ეგეთ პონტში
მართალია აქ უმრავლესობა ჩისტასერძეჩნა აღიარებს, რომ ეჭვიანია, მაგრამ შემხვედრია გოგოები (ერთი არა, ბევრი), უიმე არ ვარ ეჭვიანიო რომ იძახიან და მერე აღმოჩნდება, რომ ეჭვიანია კი არა, პათოლოგია.
ნუ ეჭვიანობის საბაბს რომ მისცემ, ეგ სხვა ბაზარია, მაგრამ... აი.. კაროჩე არ მინდა რა...
ისე ეჭვიანობა ბევრს არაფერს ცვლის.
ვიცნობ ერთ ქალს, ტელევიზორში დანახულ ქალზეც რომ იეჭვიანებდა და სინამდვილეში არაფერი ჰქონდა საეჭვიანო.
მერე კი ქმარი გაუბოზდა რასაც ქვია და მისმა ეჭვიანობამ ვერაფერს შეუშალა ხელი.
გაბოზებული ქმარი მე ვარ თუ ვერ მიხვდით...
ისე კიდევ ერთ გაბოზებულ ქმარს ვიცნობ. ჩემი მეგობარია. ცოლი (ვაფშეტა გფ) ყავს რასაც ქვია ავადმყოფი ეჭვიანი.
ამას წინათ ველაპარაკე ამ ბიჭს და კაროჩე უნდა დავშორდეო. ამდენი ეჭვიანობით და აყალმაყალით სახლში მისვლა შემაზიზღაო.
ძალიან მოგულავე ბიჭი იყო ეს. პირველმა ცოლმა მაგიტომ გამოაგდო სახლიდან ზუსტად.
მერე ამასთან ძალიან ჭკვიანად იქცეოდა.
იმდენი უჩალიჩა იმან, ეხლა ბავშვიც ეყოლათ, მაგრამ შანსი არაა მაგასთან დავრჩე, ისე საშინლად ვგრძნობ თავს მაგასთანო.
ამოუყვანა რა ყელში.
ეხლა იცოცხლე გულაობს...
სანამ არ ეჭვიანობდა ის გოგო, არ გულაობდა!!!
პროსტა ჩემ პონტში ვარ ეხლა რაღაცაზე აღრენილი.
ხანდახან რა ძნელია თქვენთან, გოგოებთან...
თქვენც გაქვთ კლიშე, ყველა კაცი ერთნაირი ჩათლახია.
იასნია ყველა კაცი ჩათლახია.
განსხვავება მხოლოდ იმაშია, როგორ უდგება ის თქვენს ურთიერთობას. კონკრეტულად თქვენს პონტს და არა საერთოდ როგორია და "რისი მოთხოვნილება აქვს საერთოდ". საერთოდ რაიმეს მმოთხოვნილება არ არსებობს. არსებობს დამოკიდებულება, მიდგომა და გრძნობა.
აუ... ჩახლართულია ცოტა.
მოდი გავჩუმდები.