ყველაზე პატრიოტული, ლექსები:)

ქართული პოეზია მდიდარია შესანიშნავი ლექსებით

ახლა დავწეროთ ის ლექსები რომლებიც თქვენი აზრით ყველაზე მეტად პატრიოტულია, ლექსები რომლებიც ეხება საქართველოს ისტორიის რომელიმე პერიოდს ან უბრალოდ ლექსები რომლების წაკითხვისასაც ჟრუანტელი გივლით (პატრიოტულ თემაზე უნდა იყოს რათქმაუნდა)

არა მარტო დავწეროთ, გავარჩიოთ კიდევაც და ავტორების მითითება არ დაგავიწყდეთ

* * *
აი მაგალითად მე გთავაზობთ მურმან ლებანიძის "უფლისციხესთან..."

უფლისციხესთან სისხლისფერი ყაყაჩოს წვეთი
არა დაღვრილის, _ დასაღვრელის, ალბათ, მაცნეა,
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი
არ გამაჩნია!

მე დავინახე სვეტიცხოვლის თორმეტი სვეტი,
თოთხმეტი ციხე ზეგნებიდან ლაჟვარდს გასჩრია,
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი
არ გამაჩნია!

მშვენიერია ორ-ზღვას-შუა კავკასის ხედი
და კითხვა: `ვინ ვის?~ ბებერ გულში ლახვრად მაჩნია,
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი,
არავითარი სხვა გზა, სხვა ხსნა
არ გამაჩნია!

აქ თითქმის ყველა ლექსია პატრიოტულ თემაზე:

http://www.aura.ge/316-leqsebi-samshobloze/page/1

სგ, სგ ქართულის მასწი იბაზრე
სკოლაში არ გვეყოფოდა ლექსის გარჩვეები და ქალთა სახეები?

მაშ გამარჯვება...


თუ ჩემი ძმა ხარ, ერთიც მიმღერე
და დავუჩოქებ მიწას მუხლებით.
- მაშ გამარჯვება, ტკბილო სიცოცხლე,
დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი.

ვინ მისცა ფერი მუხრანის ღვინოს,
ვინ მისცა ფერი არაგვის ველებს,
სანამდე უნდა, რომ მზედ ედინოს
გავარვარებულ ოქროს თაველებს!

სხვა რომ მოკვდება, მისთვის რა არი:
წავა, გაქრება, როგორც სიზმარი,
მე კი რა ვუყო ამ გოლიათ მთებს,
რომ ქონდრის კაცსაც დევად აგანთებს.

ნეტა, სადა აქვს ამ ზვარებს ბოლო,
ვინ დარგო ერთად ამდენი ვაზი.
სჯობს აღარ გქონდეს სულაც სამშობლო,
ანდა არ იყოს ასე ლამაზი!

- სხვა საქართველო მაინც სად არი?
რომელი კუთხე, რომელ ქვეყნისა?
ვის თუთქავს ასე ცეცხლის ღადარი,
ქვეყნად სამოთხე სხვას ვის ეღირსა?

დავბადებულვარ, რომ ვიყო მონა,
და საქართველოს მედგას უღელი:
- მაშ გამარჯვება, ტკბილო სიცოცხლე,
დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი!

არ მჯერა პატრიოტიზმის, ამიტომ ყველაფერი რაც მას უკავშირდება ყალბად მეჩვენება. შესაბამისად ეს ლექსებიც ყალბია და მარტო სუფრაზე თუ აქვს ძალა, შეზარხოშებისას...