გუშინ მეც დამადგნენ სახლსა შინა, ბავშვებთან ვერთობი, უცბათ ზარია, ვაღებ კარს:
მორწმუნენი: გამარჯობათ, უი რა კარგია რომ ბავშვმა არ გაგვიღო კარი დაუკითხავათ.
მე: გმადლობთ, გისმენთ.
მორწმუნენი: იცით ჩვენ ქრისტეს გახსენების საღამოზე გვინდა დაგპატიჟოთ, აი ეს ბუკ....
მე: გმადლობთ, არ ვარ დაინტერესებული.
მორწმუნენი: უმმმ, იქნებ..
მე: არა გმადლობთ, არ მაინტერესებს
მორწმუნენი: კარგით ნახვამდის.
მე: კარგად ბრძანდებოდეთ.
2 წუთი კი დავკარგე მაგრამ არაუშავს
აღარ ჩანდნენ ხოლმე და ეხლა რა ჯანდაბა ეტაკათ არ ვიცი