მძლეოსნობას სპორტის დედოფალს უწოდებს ბევრი.
ძალიან სპეციფიური და საინტერესო სპორტია.
ჩემი ერთერთი საყვარელი სახეობა ათჭიდია, რომელშიც დღესდღეობით ჩემი აზრით უძლეველი რომამ სებრლე გამოდის. ქალებსაც გამოკვეთილი ლიდერი ჰყავთ კაროლინა კლუფტის სახით, თუმცა ქალებში ათჭიდი არარ არის, დისციპლინები ნაკლებია კაცებთან შედარებით. ეს არანაირად არ აკნინებს კაროლინას დამსახურებებს
სირბილზე მოკლე დისტანციებზე დომინაცია ტრადიციულად ამერიკელებს აქვთ. დღევანდელი სპრინტერებიდან მარტო ჯასტინ გეტლინი რად ღირს
მოკლე დისტანციებზე ამერიკელებს კონკურენციას იამაიკელები, ბაჰამელები, ბრიტანელები, ფრანგები და ხანდახან აფრიკელები უწევენ. კოლინზიც გვახსოვდეს სენტ კიტსისთანა უცნობი სახელმწიფოდან. ასე რომ, აქ სენსაციები ხშირად ხდება. უფრო ხანგრძლივ დისტანციებზე კი აფრიკა ბატონობს. კენიელები და ეთიოპიელები ცალკე აღნიშვნის ღირსები არიან. გებრე ჯერ კიდევ ცოცხალია, მაგრამ დაბერდა
სამაგიეროდ ბეკელე და კიპჩოგე ჯანზე არიან. გრძელ დისტანციებზე არაბული ქვეყნების წარმომადგენლებიც კარგები არიან. ბოლო დროს ყატარი გააქტიურდა, მაგრამ ძირითადად კენიელების ნატურალიზაციის ხარჯზე. სიმაღლეზე ხტომაში გამოკვეთილი ლიდერი არ ჩანს მაინც, თუმცა ქალებში თუ ბერგკვისტი ოდნავ მაინც ჯობნის სხვებს, კაცებში მაგარი ბარდაგია,ჭოკით ხტომაშიც კაცებში ძალიან უნიჭო თაობა წამოვიდა, აი ქალებში კი
ელენა ისინბაევა ყოველ ტურნირზე თითო სანტიმეტრს უმატებს სიგრძეზე ხტომაში ახლაც, როგორც ყოველთვის გარდამავალი უპირატესობით რუსები და ამერიკელები ჭამენ ერთმანეთს,
ტყორცნებიც ძალიან კარგი საყურებელია ახლა, მით უმეტეს, რომ შემადგენლობები დაახლოებით თანაბარია და ყოველ ტურნნირზე დიდია სენსაციის ალბათობა. ერტადერთი ქალებში ჩაქუჩში იპსი მორენო აჩაქუჩებს ყველას და ძალიანაც კარგი, რუსებს არ აბლატავებს
შუბის ტყორცნაც საინტერესოა. სამწუხაროდ პარიზში ჩემმა ფავორიტმა პიტკამიაკიმ იმედები გამიცრუა
აქაც ტყორცნების მსგავსად კუბელები არიან ტრადიციულად ძლიერები, თუმცა იუსი სასიამოვნო გამონაკლისია
მარათონში კაცებშიც და ქალებშიც კენია, ეთიოპია, მაროკოს მიყავთ ძირიტაად პარადი, თუმცა ქალებში გამოდის ისეთი პიროვნება, როგორიცაა პოლა რედკლიფი
), სპერმონი, უორინერი, დომინიკ ერნოლდი, ჯექსონი, კარტერი
