ალბათ თბილისის ბაზრობების კოშმარული ანალოგი არ არსებობს. ჩემთვის პირადად, ბაზრობაზე გავლა დახლებს შორის სირცხვილს კოლიდორს მაგონებს, ყველა შენ გეძახის დაუხერხულ მდგომარეობაში ხარ (უხეშად გიწევს მათი თავიდან მოცილება).
აღარაფერს ვამბობ იმაზე რომ ყველა შენ მოტყუებას ცდილობს , უხარისხო დერმატინზე გიმტკიცებენ ტყავიაო, ერთი დაჟე 80 ლარიან ფეხსაცმეს რომ ვყიდულობდი ცალს გახუნებულს მატანდა. რომ მივუხვდი, წყალს გადაუსმევ და დაჯდება ფერზეო, უბრალოდ მტვრიანიაო და თან 30 ლარს დაგილებო
. მერე მოვიარე ბაზრობა და თურმე ორგან ჰქონიათ დახლები ნაქირავები და იქაც იგივე ფეხსაცმელი დამახვედრეს , ის გოგოც იგივეს მებაზრებოდა. ბოლოს ვუთხარი რომ აქაც ეს მომიტანეთთქო და სიცილი დამიწყო ქლესურად.
ნუთუ ამ დონეზე გაგვიჭირდა ღომ ერთმანეთის მოტყუებით გვინდა Fულის შოვნა?
მაღაზიებში და აფთიაქებში , გამყიდველი გოგოები პასტაიანად გიტეხავენ ფულს.
რაში ხედავთ გამოსავალს? "სტალინი" გვინდა თუ რა გვიშველის?!
ეს ცხოვრებაა და არა სამოთხე...