უკვე 7 წელია სოფიო ბიბილაშვილი ერთადერთ შვილს ეძებს. 17 წლის მოზარდის კვალი 2014 წლის ლომისობის დღესასწაულიდან დაიკარგა და მის შესახებ ოჯახმა ამ დრომდე ვერაფერი გაარკვია.
მოწმეების თქმით, ბოლოს გურამ დადიანიძე შუაღამისას ქვაზე ჩამომჯდარი ნახეს. დედა ამტკიცებს, რომ მოზარდს სიბნელის შიში ჰქონდა და მისი შვილი არ განმარტოვდებოდა.
უპასუხო კითხვებმა შვილის ძიებაში ქვეყნის ყველა მონასტერი და ფსიქიატრიული დაწესებულება შემოატარა. იმის იმედით, რომ მისი ერთადერთი ვაჟი იქნებ ცოცხალი იყო, დედა ყველგან ეძებდა.
ბევრი ფიქრისა და ძიების შემდეგ კი ერთ დასკვნამდე მივიდა. სოფოს ეჭვი აქვს, რომ მოზარდი იმ საბედისწერო ღამეს ჩამოწოლილმა მეწყერმა მოიყოლა. ის ამ დრომდე ითხოვს დამეწყრილი ადგილის გასუფთავებას, მაგრამ სხვადასხვა მიზეზების გამო უარს ეუბნებიან.
„პრაიმტაიმი“ სოფო ბიბილაშვილს ესაუბრა.
„2014 წლის ზაფხულში ჩემი შვილი მამიდამისთან იმყოფებოდა თბილისში. უბანში ახალგზარდებს მოულაპარაკებიათ ექსკურსიაზე წავიდეთ ლომისობაზე მლეთაშიო. აუგროვებიათ ფული და წასულან. თან ერთ-ერთი უბნელი გოგონას მამა ახლდათ.
ასულან მთაზე, მოულოციათ ლომისას წმინდა გიორგის ტაძარი და უკან გვიან ღამით ჩამოსულან. მოშიებულებს პიკნიკი გაუმართავთ. ჩემი შვილი მათ გვერდით უკვე აღარ იყო.
გამთენიისას, წამოსვლა, რომ დააპირეს მიკროავტობუსში ჩემი გურამი ვეღარ უნახავთ, უთქვამთ, ალბათ გზაში აგვცდა და თავისით წავიდოდა თბილისშიო. ჩამოვიდნენ თბილისში, მოიკითხეს მამიდამისთან, გურამი სახლში, რომ არ დახვედრიათ ისევ უკან მლეთაში წასულან და ძებნა დაუწყიათ.
მე და გურამის მამა დაშორებულები ვართ, მხოლოდ ეს ერთი შვილი გვყავს მე და ჩემს ყოფილ მეუღლეს. მე გორის რაიონში, სოფელ მეჯვრისხევში ვცხოვრობ. ჩემი ერთადერთი ვაჟის გაუჩინარებიდან მესამე დღეს შემატყობინეს მისი დაკარგვის ამბავი. მაშინვე ჩავედი მლეთაში და მოვიარე მთელი ტერიტორია.
ბავშვები, რომლებიც ჩემს შვილს ახლდნენ, ამბობენ, რომ ბოლოს დაახლოებით ღამის 3 საათზე ნახეს დიდ ლოდზე ჩამომჯდარი. რაც არასწორია რადგან გურამს სიბნელის ძალიან ეშინოდა და ასე მარტო შუაღამისას არ განმარტოვდებოდა.
ჩემი შვილი ალკოჰოლს არ სვამდა, ამას მასთან ერთად მყოფი ბავშვებიც ადასტურებენ, რომ ჩემს შვილს ერთი წვეთი ალკოჰოლი არ ჰონდა მიღებული.
იქ მითხრეს, რომ იმ ღამით, ტაძრისკენ მიმავალ გზაზე, მეწყერი ჩამოწოლილა. დიდი ეჭვი მაქვს, უფრო სწორად დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემი შვილი მან მოიყოლა.
როცა ეს ამბავი გავიგე, მაშინვე მივედი იმ ადგილას. ჩამონაშალ მიწას ტექნიკით ასუფთავებდნენ, მაგრამ დაახლოებით 10-15 მეტრის სიმაღლის მიწა ჩამოიშალა და არავის არ მოსვლია აზრად, უფრო ღრმად გაეწმინდათ და ენახათ დაკარგული მოზარდი მის ქვეშ ხომ არ იყო მოყოლილი.
მას შემდეგ 7 წელი გავიდა. საქმეს დუშეთის პოლიცია იძიებს. დავდივარ წინა და უკან ახალი არაფერია.
ამ წლების განმავლობაში რა აღარ ვიფიქრე, სად აღარ ვეძებე ჩემი შვილი. ვიფიქრე, ვაი თუ მართლა ღამე სადმე ჩამორჩა ექსკურსიას და შიშისგან ფსიქიკა შეერყა, იქნებ სადმე წავიდა და არ იცის ვინ არის-მეთქი.
ამ ფიქრებმა საქართველოს ყველა მონასტერი და ფსიქიატრიული დაწესებულება შემომატარა. დავდიოდი გურამის ფოტოთი ჩემი ხარჯებით და ყველას ვაჩვენებდი, ხომ არ ჰყავდათ სადმე ნანახი. მონასტრის წინამძღვრები უკვე კარგად მცნობენ.
წითელი ჯვრის დახმარებით გურამს ოკუპირებულ ტერიტორიებზეც ვეძებდი, მაგრამ მის კვალს ვერც იქ მიაგნეს.
ყოველ წელს ჩავდივარ ლომისობის დღესასწაულზე მლეთაში და განცხადებებეს ვაკრავ ხეებზე, რომელზეც ჩემი შვილია გამოსახული და ჩემი ტელეფონის ნომერი. ყოველთვის მივდივარ იმ ადგილას, სადაც 7 წლის წინ მეწყერი ჩამოწვა.
თითქოს მესმის ხმა, დედა ამ მიწაყრილის შიგნით ვარ და სხვაგან ნუ მეძებო.
სული დამეტანჯა. ერთადერთი შვილი დავკარგე, რომელიც არც ცოცხალი მყავს და აღარც მიცვალებული. ადამიანებო, დამეხმარეთ, მაპოვნინეთ ჩემი ერთადერთი ბიჭი, რომელიც ჩემი თვალის ჩინი და იმედი იყო.
ის მე-9 კლასიდან გამოვიდა და მზარეულობას ეუფლებოდა თბილისში. ისეთი ბედნიერი იყო, ჩვენს ნათესავს დაურეკა და უთხრა, ერთ თვეში 30 სახეობის სალათის მომზადება ვისწავლეო. მომავალზე ფიქრობდა, კარიერის აწყობაზე და მუშაობაზე…
დღემდე მის გზას გავყურებ და არ მასვენებს უპასუხო კითხვები, სად არის როგორ არის, ან კი არის ცოცხალი?! მამამისს ნერვიულობაზე ორჯერ ინსულტი დაემართა, ის თავის ძალებით ახლაც აგრძელებს მის ძებნას, მე ჩემი ძალებით, მაგრამ უკვე დავიღალე, სული დამეტანჯა.
ამ დრომდე მის ასავალს ვერსად მივაგენი. ჩემი შვილი მკვდარი მაინც მაპოვნინეთ.“ – ამბობს სოფო ბიბილაშვილი.
https://primetime.ge/iqneb-vinmem-rame-itso...-shvils-edzebs/
იქნებ ვინმემ რამე იცოდეთ, დამეხმარეთ!, დედა ერთადერთ დაკარგულ შვილს ეძებს
