| QUOTE | ძალიან დიდი იმედი მქონდა, რომ შედევრს თუ არა, მინიმუმ კარგ ფილმს ვნახავდი. კინოდან გამოსვლის შემდეგ, აშკარად უმცირესობაში ვექცევი, მაგრამ მაინც მოგახსენებთ ჩემს აზრს ამ ნამუშევარზე. იმედი მაქვს დილეტანტობას არ დამწამებთ, ან - პოპულისტობას. ფილმი საშინლად არ მომეწონა, თუ რატომ - ქვემოდ მოგახსენებთ.
წინა გვერდებზეც აღვნიშნე მგონი, არ მახსოვს ზუსტად, მაგამ ვიტყვი მაინც: პურის რიგები, მოტაცების ავხორციანი ტრადიცია, უშუქობა, ქალიშვილობის ინსტიტუტი, ძალადობა, ქუჩის ბიჭები, გაჭირვება, დაძაბული ოჯახური მდომარება, გაბოროტებული ხალხი, სექსისზმი, განუკითხაობა, ლოთობა - ეს სწორედ ის თემებია, რომელიც იქნა ფილმში ნაჩვენები. აქედან არაფერი სიახლე არ გახლავთ და რეჟისორების უმთავრესი (!!!) ამოცანა გახლდათ, რომ ეს ყველაფერი მაყურებლამდე მოეტანათ კარგად შეფუთული.
რასაც თავი ვერ გაართვეს.
როგორც მინიმუმ, ოპერატორის კარგ ნამუშევარს ველოდი, რადგან ოლეგ მუტუს წინა ნამუშევარი ნანახი მქონდა და მართალი გითხრათ, მომეწონა. აი აქ რა მოხდა, არ ვიცი, შეიძლება მხატვრის ბრალია, ან რეჟისორის, ან თავად პატივცემული ოლეგის. ოპერატორია პასუხისმგებელი იმაზე, რომ ზედმეტი არ გამოჩნდეს არაფერი.
წვიმის კადრები იყო რბილად რომ ვთქვათ სასაცილო.
ჯერ ეს წვიმა ხომ საოცრება, მარტო ბავშვები სველდებიან და კადრში ჩანს თუ როგორ აჭერს მზე.
ეს პირველი, ეხა მეორე ფეილი.
მოდის წყალი, რომელსაც აშკარად ეტყობა რომ გვერდიდან ასხამენ და ბოლოს ისე გავთავხედდი, სახანძრო შლანგებს დავუწყე ძებნა. მოდის ეს გოგო ქუჩაში, წვიმს და ჩანს სახლის სახურავი, რომელიც მშრალია.
მოტაცების მომენტში, როდესაც ეკა მარტო რჩება და მანქანას თვალს აყოლებს, მაგ მომენტში უკან ჩანს თანამედროვე, მშენებარე ბინა.
იყო კიდევ ორი-სამი მსგავსი ფეილი, უბრალოდ ზუსტად ვერ ვიხსენებ. მოკლედ, მუტუ ამ ფილმით ვერ იამაყებს ნამდვილად.
და რახან გადაღების ფეილები ვახსენე, აქვე ამათაც დავძენ თქვენის ნებართვით: სოჩიკი, რომელიც შეხვეული იყო და ცადეს ჩრდილით დაეფარათ, მაგრამ არ გამოუვიდათ და აშკარად გაიფაქტნენ. ან 90-იან წლებში სტენცილები სად იყო აი ძალიან მაგრად მაინტერესებს.
ბავშვები და ძაღლები:
თითქმის ყველა სცენაში იყო ბავშვები გამოყენებული (მთავარ პერსონაჟებს რომ არ ვგულისხმობ იმედია მიხვდებით). მეც ვყოფილვარ ბავშვი, უფროსი თაობის წარმომადგენელთანაც მქონია ურთიერთობა და არაერთხელ გაგვიხსენებია ბავშვობა, მაგრამ მსგავსი არცერთის მეხიერებაში დაბადებულა, რომ ბავშვები ქუჩის გარდა სხვაგან არ ყოფილიყვნენ 24 საათის განმავლობაში. თუ ბავშვი არ ფიგურირებდა სადმე, აუცილებლად იყო შორიახლოს ძაღლი. ისეთი შთაბეჭდილება შემექმნა, თითქოს რეჟისორს სივრცის შევსება სურდა ამ ყველაფრით, მაგრამ არ გამოუვიდა. ეს ყველაფერი ისეთი ყალბი იყო, რომ სიტყვები არ მყოფნის ბრაზის გადმოსაცემად.
პურის რიგები და მოტაცება:
პირველად რომ აჩვენეს პურის რიგი ასე თუ ისე კარგი იყო (მეორესთან შედარებით), თუმცა იქაც იყო სიყალბე და თუ რა ეხავე მოგახსენებთ: თუ ნაცნობი არ იყო, ისე კაციშვილი არ გაგატარებდა ურიგოდ მანდ, ჰოდა აქ ორი პატარა ლაწირაკი შევიდა და რიგის თავში მოექცა წამიერად, ჰოი საოცრებავ. თან ეს იმ ფონზე, როცა ქალი ეჩხუბება. პროსტა ამის შანსი იმ დროს იყო ნულის ტოლი, რამეთუ შეიძლებოდა აღარ შეგხვედროდა პური და ოჯახი მშიერი დაგეტოვებინა, აი ამას კი შენს გამო არავინ გააკეთებდა რა.
პურის რიგის ფეილი ვოლ. 2: ერთი და იგივე ხალხი, ხალხი, რომელიც უეცრად, წამიერად პატარა ბავშვმა პატარებად აქცია და ისე ეჩხუბა და აგინა, თქვნი მოწონებული. თუმცა, ამ მოტაცების სცენაზე, ოდნავ ქვემოთ. ერთი სიტყვით და ორი გაგებით, მეორე სცენა ზედმეტი იყო და მხედრიონელების შემოყვანა პირველივე ეპიზოდში შეიძლებოდა.
მივაბამ ბარემ ამას ეკას გინებას. უსაშინლესი, უყალბესი. ეს დედა აფეთქებული, რომ ხედავ ყალბია, გადაიღე მეორე დუბლი, თუ არ გამოუვიდა მესამე, მეოთხე, მეხუთე, მეათე, მეასე და ას მეერთეზე გამოუვა. კუბრიკის შესახებ მაინც არ სმენიათ ექვთიმიშვილს ან გროსს? მსახიობებს სახეს აძრობდა გადასაღებ მოედანზე, ბოლომდე წველიდა რასაც ქვია. დიალოგები უსაშინლესი და უყალბესი მთელ რიგ მომენტებში. აი ძალიან დაყენებული, დაკომპლექსებული ადამიანების საუბარი როგორიცაა, ეგ იყო ზუსტად. მამენტ, არც დიდები აკლებდნენ სიყალბეს, მაგრამ ბავშვების დიალოგები ვაფშე საოცრება
იმ სცენას წესით ღიმილი უნდა მოეგვარა, იმაზე იყო გათვლილი, ეკას დედა რო სახლში ბრუნდება და მაგის დის შლიუხა დაქალებს ტუსოვკა აქვთ. უცებ დაფაცურდებიან და მიალაგებენ ყველაფერს. მოლოდინი არის ის, თუ როგორ დაგვხდება ის ხალხი და წესით უნდა გაგეცინოს. მთავარი ასეთ სცენებში დრაივი და ტემპია, მაქსიმუმ ეგეთი სცენა გაწელო 12-13 წამზე, აი მაქსიმუმ. აქ კი რა ხდება: ტიპი შემოდის სახლში, კიდებს ჩანტას, შედის ოთახში სადაც სცენა უკვე იშლება მაყურებლისთვის. აქ თავისუფლად შეუძლია რეჟისორს 2-3 წამში გადავიდეს სხვა ეპიზოდზე, მაგრამ არა !!! ქალი შევა ოთახში, ბავშვს ეტყვის ფანჯრიდან ჩამოდი ნუ ჯდებიო, ეს ჩამოვა. ქალი გადის. ბავშვი ავა ისევ, დაჯდება. ნათია წვეტს როიალზე დაკვრას და ჩერდება. ამ დროს ეკას შლიუხა და ეუბნება მიდი გააგრძელეო და ესეც აგრძელებს.
აი კიდე, ზედმეტი დიალოგები. რაც მიმაჩნია ნებისმიერი ფილმის ნაკლად. როდესაც გაქვს შანსი, სცენაში მაქსიმალურად ნაკლებად უნდა გამოიყენო დიალოგები თუ არის შესაძლებლობა რომ სათქმელი მსახიობმა მიმიკით გადმოსცეს. ეს პლიუსია და არა მინუსი, მაგრამ ... ნუ, კაროჩე რა.
ქროწილში რაც იყო საოცრება, სუფრის სიყალბე. რაც კი მინახავს ქართული ფილმები (მაგ: რაც ოთარი წავიდა, 27 დაკარგული კოცნა, კულინარის 1001 რეცეპტი, არაჩვეულებრივი გამოფენა) ყველგან მომწონებია სუფრის სცენა, მაგრამ აქ იმენა ფეილი. აი ტიპები როგორი ყალბები იყვნენ ვერ გადმოგცემთ უბრალოდ. თითქოსდა ერთი წუთის წინ გაიგეს როლის შესახებ და ტექსტიც ერთი წამის წინ ნახესო. ის ხო საერთოდ სასწაული, მანდილოსნებს ადღეგძელებენ და თან ფხიზლები არიან. (შეგახსენებთ, რომ მანდილოსნების სადღეგრძელოს სუფრის შუაში სვამენ, მაშინ როცა ყველა გრადუსშია უკვე). და კიდევ, არც ცეკვის სცენა ოდნავ გაწეილი მომეჩვენა, თუმცა დატვირთვა ჰქონდა აშკარად და ეკას უმძიმესი სულიერი მდგომარეობა კარგად გადმოიცა. ცრემლი აკლდა ოღონდ.
აუ, ის იყო კაიფი, ამდგარა რო გაჩითეს
სკოლა:
ერთ-ერთი ნორმალური ნაწილი ფილმის, ეგეც ნაწილობრივ. კარგი იყო მასწავლებსლის პერსონაჟი (გადმოცემდა მაშინდელ მასწავლებლებს, თორემ ისე კარგი რა ჰქონდა), მსახიობიც კარგად ასრულებდა. პირველი ეპიზოდი მთლიანად კარგი იყო, მეორე კი ნაწილობრივ. ჩანთის სროლის შემდეგ ნათიას პასუხი მომეწონა, ჩისტად იცავდა საკუტარ პოზიციას მაგრამ გაუძახეს მაინც გარეთ. აქ გამოდის ეკა და ითხოვს გარეთ გასვლას ნათიასთან ერთად, რაზეც უარს მიიღებს. მერე ფანჯარას გამოაღებინებს ერთ ბავშვს (პაიჭაძეა მგონი გვარად), ჰოდა ის დაინახავს ნათიას და გასძახებს, მოიცა ზარიძე, ჩვენც მოვდივართო, ყველა წამოხტება და მასწავლებელს პირში ჩალაგამოვლებულს დატოვებენ. ამ ბავშვებით რეჟისორმა დაგვანახა თუ როგორი შეუპოვარი და ნონ-კონფორმისტი თაობა მოდის, რომლებიც არ დაუხრიან თავს უსამართლობას და ხმამაღლა იყვირებენ ''ერთი ყველასთვის და ყველა ერთისთვის''. ხუმრობა იქით იყოს და, ყველა კლასში არის ერთი შკოლნიკი, რომელსაც არ ყოფნის გამბედაობა წავიდეს მეგობრებთან ერთად შატალოზე, ასეთი რამის გაკეთებაზე ხო ზედმეტია საუბარი. ააა, ხო, ეგ ტიპი არ იყო იმ დღეს ხომ სკოლაში? კაი ეს გავატაროთ, კადრის გადასვლა არის შოკი: ბავშვები, რომელთა მშობლებიც კი (!!!) ცარიელ-ტარიელები არიან, ზიან ატრაქციონებზე და კატაობენ ელექტრო-მანქანებით, ჰოი საოცრებავ.
მოტაცების სცენაზე დიდი სისულელე არ ყოფილა აქ არაფერი. აი რატო, პროსტა რატო იტაცებ იმ ადგილიდან, სადაც უამრავი ხალხია? ხომ შეიძლება ვინმე შეგეწინააღმდეგოს იმ ხალხიდან და გაგიერთიანონ თავ-ყბა? რატომ არ იტაცებ მაგალითად მაშინ, როდესაც გოგო სახლში ბრუნდება, ჯანდაბას, თუნდაც იმავე პურის რიგიდან, ან სკოლიდან. ლადოს სიკვდილი ხომ ძალიან მაგარი ანეკდოტი კიდე :დ ტიპი ეუბნება, მიცანიო და ბრახ, უცებ კადრი გადადის, თავქუდმოგლეჯილი გარბის ტიპი (ისე ახლოს იდგა, აი პროსტა როგორ უნდა გაგექცეს ადამიანი როდესაც ეგეთი მცირე მანძილი გაშორებს), თან ყოველ გადასულ კადრში სირბილის ტემპს ანელებს. გაექცევა, სამშივდობოსაა გასული და უცებ, ალეეე ჰოპ, არსაიდან გაიჩითებიან და დანას ურტყამენ მუცელში. ტიპი ძირს ვარდება და არ იძვრის, არც ხმას იღებს, უბრალოდ გდია. ეგრევე, დანის ერთი დარტყმით, ხმის ამოუღებლად მიებარა უფალს ლადიკო თან ამას თურმე უნდა გამოეწვია რაიმე გრძნობა მაყურებელში, ასე გადაწყვიტა ზოგმა. რატომ ვერ ვხვდები, როცა ტიპი სულ ორჯერ ჩანს ფილმში და დიდ ადგილსაც არ იკავებს ნათიას ცხოვრებაში, რაც ნათლად ჩანს.
თან კაიფია, ტიპს ორივეჯერ ერთნაირი ტანსაცმელი რომ აცვია.
ჰო, რახან ტანსაცმელი ვახსენე, აქვე იმასაც ვიტყვი: კუს ტბაზე სეირნობისას როგორ ეცვათ გოგებს ფეხზე ვანსის სკეიტ შუზები და ბენსიმონები.
ჯერ, იარაღის გადასაგდებად რომ მიდიან ეგეც კაი ხოხმა სცენა იყო. აი, ბოლო ეპიზოდით რისი თქმა უნდოდათ მართლა ვერ გავიგე. მანამ რომ არ მიდიოდა მამამისის სანახავად ნათიას ბრალი იყო? თუ რას ნიშნავდა ეგ? უაზრო დასასრული, კონტექსტიდან აბსოლუტრად ამოგლეჯილი კი არა, ამოდღლეზილი. კიდევ აკლია რაღაცეები, რაც აღარ მახსოვს და ვიკიდებ უბრალოდ, თუ გამახსენდება დავწერ.
ეს ფილმი ჩემთვის აშკარად არ შედგა.
დეტალები, მცირე დეტალებიც კი მნიშვნელოვანია როდესაც ასეთი ტიპის ფილმს იღებ. აი ამან კი დიმიტრი უზნაძის სიტყვები გამახსენა, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ: ,,მისი გული და მისი ნება ჰარმონიულად ფეთქს. გული აინთება-ნებაც მოქმედებს, მაგრამ გული მალე ცივდება და ნების მაჯისცემა უმალვე წყდება. იშვიათია ჩვენში ისეთი ადამიანი, რომელიც ენერგიის გამძლეობის მხრივ საგრძნობლად არ კოჭლობდეს. პატარა საქმეები ჩვენს გულს არ ანთებენ და უამისოდ კი ჩვენი ნება არ იძვრის; დიდი საქმეები კი გვაფეთქებენ, მაგრამ გული მანამდე ცივდება, სანამ საქმე სრულქმნის დონეს მიაღწევდეს, და გულთან ერთად ნებაც დუნდება და დაწყებული საქმე ანაზდად წყდება… ამიტომ არის, რომ ჩვენი არსებობის ნიადაგს ჩვენვე ვანიავებთ და ბედნიერი მეტოქესთან ბრძოლაში მუდამ ვმარცხდებით.''
|
ეს პოსტი უნდა დააზეპირებინო და აკითხო ამ ფილმის მაქებრებს დილა საღამოს, საღოლ 100%-იანი შეფასებაა. ამაზე ფეილი ქართული ფილმი კაი ხანია არ გადაუღიათ.............
|
ერთი როკი გვქონდა მაშინ მაგარი და ფეხბურთელები გვყავდა ნიჭიერი, მარა ერთიც მოისპო დღეს და მეორეც. სიახლე რომ არაა შენი ზემოთ ჩამოთვლილი ფაქტები ჩვენთვის გასაგებია, მთავარია რეჟოსორმა როგორ გადმოსცა და დაგვანახა ეგ, როგორ შეფუთა. ის ბავშვი კიდე მარტო მე მაგონებს ევა გრინს? 
მაგაზე ხუი ფილმის დედაც.. ფილმში პოზიტიური მარტო აქაიქ კარგი დაყენებული მკერდია 
ისე შეტყობა რადუნდა ესეთ პრიზებს ვერ აიღებ თუ კარგი ფილმი არაა
რიავიცი, რიავიცი .. 
მე კლასელები მყავდა ეგეთი 3-4 გოგო გინებაში ბიჭებს ჯობდნენ