ქრისტიანები ვამბობთ, რომ ჩასახვის წამიდან, ზიგოტა უკვე სულიერია.... ანუ ზიგოტაში შექმნილი სული კი არ შედის.... არამედ ჩასახვასთან ერთად, როგორც ხორციელად ისე სულიერად იქმნება ადამიანი და ერთიანდება ჩასახვის მომენტში
ანუ ერთად
სპერმატოზოიდი ადამიანი არ არის... არც კვერცხუჯრედი..... მაგრამ მათი ერთობით ადამიანი იქმნება... შესაბამისად არც სპერტმატოზოიდში, არც კვერცუჯრედში არ არის სული.
როდეს უერთდებიან ერთმანეთს.... ეს უკვე ჩასახვაა... სწორედ ჩასახვისას უკვე სულია.... ანუ მყისიერად მაშინვე პიროვნულ ადამიანს რომელიც ჩაისახა თავისი სული უკვე იქაა... ანუ ერთად ხდება, სულის შექმნა-მიცემა, ჩასახულისთვის და ჩასახვა...
ვინაიდან ითქვა: ჩასახვისთანავე ადამიანია ჩასახული, ადამიანი კი სულისა და ხორცის ერთობაა.
დეტალებში კი ისეა, როგორც ზევით დავწერე
შენი სული და ჩემი სულიც ქმნილი სულებია რომელიც დაჯილოდებულია უკვდავებით... ჩემი და შენი, ან სხვისი სული (ადამისნი) ყოველთვის და მარად არ არსებობდა....
ადამიანი, მართლაც სულისა და ხორცის ერთობაა... სპერმატოზოიდი არ არის ადამიანი, შესაბამისად არც მასში არ იქნება სული... ასევე არც კვერცხუჯრედში...
არამედ მათი შეერთებისას, ჩასახვისას უკვე ადამიანია... უკვე სული ჩნდება და ერთიანდება ასე ვთქვათ მეორე ნაწილთა, ხორცთან.... და აი ეს არის ადამიანი....
როგორც ზოგი ამბობს, (სპერმატოზოიდში სული) ეს არ არის სწორი, ვინაიდან სპერმატოზოიდი სქეს. მომწიფებულ მამაკცაში არის... ესეიგი მასში ორი სული იქნებოდა... რაც არ არის სწორი...
კაცის და ქალის შეერთებით, რომ სული იქმნება ამას ჩვენც არ ვამბობთ...
ჩვენ ვამბობთ, რომ სული რომელიც მაგალითად მე მაქვს, ან შენ არ არსებობდა მარადიულად... არამედ ჩასახვისას (ანუ დამიანის შექმნისას) იქმნება ღვთისაგან, ამ პიროვნების, ადამიანის სული და უკვე მასშია.
სული ღვთისაგან იქმნება და ჩასახვისას უკვე ჩასახულშია ანუ ჩასახვისთანავე ადამიანია სულითა და ხორცით.... მაგრამ ეს სული მარადიულად არ არსებობდა, არამედ შეიქმნა თვთისაგან და ღვთისაგავნე დაჯილდოვდა მარადიული სიცოცხლით.
ღმერთს არ შეუწყვეთია შექმნა, იგივე სულთა შექმნა, ყველას თავისი სული აქვს, და ყველა პასუხისმგებელია თავის სულზე, და არა სხვის სულზე, რომელიც "ღმერთმა გამოუყო მას" .
- - - -
შეუქმნელს და მარად მყოფს, რომელსაც დრო ვერ/არ ეხება უცვალებლობაც ახასიათებს
ასეთი მხოლოდ ერთადერთი, სამერთიანი ღმერთია. მე მთლიანად შექმნილი ვარ, სულითაც და ხორცითაც... დაჯილდოვებული ვარ მარადიული სიცოცხლით, ან ნეტარებაში ან ტანჯვაში.
ადამიანი სულიერ სამყაროში მარად არ არსებობდა, ვინაიდან ჯერ ეგ ერთი არც ზეციური სამყარო არსებობდა მარად ისიც შექმნილია, და ეს მატერიალური სამყაროც. პირველი კაცი და დედაკაც, ადაი და ევა, რომ შექმნა ღმერთმა მათ თავიანთი სულები ჰქონდათ. ღმერთს "მარადიულად არსებული სული" არ მიუცია... ვინაიდან არავინ არსებობდა მანამდე... ანგელოზთა გარდა... ადამიანი კი "მცირედით, რაიმე ანგელოზთა ნაკლებად იქმნა" ადამიანი და ანგელოზი განსხვავებული არსებაა... რადგან ღმერთმა ორივე შექმნა. დაცემული ანგელოზი სატანაა, ვისანაც სიკვდილი და ცოდვაა... მისი შთაგონებით დაცემული ადამიანი, კი მკვდარი... დაახლოებით ამის გამო დაეცა ადამიანიც და ანგელოზიც, რომ ... ორივემ ღვთის თვისებების მიკუთვნება დაიწყეს... ანგელოზმა დაივიწყა ღვთის საჩუქარი... და ყოელი მისი ძალა-უფლება თავის თავს მიაკუთვნა.. თითქოს ღირსი ყოფილიყო ამიტომაც დაეცა... ადამიანიც მოიხიბლა, და ნებით, გაუცნობიერებლად მიიღო აკრძალული ხიდან ნაყოფი, რომელიც კეთილისა და ბოროტის გარჩევის ხე იყო... კეთილისა და ბოროტის გარჩევა ღვთის თვისებაა... ასევე ადამიანიც ამიტომ დაეცა....
This post has been edited by VisualBB on 23 Jun 2010, 01:19