#54452071 · 1 Apr 2019, 21:20 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
აღსასრულის დაუმთავრებელი აღსასრული
ადამიანი დაიბადა, იცხოვრა და მოკვდა... დრო გადის, კიდევ მილიარდობით და ტრილიონობით წელი გავა, შეიძლება დედამიწა აღარ იყოს, აღარ იყოს მთარე, მზე, იუპიტერი, სატურნი, მარსი, ნეპტუნი, ვარსკავები და ასე უსასრულოდ.... მაგრამ ყოველთვის იქნება დასმული კითხვა და მასზე პასუხის ძებნაში ჩვენ მივაღწევთ შეუძლებელს.... ყველანაირ ზღვარს გავცდებით შესაძლებლობების, დროის შეგრძნება აღარ იქნება, იმდენად წინ გავალთ მრავალი ტრილიონობით ტრილიონი წლის მერე რომ ბოლოს ყველანი და ყველფარი გავხდებით ერთნი.. მაგრამ.. კითხვაზე პასუხის გაცემას ვერ შევძლებთ. დიდი სივრცე, დაუღალავი გრძნობა იმისა თუ მეტი რას უნდა მივაღწიოთ ან რა უნდა ვქნათ რომ ამ კითხვაზე გავცეთ პასუხი. რჩება მხოლოდ გრძნობა რომელიც გკლავს, გხლიჩავს, განადგურებს, გსპობს და რაც უფრო მიდის დრო უფრო და უფრო გემატება ეს ტკივილი, დრო კი ძალიან სწრაფად გადის, ეძებ, ეძებ პასუხს მაგრამ არ არის.. რაც უფრო გადის დრო მით უფრო გემატება ტკივილი და ხვედბი რომ უსასრულოდ ასე იქნება და ეს არასოდეს დამთარდება, არ დამთავრდება ტკივილის მომატების გრძნობა, სივრცეში ტრიალებ და ეძებ იმ ერთადერთ პასუხს, ხვდები რომ ვერ იპოვი, რაც დრო გადის მით უფრო გინდა იპოვო პასუხი მაგრამ არა, არააა... წარმოიდგინეთ ტრილიონი ადამიანის ერთდროული სასტიკი წამება, და ამ ყველა წამებას ერთიანად გრძნობ და კიდევ უფრო და უფრო გემატება ეს ტკივილი. ტრილიონი ადამიანის უსასრულო და სასტიკი წამება მრავლდება უსასრულოდ და ტკივილი იმატებს და იმატებს.. შენ ყვირი: რა ხდება??? რა არის??? და ეს არ მთავრდება..
|
აღსასრულის დაუმთავრებელი აღსასრული, ......
