მე ვაბშე არ მაინტერესებს სახლშია თუ ეკლესიაში .
თავის ადგილას არის სივრცეში თუ არა.
შირმაა ფანჯარაა თუ ლამფა.
პროსტა მეუასება თავისთავად.
აუ თბილისში რა პაზორნი ვიტრაჟები არის, თითქოს კლიონკის, სქელი ტიხრებით, დურაკული სიუჟეტებით და ჩამქრალი ფერებით. მინდა ხოლმე კენჭი დავუშვა. წკაპ და აღარაა!
მევასება ფერადი შუშა!