ხალხცი, თქვენნაირი შვილი რომ შეგხვდეთ გასაზრდელად, გაგიჭირდებათ? თუ ფრაზა რომაა, ბოზ დედამთილს რძალი არ გაუბოზდებაო, იმ პონტში წინასწარ გეცოდინებათ სად აქვს ბავშვური სიშავბნელეები და ადვილად მოუგვარებთ?
მე მზად ვარ ჩემნაირი, არა ორი ჩემნაირი გოგო შვილი შემხვდეს გასაზრდელად
მთელი ხალისი და სიამოვნება
))
გაწევას და მავნებლობას რაც შეეხება, 11-12 წლის ასაკში შავ-ბნელი რამეებით დავკავდი, ასაკობრივად. მე და ჩემმა დაქალმა. მეორე დაქალი უფროსებს შეეტენა და იმათთან იყო სულ, ჩვენ ჩამოგვშორდა იმ პერიოდში. დედაჩემმა მიწასთან გამასწორა ისეთ ცივ და ალესილ იგნორს მადებდა კაი ხანი. მერე როგროც იქნა მიკადრა. ნეტავ, იგნორი კაი პონტი იყო? თუ უფრო კომპეტენტურად უნდა მომქეცოდა? წივილ-კივილი და ცემა-ტყეპა რომ არ ამიწია ეგ კაი იყო ნამდვილად. ჩემი დაქალი ცემა დედამისმა და მერე ერთ კვირაში ეფერებოდა. ეს უფრო ცუდი იყო, ვიდრე იგნორი. მაგრამ იყო თუ არა იგნორი იდეალური რეაქცია ამ დროს, ეს აღარ ვიცი.
* * *
ანუ ჯერ თავიდან მომცელა და რომ მაბღავლა, შემდეგ იგნორზე გავიდა და აღარასდროს შემოვიდა უკან
Slow down a little.