sandroEVOარც ადრე ვიყავი ის ანუ რასაც აქ ვწერდი ეგეთი.
ეხლა ეგ შენი ნება გჯერა თუ არა.
უბრალოდ სიკვდილთან ძალაინ ახლოსვ ვიყავი და იმაზე კი არ მწყდებოდა გული რომ ვიბრიდებოდი,უფრო იმას განვიცდიდი,რომ
სინამდვილეში არ მიცხოვრია და ფაქტიურად მკვდარი ვიყავი...
მიუხედავად იმას რომ ფიანსურათ არ მიჭირს (ნუ ჩვენი ქვეყნის პირობებში ) და არც ლუზერი ტიპი ვყოფილვარ არასოდეს...
მაინც არა ეს ის რაც მე მინდაანუ ვერ ვიღებ კაიფს ცხვრებიდან...
ჯერ იყო და მამაჩემს ვუმტკიცებდი თუ რა მაგარი ტიპი ვიყავი... და მისანირი არასდოეს გავხდებოდი ,შემდეგ 3 სკოლის გამოცვლის გამო...
ყოველთვის მიწევდა სხვებისთვის დამტკიცება რომ მაგარი ტიპი ვარ და ვერავინ დამჩაგრავს...
ესე გრძელდებოდა ყოველთვის,ანუ ვიღაცებს ვუმტკიცებიდ თუ რა მაგარი ვარ
ამან მიმიყვან კატასტროფამდე.... უამრავი დრო დავკარგე უაზროთ...
ყველაზე დიდი კომპლექსი ჩემი იყო ის რომ დროის დაკარგვას განვიცდიდი და ვოცებობდი თავიდა ცხოვორების დაწყებას...
რომ ისევ 20 წლის ვიყო და ის შეცდომები აღარ დავუშვა,მაგრამ შევეგუე 20 წლის ვერასოდეს გავხდები და რომცა გავხდე არა გამორციხული
ისევ იგვე გავიმეორო თუ უფრო ვარესი არაა. ასე რომ მაგაზე დროსი ხარჯვა არ ღირს...
მინდა ის ვაკეთო რაც მსიამოვნებს და არა ვიღაცებს ვუმტკიცო თუ რა რა მაგარი ტიპი ვარ და საკუთარი თავი ტყუილში ვაცხოვრო