აუ რა სიდებილეები იწერება, სიკვდილი და სიგიჟე არა ლევან ვასაძე და ყაურმა კიდე...
მე გავსინჯე 2-3 წლის წინ. ოღონდ ქიმური, არ მოგვიწევია, წვეთები დავლიეთ.
რომ იწყებოდა, ვიკითხე - ნუთუ შეიძლება, ასე კარგად ვიყოთ რამდენიმე საათი თქო?
მეორე კითხვა რაც დამებადა იყო იმის შესახებ, თუ რატომ და საიდან არსებობდა საერთოდ სამყაროში ბოროტება, საიდან იბადებოდა, როგორ შეიძლებოდა, რომ ადამიანი ყოფილიყო ბოროტი? და ნუ, ჩემს თანამეინახეს, ნამადვილად არ ესმოდა ჩემი კითხვები
თავის პონტში იყო და ლაპარკითაც, არ ვლაპრაკობდით მერე, პროსტა ჩვენს პონტში ვიყავით.
მერე იყო , რომ ტუალეტში მომინდა, გავედი და მოფსმისას, ჭუჭას დანახვისას ამიტყდა ისტერიული სიცილი
... და მერე ხელების დაბანისას, როცა სარკის წინ ვიდექი, აი ეგ იყო მომენტი, რომელიც ალბათ სიკვდილამდე მემახსოვრება! ვიდექი ვიცინოდი და ბედნიერების ცრემლები მომდიოდა, მაგ დროს დამეუფლა მარადიულობის და სამყაროს სულთან (თუ ასეთი რამ შეიძლება არსებობდეს) ერთიანობის საოცარი შეგრძნება, ვიწამე რომ მაქვს სული, რომელიც მარადიულია და რომელიც გაერთიანებულია სიკვდილ სიცოცხლესთან და რომ თითქოს სიკვდილი საერთოდ არ არსებობს და საერთოდ მნისვნელობა არ აქვს, ცოცხალი ხარ თუ მკვდარი
... სულ ალბათ 2 სთიც არ გაგრძელდა თავის მოსვლა წასვლით, კიდე იყო პატარ პატარა რაღაცეები, იქ მუსიკა, იქ გარეთ გასვლა გამოსვლა , მარა ჩემთვის ყველაზე მთავარი, იყო ის რაც სარკის წინ მომივიდა და რაც მუდამ მეხსმება მგონი
მერე კიდე ცოტა დავამატეთ და ერთადერთი, ყველაზე მეტად რამაც დამგრუზა ეგ იყო, რომ ვხედავდი, როგორ თავდებოდა ეს ჯადოსნური რაღაც
აი მაგან დამგრუზა რაღაც წამებით, მარა უცბადვე გადავიგდე თავიდან . მგონია რომ მაინც ცოტა მივიღეთ და უფრო მეტი რომ გვქონოდა მეტს მივიღებდით
ეს იყო ქიმური დმტ და არა ეს
იმედია ისე არ მოვკდები, რომ ყველა სახეობის და ყველანაირად მომზადებული არ გავსინჯო ჭარბ ჭარბი დოზებით
პ.ს. ვეძებ გამოწერებს და ვერაფერი ვნახე . თუ ვინმემ რამე იცით პმ რა