ყველას მოსწონს ფუფუნებაში ცხოვრება და იმიტომ.
მამაოებმაც გაიაზრეს, რომ ,,ამ სამყაროში ერთხელ მოვდივართ" და პრადოზე და კაი, 10გრამიან ბაჯაღლო ცეპზე ნაკლები არ უნდა ჰქონდეს ადამიანს. ოქროს ძაფებისგან ნაქარგ სამოსზე აღარაფერს ვწერ.
,,ერთხელ ვცხოვრობთ, მაქსიმალური უნდა მოვითხოვოთ ცხოვრებისაგან და მრევლისაგან"- პრინციპია.
საკრალურის გაპროფანულობის მორიგი შემთხვევა, როგორც ასეთი.
ისე, სულ მაინტერესებდა და, ბარემ, ვიკითხავ:
სამებაში და სხვა ეკლესიებში დიდი, მასიური, ძირითადად მუხის ხისგან დამზადებულ ტახტრევნები, რომ არის ხოლმე, მათ რა რელიგიური ფუნქცია აქვთ? მეფური სავარძლის შთაბეჭდილებას ტოვებს.
ბავშვობაში დავჯექი ერთხელ და პატარა ბიჭები, რომ არიან, რელიგიური სამოსით, ისეთი შემომიბღივრეს რომ შემეშინდა,