სხვა თემა ვერ ვნახე და აქ დავაგდებ
ისე ბადრი შუბლაძეს მოვუტყან დედის ტრაკი , რაც ლიბერალიზაციის კანონპროექტის ავტორ-პრომოუტერები, ნარკომანიის პრევენციაზე ზრუნავენ
ლიბერალი 1000 ენჯეოზე გადამხტარი ნარკო "ფსიქოლოგი" , სკოლის პროგრამიდან ითხოვს ამოიღონ ანტინარკოტიკული განხადებები
ბავშვებისთვის ნარკოტიკებზე და ნარკომანიაზე ცუდის თქმა არ შეიძლება
+++++
სკოლის სახელმძღვანელოს შემთხვევა
პრევენციული მესიჯების სხვადასხვა საგნობრივ სახელმძღვანელოებში გაბნევა თავისთავად ერთ-ერთი ეფექტური პრევენციული სტრატეგიაა, რომელსაც საქართველოს განათლების სამინისტრომ ამ რამდენიმე წლის წინ მიმართა. სხვა საგანმანათლებლო პრევენციულ აქტივობებთან ერთად კომპლექსში, ამ სტრატეგიას დადებითი შედეგი მოაქვს; მაგრამ, მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ის გზავნილები, რაც ვრცელდება სახელმძღვანელოებით, არ არის დესტქრუციული, არ არის „გილიოტინა“-გზავნილები. მათ შედგენაში მნიშვნელოვანია პროფესიონალების (დამოკიდებულების პრევენციის სპეციალისტების) მონაწილეობა. წინააღმდეგ შემთხვევაში შეცდომების რისკი მაღალია. სავარაუდოდ, ასე მოხდა გამომცემლობა კლიოსა და მერიდიანის მიერ 2012 წელს გამოცემული 8-ე კლასის ბიოლოგიის, განათლების სამინისტროს მიერ გრიფირებული, სახელმძღვანელოს შემთხვევაში, სადაც შესულია შემდეგი დავალება:
„სრულიად საქართველოს კათოლიკოს- პატრიარქმა, უწმინდესმა და უნეტარესმა, ილია მეორემ ბრძანა, რომ ნარკომანია სირცხვილია. როგორ გესმის ილია მეორის ეს ფრაზა? მოიფიქრე, რატომ შიძლება ნარკომანი გახდეს საზოგადოებისთვის საშიში პიროვნება?“
დავიწყოთ იმით, რომ ნარკომანია დაავადებაა და როგორც ნებისმიერი სხვა დაავადება (გნებავთ, ის დაავადებები, რაც სახელმძღვანელოს ავტორებს აქვთ განხილული შესაბამის ქვეთავში - ცე ჰეპატიტი და შიდსი) არ შეიძლება იყოს სირცხვილი. ნებისმიერი დაავადება - იქნება ეს ქოლერა, ათაშანგი, ჭლექი, კიბო, ჭარბი წონა, შაქრიანი დიაბეტი, ჰიპერტონია, გულ-სისხლძარღვთა დაავადებები, ჰეპატიტები, შიდსი, გრიპი და ა.შ. - არ არის სამარცხვინო. ეს არის ავადმყოფობა, და ამისაგან არავინ ვართ დაზღვეული. ნურავინ დაიქადნის, რომ დაზღვეულია შიდსისგან, ჰეპატიტისგან, გნებავთ, ტუბერკულოზისგან. მართალია, ადამიანები განვსხვავდებით ამა თუ იმ დაავადების განვითარების მეტ-ნაკლები რისკებით, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, საბოლოო ჯამში, ჩამოთვლილი დაავადებები ყველას შესაძლოა დაგვემართოს. სამწუხაროდ, ასეა ნარკომანიაც.
დაავადების შერაცხვა სირცხვილად ართულებს ამ დაავადების მკურნალობას და სხვა მრავალ პრობლემას წარმოშობს დაავადებული ადამიანისა და მისი უახლოესი გარემოცვისთვის, რასაც საბოლოოდ ადამიანის დისკრიმინაციისა და უფლებების შელახვამდე მივყავართ.
ჩემი ვარაუდით, პატრიარქმა თავის დროზე იგულისხმა, რომ „ნარკოტიკების მოხმარებაა“ (ქცევა) სირცხვილი და არა ნარკომანია (დაავადება). ამ ვარაუდის საშუალებას მაძლევს ის ფაქტი, რომ „სირცხვილის“ გზავნილი მის მიერ ნარკომანიით დაავადებული ადამიანების დახმარებისა და მკურნალობის საჭიროებაზე საუბრის ფონზე იყო გავრცელებული. ესა თუ ის ქცევა, გამომდინარე ფასეულობათა სისტემიდან, შესაძლოა ადამიანმა ან ინსტიტუტმა ჩათვალოს სირცხვილად, და ეს მისი ნებაა. მაგრამ დაავადების სამარცხვინოდ ჩათვლა ეწინააღმდეგება დაავადებული ადამიანის უფლებების დაცვას, და ამიტომ - შეცდომაა.
ვთქვათ, ჩემი ვარაუდი არ არის მართალი და პატრიარქმა მართლაც დაავადება მიიჩნია სირცხვილად. ნიშნავს ეს რომ უკლებლივ ყველა ადამიანმა საქართველოში უნდა გაიზიაროს ეს აზრი, მიიღოს როგორც დოგმა და ის სკოლის სახელმძღვანელოებიდან ისწავლებოდეს? ნებისმიერ ადამიანს აქვს უფლება შეცდეს, ისევე როგორც - აღიქვას შეცდომა, კრიტიკულად გაიაზროს და საკუთარი ხედვა შეიმუშავოს. შეცდომის დაშვება - ადამიანური ბუნების ნაწილია, უშეცდომო არავინაა. არ შეიძლება პატრიარქს წავართვათ ეს უფლება - ამით ჩვენ მას კერპად ვაქცევთ, რითიც საკვანძო ქრისტიანულ მცნებას ვარღვევთ და ეს უკვე არა მისი, არამედ ჩვენი შეცდომა და პასუხისმგებლობაა.
სახელმძღვანელოს ავტორები კიდევ უფრო შორს წავიდნენ: პატრიარქის სიტყვებზე დაყრდნობით, ისინი მოსწავლეს სთავაზობენ მტკიცებულებას იმის თაობაზე, რომ „ნარკომანი შეიძლება გახდეს საზოგადოებისთვის საშიში პიროვნება“. „სირცხვილიდან“ „საშიშზე“ ეს გადასვლა, რბილად რომ ვთქვათ, მოკლებულია თანმიმდევრულობას: ყველაფერი რასაც „სირცხვილად“ ჩათვლი, „საშიშიც“ რომ იყოს, ეს ორი სიტყვა ერთმანეთის სინონიმი იქნებოდა. ავტორები ერთგვარ რიტორიკულ ხერხსაც იყენებენ: ის, რომ ნარკომანი შესაძლოა გახდეს საზოგადოებისათვის საშიში, ამას მოსწავლეს აწოდებენ, როგორც იმთავითვე არსებულ მოცემულობას. კითხვის ნიშანს მხოლოდ და მხოლოდ იმასთან დაკავშირებით სვამენ, თუ რატომ შეიძლება ნარკომანი გახდეს საზოგადოებისთვის საშიში. სავარაუდოდ, ავტორები წამალდამოკიდებული ადამიანების წინააღმდეგ არსებული უარყოფითი წინასწარგანწყობის ტყვეობაში არიან და ფაქტობრივად, პატრიარქის ავტორიტეტის მოშველიებით, მოსწავლეებსაც გადასცემენ მას. მათი გზავნილი ტიპური „გილიოტინა“-გზავნილია, რომელიც სტიგმას ადებს წამალდამოკიდებულებით დაავადებულ ადამიანს.
წამალდამოკიდებული ადამიანის საზოგადოებისთვის საშიშად გახდომის რისკი, ისეთივეა, როგორც სხვა ადამიანებისა. სტატისტიკის თანახმად, საზოგადოებისთვის ბევრად უფრო საშიშია, მაგალითად, ნასვამი ადამიანი, რომელიც საჭესთან ზის, რადგან ნასვამ მდგომარეობაში მანქანის მართვის გამო მომხდარი სახმელეთო ავარიების შედეგად გარდაცვლილთა რაოდენობა მნიშვნელოვანწილად აჭარბებს ნარკოტიკების მიზეზით გარდაცვლილი ადამიანების რიცხვს.
http://liberali.ge/blogs/view/6043/gilioti...s-preventsiashi
მე მომწონს მიშა, მაგრამ არ მომწონს მიშისტები, ისინი მას არ გვანან (c) ჩემით მოვიფიქრე