გოგჩოებო მოვედი, ჩემი ტყუპიჩემის მშობიარობის მოგონებით.
მოკლედ, ჯერ ტყუპებუ ეომ გვაიგე ხო კაი ხანს ვერ ვიჯერებდი, რამდენის ხღო რო მეკითხებოდნენ სამი თვე ვიძახდი 32 წლისთქო
, მერე პანიკა მჭირდა ბაიმე როგორ მივალ ბოლონმდე, ეოგორ გავარტMევ თავს, ვაიმე ინკუბატორი, ვაიმე წოვა რო ა რიცოდნენ და მოკლედ ვიყავი ფეთებაში.. .. პარალელურად მქონდა უსაშინლესი ტოქსიკოზი და ძალიან დიდი კოშმარია როცა უკვე დიდი მუცელი გაქ (ეგრევე 5 თვისას ვგავდი) და თან არწყევ მთელი დღე და პურის სუნზეც კი ცუდად ხარ. 17 კვირაზე მეგონა მეშველათქო და მთელი კვირა ვჭამმმე ადამიანჯრად, ვისეირნე გარეთ და ვიყავი ბწდნიერი და ზუსტად 18 კვირის რო გავხდი აი ესე რო მეგონა სამშვიდობოს ვიყავი დამემართა პლაცენტის აცლა, არ მიმიღო ღყდყშაურმა ცრუ დადებითჯ კოვიდ ტეატის პასუხის გამო, რატიანთან გავიარე სრული ჯოჯოხეთი რო აბორტზე მიშვებდნენ რადგან ვერ მიჩერებდნენ სისხლდენას და რადგან გულისცემა ქონდა ორივე ბავშვს აი ეგ იყო ჩემთვის ის რაც ნამდვილად არ შემეძლო და იყო ნამდვილი ჯოჯოხეთი. ამ დროს გავიაზრე რომ თუ ერთი შეწყვეტდა სიცოცხლეს მეორე მაინც უნდა გადამერXინა და ექიმს ვუთხარი ოსიძისგან ესს ვიცირ ადგან ცალ-ცალკე სხედან ესეთი რამ შეიძლება და შენ რატო არ მეუბნები ამასთქო და მოკკედ ამის მერე ხელახლა გადამიღეს ეხო და დარწმუნდნენ რო შესაძლებელი იყო, და ამასობაშჯ სისხლდენაც დარეგულირდა... კოკლედ აღარ გავაგრძელებ, გამოვძვერით უკოვიდოდ, მერე 23 კვირაზე პინეოს იდიოტმა მორიგე ეხომ გადამრია დამაწვინეს სტაციონარში იმ ვადაზე რისიც ყველაზე მეტად მეშინიდა მარა უფლის წყალობით გამოვძვერით. მერე იყო მშვიდობიანი მესამე ტრიმესტრი და მოვიდა საკეისროს დღეც! ნუ მთელ ორსულობაში უთვალავი ეხო, ანალიზი, წამალი, აღარ დავწვრილმანდები, პლიუს ავიცერი ორჯერ, 33 კვირიდან სიმძიმის გამო ყოველ დღე რაღაც ახალი მტკიოდა დ არ მძინებია 3 საათE მეტხანს და აი საკეიეოს წინა ღამეა და საღამოს 8-ზე ამივარდა ტირილი, გავსკდი ტირილით და მომეშვა, ღამის 3-მდე ვიმუშავე რო ყურადღება გადამეტანა, დილას 6-ზე ავდექი ვიბანავე, მერე 10 მდე ვიმუშავე და ნახევარის აათით გვიან მივედი ჰერაში რო აქეთ მელოდონ მე ნერვი არ მქონდა ლოდინის. გააფორმეს საბუთები, მომამზადეს, გამიხარდა რო ისევ ის ანესთეზიოლოგი დამხვდა რომელიც წინა საკეისროE თან გადამყვა, მარა ეხლა დიდად აღარ მომფერებია
სამაგიეროდ იდეალურად გააკეთა თავისი საქმე როგორხ ყოველთვის. დამაწვინეს დს მუცელს მიჭერდნენ ორივე მხეიდან რო არტერიას არ დააწვეს სიმძიმე რო იმოქმედოს ნარკოზმაო
მოვიდს სოსოც, რომელიც იყო უთბილესი ჩემდამი და უხღოდა რო ტყუპE აკეთებდა საკეისროს ( თვითონაც ტყუპები ყავს). ზუსტად 5 წუთშჯ ოპერაციის დაწყებიდან ამოიყვანეს დემეტრე და მაშინვე იტირა, თან სამედიცინო ინსტრუმენტს ტაცა ორივე ხელი
, ამის მერე ზუსტად 2 წუთში ამოიყვანეს ელენე და იმან იკივლა პირდაპირ
და იმანაც ტაცა ხელები რაღაც ინსტრუმენტს. მოკლედ ბედნიერი ვიყავი რომ ერღი წამი ლოდინი არ მომიწია ამათ ტირილამდე დს ვიცოდი რო ჯანმრთელები იყვნენ. სოსომ ესენი ექ ო ები უნდა გMოვიდნენ ისე ტაცეს ხელი ინსტრუმენტებსო
3-3 კილოები დაიბადნენ 49-50 სმ-ები. რო შსმომიყვანეს მარტო ჩასაბანად და გამოსაცვლელად ვუშვებდი, მესამე დღეს უკვე მე თვითონ ვბანდი და ვუცვლიდი მაგაზეც არ მინდოდა გაეყვანათ. ძუძუს ვაჭმევდი ორივრს, ლაქტაციის ბალიში მქონდა წაღებული და ყველაზე დიიდ სირთუკე რაც იყო დედაჩემი იყო იქ,,მომხმარედ" შემოსული
სრული პანიკა ქონდა, ვაიმე ცივა ბავშვს, რატო მოხადე ქუდი, რა კანი კანთან კონტაქტი ფილტვებია ანთებას დამართებ, ვაიმე ორი პლედი რატო მოხსენი, ვაიმე ბავშვი ტირისყურის ანთება აქვს, დაურეკე პედიატრს შსმოვიდეს წამლები დაალსვინოს, ვაიმე რატო. უნდათ დარეკვა და ისე რატო არ გაყავთ ყოველ 3 საათში.... აი შემაღონა
მე-3 დღეს არ ეცალა და დავისვენე
გამივაცუნცულე მე-4 დღეს ჩემი წერტილები და ერთი კვირაა ვტკბებით ერთმანეთით <3 წინა საკეისროსგან განსვავებით ინტენსიურში ყოფნისას მქონდა კანკალი 2საათი ლამის. სამაგიეროდ ომ დღესვე წამოვჯექი საწოლში რო ბავშვებიათვის ძუძუ კარგად მეჭმია და მეორე დღეს მარტივად ავდექი. მოკლედ, ჰერა არის ჩემი ბებდნიერი წამების ადგილი და ყოველთვის ბედნიერი ვიქნები ამ კლინიკის სახელის გაგონებით.