პარადოქსული ისაა, რომ ყველანაირ სისულელის გასამართლებლად მაინცდამაინც თავისუფალ ნებაზე რო გადაამტვრევენხოლმე ჯოხს.
ე. ი. კეთილი საქმე ან სიკეთის ინიციატივა დეტერმინირებულია? სიკეთეში თავისუფლები არ ვართ?
ვიცნობ ადამიანებს, ვისაც სწორედ ასე ეჩვენებათ და მათზე მეცინება, არა შენზე
სიკეთის კეთების დროს დეტერმინირებული და არათავისუფალი ხარ და სიბოროტისას - თავისუფლებით ფრთაშესხმული
ჭეშმარიტად, ყველანაირი იდიოტობის დაჯერება შეუძლია ადამიანს.