ზუსტად ეგრე ვარ.
არ მინდა უბრალოდ გარესამყაროსთან კომუნიკაცია ამ ეტაპზე.
ჩემ თავთან ვგრძნობ კომფორტულად თავს და როცა ვინმე მირღვევს აურას მაგრად ვღიზიანდები.
ყოველდღიურობაში ძაან დამეტყო უკვე ეს ამბავი, საცობში დგომას მირჩევნია შორი გზით წავიდე ,15 კილომეტრით მეტი გავიარო და ნახევარი საათით დავაგვიანო სახლში მისვლა ვიდრე ვიღაცას გზა დავუთმო, დამითმოს, დავუთმო, დამითმოს.
ან ასაკის ბრალია, ან ნევროზი მაქ
To the lost.