მიყვარდა და მარტო იმიტომ, რომ დედაჩემს მკაცრი და აკადემიური, თავგდატლოპნილი გოგოები მოსწონდა,
სულ ასე მატარებდა მთელი ბავშვობა, სანამ ერთ დღეს არ გავიშალე ფაფარივით და არ ავტეხე წიოკი, თმა აღარასოდეს ჩამიწნა-თქო.
მაგრად ვიჩხუბე მაგ დღეს სახლში.
დავდიოდი მეც ასე ფაფარაშლილი ჯინაზე, მაგრამ მაინც, სულ მეგონა, რომ არ მიხდებოდა და რაღაცნაირი სოფლური ვიდი მქონდა.
არადა, ფოტოები ვნახე იმ პერიოდის და მართლა ლამაზი ვყოფილვარ, მე კიდევ თავი რაღაცნაირი მეგონა, გარიგების მაროსავით.
და მანამდე, 6-12 წლის ფოტოებში ბებიაჩემს ვგავარ, გადატკეცილი თმები მაქვს, მკაცრი სახე და სწერვასავით სათვალე მაკოსია ცხვირზე.
სულ რაღაც 5-6 თვეა რაც ეს ამბავი აღმოვაჩინე და გულიდან დიდი ლოდიც მომეხსნა, რადგან რადიკალურად შემეცვალა სამყაროს აღქმა.
აქედან დასკვნა, ჩვენი, ყველა სისუსტე არის ბავშვობა, ის, საიდანაც მოვდივართ !
და არ გინდათ ეხლა აქ რიჟა ბაზრები, შეიხედეთ თქვენს ბავშვობაში და გაიტრუნეთ, ბევრ სისუსტეს იპოვით მანდ.
მომინდომეს ფლირტებზე და მუცელში პეპლებზე ლაპარაკი. :ბოროტისიცილი:
Slow down a little.