სანამ ყველაფერი კარგად მახსოვს და თან ვიცი ორსულობის დროს რა კარგია მოგონებებია კითხვა, დავწერ ჩემს მოგონებებსაც.
38.3 დღეზე ჩამომივარდა დილით საცობი, ძალიან პატარა. ვიცოდი რომ საცობი არ ნიშნავს მშობიარობის მალევე დაწყებას, მაგრამ არც ძალიან შორა იყო ეს დღე აშკარად
) არადა მანამდე ეხომ 2 კვირა არაფერი არ იქნებაო და ძაან მოწყენილი ვითვლიდი დღეებს. იმ დღეს რატომღაც ავყევი ემოციებს და საღამოს წნევა ამივარდა 140/90 პულსიც ამიჩქარდა. დავურეკე ექიმს და წავედი სამშობიაროში, სადაც გამიზომეს წნევა ორივე ხელზე. ერთზე 140/90 მეორე 110/70 და მსუბუქი პრეკლამსიაა უნდა დაგაწვინოთო. თან გამსინჯა მორიგემ ხელით და თითის წვერზე ისინჯები და რადგან ნამშობიარებ ერთხელ ეს შენთვის სამშობიარო გახსნა არ არისო. ნუ პათოლოგიურში დაწოლაზე დავიმართე ისტერიკა სახლშო გავაკონტროლებ წნევებს არ მინდა დაწოლა თქო. დავურეკე ჩემა ექიმს და გადაწყდა უცებ შარდში ცილას განსაზღვრავდნენ, თუ მექნებოდა ვწვებოდი თუ არა და გამიშვებდნენ. ავიღე შარდი და გავაძლიერე ლოცვა
)) ცილა აღმომაჩნდა და გამიშვეს სახლში. წნევა დავაბრალეთ საცობის რო ჩამომეშალა ემოციურ ფონს
) წამოვედი სახლში და თან მიხარია რო სახლში ვარ, თან არა
) უკვე ძაან მინდა რო ვიმშობიარო და ვიფიქრე ალბათ ბოლომდე რომ არ ვარ მზად ფსიქოლოგიურად გრძნობს ბავშვი თქო. მეორე დღეს ავაწყვეთ კალიასკა, ბაუნსერი. ჩავალაგე ჩემი ჩანთა წვრილმანები მოვაგვარე და წავედით მთელი ოჯახი სასეირნოდ. მოვლითი ტკივილები მაქვს 32 ვირიდან და მიჩვეული ვიყავი, მაგრამ მაინც იმედი მქონდა გულში რომნესის იყო და დავიწყე დანიშვნა დროის. რა თქმა უნდა არარეგულარული იყო , მაგრამ მთელი საღამო ვაკონტროლებდი, თან თითქოსმემატებოდა ტკივილი, მაგრამ ცოტა ხანშინისე მეძინებოდა მივხვდი რო სამშობიარო ტკივილები რომ მქონოდა ძილზე არ ვიფიქრებდი. დავიძინე და დილით გამაღვიძა ტკვილმა, ბავშვი სკოლაში ვერ წავიყვამე, უკვე უჟმურ ხასიათზე ვიყავი ვერ ვხვდწბოდი რა ხდებოდა. მთელი დღე მქონდა მოვლითი ტკივილევი მაგრამ სულ არარეგულარული. უკვე 4 საათზე 2 ჯერ დავიჭირე 7 წუთიანი შუალედი და იმედი მომეცა შევვარდი წყლის გადასავლებად და იქმივხვდი წყალში მშობიარობა ალბათ როგორ ასწორებს, ტკივილებს საერთოდ ვერ ვგრძნობდი და დუშშივე ცრემლები მახრჩობდა ისევ გადამიარა თქო, მაგრამ რომ გამოვედი უკვე 5 წუთიანი შუალედები იყო. მოკლედ მაინც წავალ თქო და წავედოთ მე და ჩემი ქმარი. 3 წუთიანი შუალედები მქონდა გზაში.მოვედი პინეოში. ხელით გამსინჯა და 3 თითზე ხარ და სასწრაფოდ მოემზადეო, თან დაიწყო რეკვები 3 თითია გახსნა განმეორებითი მშობიარობა გაამზადეთ ოთახი დროზე და არ მჯერა რო ჩემზე ლაპარაკობს რა დროზე როს დროზე ჯერ 3 თითზე ვარ თქო. ეგრევ ვუთხარი ჩემს ექიმს მე გაუტკივარებას ვიკეთებთქო და რათ გინდა ძაან მალე გააჩენო და მეთქი შენ რა იცი მინდა თქო. ამიყვანეს პალატაში, გამოვიცვალე და გამიკეთეს გაუტკივარება და გაუშვეს ტესტ დოზა. მთელი ეს პერიოდი მოსათმენად მტკიოდა. ბუშტი გამიხეთქეს, ისევ მოსათმენად მტკიოდა. რამდენიმე მოვლითი ტკივილი იყო ძლიერი და გაუტკივარებია ფონზე მახსწნდებოდა რომ უნდა მესუნთქა და ბევრად მმარტივდბეოდა. პირველ მშობკარობაზეც და ეხლა მთელი ეს პერიოდი მქონდა გულის რევის შეგრძნება, რაც ახლავს ყელის გახსნას და ეს ძააან ცუდი იყო. ძალიან მალე მივხვდი რო ვეღარ ვლაოარაკობდი ისე მეჭინთებოდა, მაგრამ იმდენად სწრაფად მოხდა რომ არ მჯეროდა და ვიკავებდი. მერე ვკითხე ექიმს ვერ გაავიგე ვიწყებთ თუ არა თქო და კი დაიწყეო და დაოწყო ჭინთვები. თავის გამოსვლის მომენტი იყო მტკივნეული და მანდ ვყვიროდი , სულ 4 გაჭინთვაშ გავაჩინე და დამატყეპეს მუცელზე
) თბილი და მჩხავანა. შოკში ვიყავი ემოციებიაგან. მეც და ყველა. მერე დაბადინესმომყოლი და რომ მითხრეა აეც ჩაჭრა გაქვს და არც ჩახევაო ძალიან ბედნიერი ვიყავი და ვიფიქრე როგორც ბოლო ეხოზე მითხრეს 3300 ია თქო. მერე აწონეს და აღმოჩნდა 3900 53 სმ. ნიუბორნი შარვალი პატარა მოუვიდა და თავის ტანსაცმელი ჩააცვეს.მშობიარობა სულ 2 საათიგაგრძლედა და ეხლაც არ მჯერა რომ მე ვიყავი ესე სწრაფად რო გავაჩინე. FYI პირველი 7 წლის წინ მყავს გაჩენილი.
გავაჩიბე პინეო ლაქშერიში თამარ მაჩიტაძესთან. პირველიც თამართან მყავს გაჩენილი. ძალიან კმაყკფილი ვარ მთელი სტაფის. ზუსტად ისეთი გარემოა და ისეთი მოპყრობა როგორიც მინდოდა. სახლური. ყველა დედაჩემი მგონია
) გიფრატხილდებიან, ზრუნავენ ორივეზე, სულ კომფორტს გიქმნიან. არ გძაბავენ მკაცრი შენივნებით რო ესე უნდა მოიქცე ისე უნდა მოიქცე. გაჭმევენ იმ დროს როცა შენ მოითხოვ და თან გემრიელად. მოკლედ არ ვნანობ ჩემს არჩევანს. კიდევ რამდენინე დღე დამატებიტ დაცრჩებოდი. ბავშვი სურვილის მიხედვით გაყავთ. მე ოფიციალურას სულ ხელში მყავს ვერ ვაგდებ და არავის არ ვატან
))
ძალიან ბევრი კი ვწერე , მაგრამ მე ვგიჟდებოდი გრძელი მოგონებების კითხვაზე
)
Everybody knows how to raise children, except the people who have them.
· 
მშობიარობის მოგონებები, ☼ რჩევები და არამარტო ☼ 
