იურისტი ნამეტანი meh გოგო აღმოჩნდა, ზედმეტად ქარაფშუტა და აუტისტური გამოხტომებით, რასაც ვერ შევეგუები ვერანაირად. თან, უცხოეთში მიდის ეგეც, გრანტი აიღო და მეორედ გაიაროს უნდა მაგისტრატურა. იტოგში, თან ნიდავოლნია რო ეგ ### პროფესია არ მადგება ფინანსურადო, თან მაინც იგივეს აწვება და სწავლაში აკლავს თავს 30 წელს მიტანებული გოგო. პროფესორობა არ მინდაო, არავის არაფერს ვუმტკიცებო იძახის და მეორე მაგისტრატურაზე მინდა ჩავაბაროო და 2 თვეში ჩააბარა კიდეც. ანუ, რა უნდა თვითონაც ვერ გაუგია. ვითომ არ უნდა რო პროფესორი გახდეს და ხალხს "რაღაც" დაუმტკიცოს, ანუ თავის "გონებრივი შესაძლებლობები" რა, მარა ამ დროს ეგ უნდა და მაგას ჩალიჩობს ზუსტადაც. თან ნიდავოლნია პირადი ცხოვრება არ მაქვსო, თან იძახის რო 40 წლამდე ახალგაზრდაა გოგო ჯერ კიდევო და დრო აქვს რო გათხოვდესო.
არადა, ფილტრების გარეშე რო ვნახე ფოტო, უკვე ეტყობა სახეზე ასაკი (27 წლისაა ეგეც). 30+ რო იქნება, ძაან ბევრის ჩალიჩი მოუწევს, რო ასაკი დამალოს.
ემიგრანტ გოგოსთან კიდე მანძილის პრობლემა აჯვამს რა. 2 თვეა უკვე ვწერთ/ვურეკავთ ერთმანეთს და გატრუხდა უკვე ეს ფორმატი რა. ყველაფერი ვიცით უკვე ერთმანეთზე (ძირითადი ამბები ანუ). სამსახურის და კიდე სხვა პრობლემების გამო ვერ მოვახერხე ჩასვლა და ვერც წლის ბოლომდე მოვახერხებ. მაგაზე ველაპარაკე და იცის რო არ გამოვა ნახვის თემა მინიმუმ 2-3 თვე კიდე. ინტიმურ ამბებში ბოლომდე გაიხსნა და სურათებით/ვიდეოებით გავუვსეთ ერთმანეთს ტელეფონები. ორივეს რო გვინდა და არ გამოდის ფიზიკური შეხვედრა, ეგ ამბავი ატრუხებს ყველაფერს რა.
ჩემთვის გამოცდილების შეძენაა ეგ ყველაფერი, ამიტომ საერთოდ არ ვნანობ არაფერს. სინანულით იმას ვნანობ, რო ეგ 2 თვე მაგ გოგოს გარდა მართლა არავისთან მქონია კონტაქტი (ემიგრანტზე მაქვს საუბარი და არა იურისტზე). ნუ, ონლაინ ღლეობაა, როცა დისტანცია გადაულახავ ბარიერს წარმოადგენს. მაგ შემთხვევაში, მაქსიმუმ ნუდები უყაროთ ერთმანეთს და ანძრიოთ, რაც ტრუხდება მალევე.
ჩემი უბნის "ნიკორა"-ში მუშაობს ერთი გოგო, საკმაოდ საყვარელია. სტუდენტი იქნება, მაქს. 21 წლის. აშკარად სიმპათიითაა ჩემ მიმართ, კაი ხანია თანაც. როცა არ უნდა შევიდე, ეგრევე გამოცოცხლდება ხოლმე და ზედმეტ ყურადღებას მაქცევს. აქამდეც მინდოდა გამეცნო, მარა მაგ ### სივრცის იქით ვერ დავიჭირე და შიგნით კიდე გაცნობის თემების შეყვანა არ გამოდის, ყვერებიანი ციცო დეიდაა მენეჯერად და არ მინდა უხერხულში ჩავაგდო გოგო. რავი, ფეისბუქს დავუწერ ფურცელზე და დავუტოვებ "წიომნად" დახლზე, ფულთან ერთად. იმედია მიხვდება რაცაა და არ გადააგდებს.
სამსახურის მორჩენამდე დასატკავება მაგარი ღლეობაა, თორე ეგ მეორე ვარიანტია გაცნობის.
99.99% ვიცი, რო მომწერს რო დავუტოვო ფეისბუქზე დამატების ინსტრუქცია. პროსტა, ეგეთი რამე არასდროს გამიკეთებია და ცოტა მეღლევება ეგ საქციელიც. ნუ, სხვა გზა არაა გაცნობის, ან ეგ უნდა ვქნა, ან კიდე გარეთ დაველოდო, რო პირდაპირ გავცვალოთ ფეისბუქები. მე უფრო პირველი ვარიანტისკენ ვიხრები, იმ პონტში, რო სტალკერული მაინც არაა ეგ საქციელი და არჩევანის საშუალება მაინც რჩება გოგოს, თუ როგორ მოიქცეს მერე.