მე მაგალითად ერთ დღეს დავიბოღმე ქალებზე მთლიანად, კონკრეტულად ერთზე არა მარა ზოგადად კონცეპტზე რო ქალის უფლებები უნდა დაიცვას ყველამ და ის თანასწორობა უნდა ქონდეთ რაც თვითონ უნდათ. და კიდე მემარცხენეებზე და ზოგადად მედიაზე რომელიც ყველაფერს ანადგურებს, ძირითადად ეს ბოღმა იმაზე იყო რო მემარცხენეები ჩემზე ლამაზები არიან ხოლმე და თან უფრო მდიდრები. კიდე დავიბოღმე ზოგადად კაპიტალისტურ საზოგადოებაზე და მედიაზე და ეგეთ რაღაცეებზე იმიტომ რომ კაცად გაზრდის მაგივრად კომპიუტერულ თამაშებს მივეჯაჭვე და პაციფიური და უწყინარი გავხდი მაშინ როცა გოგოები უნივერსიტეტს გაყვნენ და opportunity-ები გაუფართოვდათ თან უფრო მეტი შანსი აქვთ გალამაზდნენ და მერე ვინმეს გაყვნენ მე კიდე დაბადებიდანვე თითქოს დაბმული ვარ და ჩემი აშვება არ შეიძლება და სულ ტვინი უნდა მირეცხონ რაღაცით
კიდე გაბრაზებული ვიყავი ერთ ლიბერტარიანელ მეგობარზე და მერე ერთ მემარცხენე მეგობარზე, ლიბერტარიანელი ამორალურობაში მადანაშაულებდა და მემარცხენე კი ფიქრობდა რო მოსაწყენი ვიყავი. წარმოიდგინე ჯერ რო ეგოისტი ლიბერტარიანელი ამორალურობაში გადანაშაულებს და მერე მემარცხენე მოსაწყენობაში როცა კომუნიზმის ერთფეროვნება ყველაზე მოსაწყენი რამაა დედამიწაზე. მივხვდი რო თუ ჩემ თავისუფლებას ვერ მივაღწევდი ყველას გამონება მაინც შეიძლებოდა და მონის მორალურობისთვის მიწოლა ყველაზე ეფექტური იყო მიუხედავად იმისა რო მეც მომტყნავდა ბოლოს. ხოდა ამ ყველა ბოღმს გაანალიზების დროს მივხვდი რომ რამდენადაც არ უნდა შემზიზღებოდა ჩინეთი და მათი კომუნისტური კულტურა, საბოლოოდ ჩინეთის სამყარო იყო safehaven-ი ჩემთვის და საუკეთესო სამაგიერო იყო ყველასთვის რო კომუნიზმი მომეტანა, იმიტომ რომ ჩემით მარტო ვერაფერს ვერ ვუზამდი ვერავის. მემარცხენეებსაც უჯოკრავენ, ლიბერტარიანელებსაც, ქალებს, გეიმერებს ect. ანუ თავიდან ის იდეა მქონდა ტვინში რო მინდოდა ყველა გამეგიჟებინა ისე რო მე თითიც არ ამეწია და ჩემზე ყოფილიყო დამოკიდებული ეს იმიტომ რომ მაგ დროს ყველას ###ზე ვეკიდე და მინდოდა რამე bargaining power მქონოდა :დ მარა იდეაში იმ ადამიანებსაც გავაბრაზებდი ვინც "ჩემიანი" იყო მაგრამ სულიერად ისე ვიყავი დაცემული რო ყველა მინდოდა გამეყიდა
ხოდა მერე 1 წელიწადში კორონა მოხდა და ყველამ ჩემნაირად დაიწყო გამოკეტილი ცხოვრება და დღეს ჩინეთი ნომერ პირველი ქვეყანაა დღეს მადლობა ხი ჯინპინს და ოცნებები ხდება, მარა ბოლოს იმას მივაღწიე მარტო რომ სხვა ლბერტარიანელი მეგობრები ჩამოვიშორე და უფრო მეტი მემარცხენე მეგობარი გავიჩინე ჩემი ბოლო მიზანი ისაა რო ბოლოს მოხდეს კომუნიზმი და ყველამ ერთმანეთის ჭამა დაიწყოს. ნუ დღეს გაბრაზებული აღარ ვარ მარა რაც მოხდება მოხდება მე უკვე აღარ მაინტერესებს იმდენად იმიტომ რომ აღარ ვარ გაბრაზებული
თან სხვა მიზეზით მინდა ეხლა იმიტომ რომ ვფიქრობ არავინაა სხვაზე უკეთესი და ერთის კეთილდღეობა არ უნდა იყოს მეორეს უბედურება და მოსაწყენად ყოფნა უკეთესია თუ ეს ადამიანების მოდგმას წინ წაიყვანს :მად: thank you for coming to my schizo ted talk
თქვენ ვისზე ხართ დაბოღმილები და რა გაძლევთ ძალას რო ადგეთ ლოგინიდან?
This post has been edited by ვუნდერკინდი on 26 Nov 2021, 19:34