მეორე წიგნს ვკითხულობ ახლა
არ მცალია და ცოტათი ნელა მივდივარ
მეჩვენება, რომ კვლავ გაწელილია, თუმცა რატომღაც ეს ნაწილი უფრო მომწონს
იმედი მაქვს, რომ დენა სადმე ხევში გადაიჩეხება და მოკვდება.
ჯერ-ჯერობით ფავორიტი პერსონაჟი მასტერ ელოდინია და ნუ სიმის მიამიტობაზეც ძაან ვხალისობ.
წიგნის ქალ პერსონაჟებს რაც შეეხება:
დევი
ყოველ თავზე რომელშიც ის ჩანს დიდი ხალისით და სიამოვნებით ვკითხულობ.
ფელა, High school sweerheart-ის თემაა, თუმცა საკმაოდ კარგი ტიპია
დენა წავიდეს, მოკვდეს სადმე. ახლა, ამბროზისთან ურთიერთობებიღა აკლდა, მთლად რომ შემძულებოდა.
ერთი რამ არ მესმის. როგორც ჩანს მეორე წიგნში მაქსიმუმ უნივერსიტეტიდან თუ გააგდეებენ, და დანარჩენი მოვლენები როდისღა უნდა მოხდეს?
მეფის მკვლელის ქრონიკები ჰქვია და მეფე საერთოდ არ ჯანს
სამოქალაქო ომი როდის უნდა დაიწყოს და კვოტმა რა როლი უნდა ითამაშოს იქ?
ჩანდერინების ამბავი გაირკვევა?
ეს ყველაფერი ერთ წიგნში ნამდვილად ვერ ჩაეტევა. მითუმეტეს მწერლის წერის გაწელილი მანერას თუ მივიღებთ მხედველობაში
* * *
პირველი წიგნის მინი რევიუს ბარემ გადმოვაკოპირებ. მეორე წიგნი ჯერ-ჯერობით მირჩევნია, თუმცა, აღნიშვნის ღირსია, რომ პირველის დასაწყისი საერთოდ სხვა ლეველზეა, დანარჩენ წიგნთან შედარებით, მათ შორის მეორე ნაწილთანაც (so far)
ავამთავრე, The Name of The Wind, და ძალიან შერეული, ათქვეფილი შთაბეჭდილება დამრჩა.
ასე მეგონა რომ წინგს სხვადასხვა ავტორი წერდა. რაღაც მომენტებში გენიალური იყო, ზოგან კი პატარა ბავშვიც რომ არ იკადრება ისე იყო დაწერილი.
უცნაური ისაა, რომ მიუხედავად იმისა რომ წიგნი საკმაოდ მოცულობითი იყო, სიუჟეტი ძალიან ნელა, ზანტად განვითარდა, და შეიძლება ითქვას რომ არ განვითარდა კიდევაც. რა გავიგეთ, საბოლოოდ პირველი წიგნის ბოლოს? არც არაფერი. ეს ყველაფერი თავშივე გვითხრეს და მერე თითქოსდა არც არაფერი, ადგილი იტკეპნა. სხვა ავტორი ამას მაქსიმუმ 200 გვერში ჩაატევდა.
ახლა ქრონოლოგიურად რომ დავყოთ ნაწილები.
დასაწყისი, სანამ ბავშვობის ამბავი მოყოლაზე გადავიდოდნენ პრაქტიკულად გენიალური იყო. ზოგადად ტავერნის ამბები რამდენიმე თავით აღემატებოდა ყველა დანარჩენს.
ბავშვობა, უნირსიტეტში მისვლამდე, ნორმალურად იყო გაკეთებული, შეიძება ითქვას რომ კარგიც. ცოტა გაწელილი, მარა მაინც საინტერესოდ იკითხებოდა.
უნივერსიტეტი, ჰარი პოტერის ქოპიკეტი მეგონა, თავისი დრაგო მალფოით. არაუშავდა, მარა პერსონაჟების სიმრავლე დამაკლდა. ხომ შეიძლებოდა იგივე, სიმ და ვილი ცოტა უკეთ გაგვეცნო? ან თუნდაც მასტერები. დასტურდება ის, რაც თავსივე თქვი. წიგნზე ვიცით ის,რომ არაფერი არ ვიცით.
დენას ნაწილი, თავისი ბოდიალით და დრაკონთუთ, იყო კოშმარი. აი, რამ დააწერინა ეს? არადა პირველი ნაწილის შემხედვარე გაქანება აკლია-თქო ნამდვილად ვერ ვიტყვი. დენა ხომ საერთოდ ნამდვილი ჯოჯოხეთის მაშხალაა. ნებისმიერი ფემეილი სჯობს მაგას.
ბოლოსკენ უკვე არაუჭირდა, კარგიც კი იყო. მეტი ტავერნის ამბავი და ბასტის პერსონაჟის ოდავ გახსნა, საინტერესო იყო.
მოკლედ 7/10-დან ახლობლობაში და უკეთესი გაგრძელების იმედით biggrin.gif biggrin.gif
IT WAS NIGHT AGAIN. The Waystone Inn lay in silence, and it was a silence of three parts. The most
obvious part was a hollow, echoing quiet, made by things that were lacking. If there had been a wind it
would have sighed through the trees, set the inn's sign creaking on its hooks, and brushed the silence
down the road like trailing autumn leaves. If there had been a crowd, even a handful of men inside the
inn, they would have filled the silence with conversation and laughter, the clatter and clamor one expects
from a drinking house during the dark hours of night. If there had been music .. . but no, of course there
was no music. In fact there were none of these things, and so the silence remained.