გადავწყვიტო გაგიმხილოთ ის რაც ჩემს გონებაშია
ავღწერ თუ როგორ ვცხოვრომ ორ ათეულ ზელზე მეტია.
ვერ ვიხსენებ 13 თუ თოთხმეტია წლის ვიყავი მასტურბაციას რომ გავუგე გემო. 14 წელია შასუალოდ დღეში 2 ჯერ მაინც ვმასტურბირებ,
დაკარგული მაქვს ყვალაფრის მოდომება ჟინი, ელემენტარული ვიღაც დავკერო სექსის გამო მაინც არა. მეზარება.
წავალ გავაკანკლებ და ვსიო მკიდია სუბიექტი.
ამის გამო ვერ ჩავაბარე უნიში 2 ჯერ, გულს ვერ ვუდედი სწავლას, დავკარგე ყველა გოგო,
ის გოგოებიც ჩემს ცხოვრებაში თავისი მონდომებით შემოიჭრნენ (შესახედავად არ ვარც ცუდი ნუ ჩემს კლასში კრგი ვარ
)
ბოლომდე ქონდათ იმედი რომ რამე ნაბიჯს მეც გდავდგამდი მგრამ არა. ხოდა წავიდნენ, რამდენიმეს თავად მე დავშორდი. რადგან წწინა დღეს პაემანზე შეთანხმების შემდეგ მეორე დილას გაღვიძებისთნავა ვმასტურბირებდი და შემდეგ ის გოგოც მეკიდა და ის მომენტიც რომ ნებისმიერ დროს იყო თანახმა მშვენიეი სექსისთის.
ასევე მასტურბაციის გამო თითქმის არ მაქვს სექსუალური ცხოვრება.
სიმართვლე ვთქვა ერთხელ ვარ მეძავთან ნამყოფი ჯარიდან რომ გამოვედით ვიქეიფეთ მე და ძმაკაცმა.
მთვრალზე ორგაზმი კი არა ერექციაც ხვეწნით მქონდა.
ეგ იყო და ეგ.
რომ ვთქვა რომ რამე წარუმატებლობის ან უბრალოდ სექსის შიში მავს არ იქნება მართალი არაა ეგრე.
მქქონია მომენტი გოგოსთნ მაგრამ არ მივიყვანე ბოლომდე რადგან ქალიშვილი იყო. მე კიდე მის ცოლად მოყვნას არ ვაპირებდი.
ასევე ამ მასტურბაციის გამო მაქვს გონება გამომშრალი. ბევრი წამიკითხავს და ვიციმ რომ ეს ახასიათებს ხშირ ონანიზმს.
მავიწყდება ბევრი რამე.
ცხოვრებაში ვარ ყველნაირად წარუმატებელი ადამიანი, უმუშევარი რომელიც ცხოვრობს მოხუცი მშობლების ხარჯზე,
არც რაიმე ხელობა ან განატლება გამაჩნია რომ ვიმუშავო, სამაგიეროდ ვიცი კომპიუტერთან ჯდომა და ონანიზმი, თუკი სადმე მცირედ მოსექსუალურო ან ლამაზი ქალის სურათს დავინახავ. აქ პირველად ვარ და ეს თემაც ეხლა შევამჩნიე
განყოფილების იუზერთა ფოტოები წინასწარ გიხდით ბოდიშს
სად ვკავდები ონანიზმით?
აბსოლიტურად ყველგან, ტუალეტი, ლოგინი, კომპთან, აბაზანა, სკოლის პერიოდში გაკვეთილზე, და გაკვეთილების შემდეგაც საკლასო ოთახში,
(ერთი გოგო მომწონდა დ იმის მერხი დავსარე). სტუმრად, მარშუტკაშიც ვცადე ბოლო რიგში მაგრამ ჯინსის შარვალი ვერ გავიხესნი.
მიცდია თუ არა თვის დანებება? ალბათ კი 2-3 დღე ჰგვძელი მერე კი გამოჩდა მასალა და გამეთიშა დაცვის მექანიზმი.
ერთხელ კიდევ 15-20 დღე მომიწია სხვაგან ყოფნამ სადაც ვიყავი დაძაბული, უცხო გარემოი და ფიზიკური დატვირთვა მქონდა. საღამოს ბინაში მისვლის შემდეგ დაძინების მეტი არაფერი მინდოდა და პირობებიც არ იყო.
ერთ კვირის შემდეგ ჩემი 60 წლის მეზობელი დამესიზმრა და.... სიზმარში მოხდა თესლდნთხევა.
შემდეგ მივუშვი იქაც. სადღაც 2 კვირა გვძელი ალბათ.
მსმენია სპორტით უნდა დაკავდეო ესაო ისაო მაგრამ მეზარება. უფრო სწორედ ვაარჯიშის ,,დუხზე'' მოსული ერთს ,,განვმრტოვდები'' და ვსიო.
ვერანაირი დღლა ვერმაღებინებს ხელს. რაც არ უნდა დაღლილი ვიყო თუ ერექცია მექნა მომაკვდავიც კი დავკავდები ონანიზმით.
ასევე ონანიზმს ვაბრალებ ჩემს უნებისყოფობას, ვერც ერთი საქმე ვერ მიმყავს ბოლომდე რომ დავსრულო.
მომივა რამე კარგი იდეა დავალაგებ გონებაში და ვსიო გაკეთებული მგონია დავ ვანებებ თავს :/
არადა ნიჭიერი ვარ მაქვს კარგად ათვისების უნარი რომ რა ეს სენი თუ რაცაა საკმოდ წარმატებული ადამიანი ვიქნებოდი
მოკლედ ესაა ჩემი პრობლემა და მთვარი აქ ჩემი აზრით ფსიქოლოგიაა. რა ვქნა რით ვუშველო?
პ.ს. კაიფი და ღადაობა მკიდია ისეთს ვერაფერს მეტყვით რაც მე არ ვიცი საკუთარ თავზე
This post has been edited by Chappie on 6 Jun 2015, 16:37 
ჩემი ფსიქოლოგიური პრობლემა, მასტურბაცია
