов XXII, 11). Именно вещество золота в большей степени может передать «слепящий блеск» в сочетании с «таинственным мраком», который, по учению Дионисия Ареопагита, является синонимом Божественного света. «Свет этот незрим по причине чрезмерного блеска и недосягаем по причине преизбытка сверхсущностного светолития, и в этот мрак вступает всякий, кто сподобился познавать и видеть Бога именно через не–видение и не–познавание, но воистину возвышается над видением и познаванием...».
Оба аспекта света — прозрачная ясность и тяжелое блистание, выраженные через субстанцию стекла и золота, соединены в образе Небесного Иерусалима: «...город был чистое золото подобен чистому стеклу» (Апокалипсис XXI 18). В христианском искусстве эти качества материализуются через прозрачность витражей католической Церкви и золотой блеск византийских мозаик и православных икон. В этом отражается принципиальная разница богословских воззрений Запада и Востока. В православной Церкви значение золота как символа Божественного нетварного света, славы Божией, является главным. В этом смысле золото повсемест но встречается в иконописи и ювелирном искусстве. Также золото может иметь особое отношение к ангелам, как персонификация Божией славы. Примером служат известные византийские чеканные иконы с образом Архангела Михаила.
Следующее значение золота также связано со светом, но уже со светом солнца. Эта символика также была присуща многим дохристианским культурам. Золото устойчиво связывалось с солнцем, так же, как серебро — с луной. Христианство восприняло эту символику, образуя новую цепь символов: золото — символ солнца, а солнце — символ Христа. Эпитет Христа, по словам пророка Малахии, «Солнце Правды» (IV 2). Солнце всегда связывалось с идеей сакрального царя, и поэтому является царским символом, а золото — атрибутом и эмблемой царского достоинства. Именно по этой причине золото было в числе даров, принесенных волхвами младенцу Христу, как мессианскому царю, «Царю Славы». Регалии мирских царей также по преимуществу золотые. То же можно сказать и о царских дарах Церкви, «Царю царей». Большинство царских вкладов в храмы изготовлено из золота, как и богослужебные предметы в царских храмах.
В этом смысле золото совпадает с другим драгоценным металлом — серебром, главное значение которого именно нравственная чистота, святость и целомудрие. Этому способствовали такие качества серебра, как белизна и способность препятствовать процессам порчи и гниения. Возможно, по причине этого последнего качества, серебру с древнейших времен придавалось магическое значение, свойство отгонять злые силы. Являясь символом целомудрия, духовной и телесной целостности, не ущербности, золото и серебро несколько отличаются друг от друга в своем значении. Если золото — абсолютный и божественный символ, то серебро в большей степени отражает живую человеческую природу. Поэтому серебро идеально подходит для изготовления индивидуальных святынь: крестов, иконок и т.п. Соприкасаясь с нечистотой, болезнью, а в духовном плане — грехом, серебро имеет свойство чернеть, как бы символизируя падшее Адамово естество. Поэтому серебряный крест на теле, кроме духовной помощи, всегда подскажет о нарушении состояния здоровья человека. Это свойство использовали наши предки, особенно следя за состоянием здоровья детей. Нательный серебряный крестик или серебряная сережка в ухе ребенка предупреждали о начале болезни.
Как символ целомудрия, серебро и золото символизируют чистоту девства и тем самым связаны с образом Приснодевы Марии. Причем основным символом Богородицы чаще бывает серебро, а золото дополняет образ в качестве позолоты. Эта идея выражена во множестве поэтических эпитетов из богородичной гимнографии, таких как «ковчег, позлащенный духом», «златоблистательная опочивальня Слова», «всезлатой сосуд» и т.п. Храмовая утварь и оклады икон преимущественно изготавливаются из серебра, символизирующего Богородицу (которая, в свою очередь, является символом Церкви), а также святость и обоженую плоть святых. На серебре, как отблеск Божественного света, часто присутствует позолота. Она может полностью покрывать предмет, приближая его к символическому значению чистого золота, а может присутствовать фрагментарно, создавая символические сочетания двух металлов. Такая цветовая композиция белого и золотого часто встречается в Апокалипсисе, символизируя святость (серебро), пребывающую в лучах Божией славы (золото).
Существует еще одно символическое значение золота и серебра, которое связано с процессом плавки и очищения металлов. Эта символика преображения, просветления, аскезы и мученичества. Процесс литья металлов у всех народов носил магический характер. В христианстве же его связывают с испытанием и преображением души человека. Золото и серебро на пути к блеску проходят через огонь: «Плавильня для серебра и горнило для золота, а сердца испытует Господь», говорится в Ветхом Завете (книга притчей Соломоновых XXVII,3). Аналогичные мысли встречаются и в Новом Завете. Ангелу Лаодикийской Церкви, вялый дух которой «ни холоден и ни горяч», говорится: «Советую тебе купить у меня золото, огнем очищенное, чтобы тебе обогатиться» (Апокалипсис III 18).
Еще одно значение серебра — Евангельское красноречие, а точнее — символ истины. Это основано на словах Псалма 11, 7, и также связано с процессом плавления: «Слова Господни — слова чистые, серебро, очищенное от земли в горниле, семь раз переплавленное».
This post has been edited by GAIUS IULIUS CAESAR AUGUSTUS on 26 Dec 2012, 11:53 
კიდევ ტაძარი? ტაძარი, ტაძარი!, ტაძარი? ტაძარი! ტა-ძა-რი! ტა-ძა-რი!
